Geschreven voor de WE300 opdracht van Plato.
Het woord van januari is WAARNEMEN en dat woord mag dus niet gebruikt worden in het verhaal…
Wat je allemaal ziet als je helemaal achterin een bus zit. En er oog voor hebt natuurlijk…
Afgelopen maandag heb ik een excursie gemaakt met een bus over het eiland Gran Canaria. Ik zal er verder niet over uitweiden maar mijn reisgenoot werd ziek. Het was heel erg sneu en vervelend voor hem en voor de mensen om hem heen ook.
Voor het laatste eindje tot Playa del Ingles kreeg ik daarom een andere plaats toegewezen.
En waar ik terechtkwam? Achterin, middenin ook nog… en ik had zicht over de hele bus en op een heleboel, verschillende mensen.
Tjonge… er was een knaap… zonder gene peurde hij met een lange vinger in zijn grote neus, mensen jullie hebben geen idee. Hoever zo’n vinger in zo’n neus kan… Toen hij hem er weer uithaalde keek ik snel ergens anders naar.
Een vrouw die met wijd open mond zat te snurken, haar hoofd helemaal achterover gebogen. Ik zou het zelf zo gênant vinden als ik er zo bij zou zitten tussen allemaal vreemde mensen. Als ik in een vliegtuig een beetje wegdommel, zorg ik altijd dat mijn hoofd naar voren is gebogen en niet naar achteren.
Verder de haarspeldbochten die de bus moest maken om beneden in de het dal terecht te komen, het leek wel of ik in een achtbaan zat. Al die bomen die voorbij vlogen langs die afgronden… Gelukkig heb ik tegenwoordig een sterke maag dus had ik er geen last van.
Wat ik wel vreemd vond was dat terwijl ik me gewoon vast kon houden aan de stoel voor me er aan mijn vorige stoel veiligheidsgordels zaten, maar achterin niet, dus schudde ik contant door elkaar! Gelukkig was het geen probleem, tussen 2 stevige mensen in zat ik een soort van shocking klem en heb ik het overleefd.
Iris Papilio - Regenboogvlinder 