Maand: februari 2015
Kwaliteit…
Geschreven voor de WE300 opdracht van Plato.
Het woord van februari is AFDINGEN en dat woord mag dus niet gebruikt worden in het verhaal…
Energiek stond Dolores achter haar kraam. Haar man Salvador was even koffie gaan halen. Tenslotte waren ze al vroeg van huis gegaan om hun marktkraam in te richten met de mooiste blouses en sjiekste jurkjes.
Heel veel keuze hadden ze niet qua artikelen, maar wát ze hadden was zorgvuldig ingekocht en werd met veel zorg behandeld. En ze hanteerden vaste prijzen waar dus geen speld tussen te krijgen was.
Dolores wist precies hoe ze haar koopwaar zo voordelig mogelijk moest ‘etaleren’. De toeristen vielen voor haar spullen want ze zagen de waarde van de koopwaar. Zij verkochten kwaliteitskleding hoewel het gevolg daarvan was dat ze duurder waren. Dat was algemeen bekend en mensen vertelden het elkaar.
Ook hun collega-markt-verkopers wisten dat. Het is dat ze niet eerder weg konden, zelfs niet weg mochten, maar het kwam regelmatig voor dat uitverkocht waren. Dus… ze gingen altijd naar huis met een goed gevulde beurs.
Vandaag was het bewolkt, dus extra druk op de markt. Salvador kwam met de koffie en ervan genietend stonden ze met hun bekers achter de kraam te kijken naar het langs wandelende publiek.
Andere marktverkopers hielden de toeristen aan om hun waren aan te prijzen, maar zij hadden al jaren geleden gemerkt dat mensen daar helemaal niet van gediend zijn. Ze wachtten rustig af.
Daar zagen ze iemand aan komen lopen, recht op hen af. De vrouw bleef staan en bekeek een prachtige blouse. Het was een buitenlandse en ze vroeg in het Engels hoeveel de blouse kostte.
“De prijs staat erop” zei Dolores. De vrouw gebaarde dat ze het bedrag te hoog vond, maar vaste prijzen zijn vaste prijzen, dus Dolores hield voet bij stuk. En natuurlijk kocht de vrouw de blouse.
Zo, het eerste stuk was over de toonbank, dat zou weer een prima dag worden!
Wie o wie…
Wie o wie…
Zouden jullie niet nieuwsgierig zijn als je steeds een bezoeker op je blog krijgt uit een bepaald land, maar geen idee hebt wie dat zou kunnen zijn?
Kan toch niet zo zijn dat ik dat alleen maar heb… die gedachte bedoel ik?
Op dit moment, halverwege de dag, heb ik weer een bezoeker mogen begroeten uit Servië en een uit Suriname. Toch niet echt voor de hand liggende landen.
Het is ook niet de eerste keer, want dan kan het via een zoekterm toevallig zijn, maar deze landen staan al vaker op het lijstje…
Ik ben super benieuwd of het echt een bekende van me is, of iemand die toevallig eens op mijn blog terechtkwam en gewoon regelmatig terugkomt…
Nou ja, of ik er achter kom ooit… geen idee, maar leuk is het in ieder geval!
Bedankt onbekende bezoekers!
Even tussendoor…
Liefde is onbetaalbaar
Geluk soms onbereikbaar
Vriendschap zo kwetsbaar
Echter een ding hebben ze gemeen
In moeilijke tijden houden ze je op de been…
Gewoon, even tussendoor, een bedankje en een knuffie voor iedereen die mij in de afgelopen tijd, in welke vorm dan ook, gesteund heeft!
Liefs, Trees
Tekst: Geen idee van wie, maar gepikt van Willy (mijn nepzussie)
Hoe laat heb jij het?
Al eens gezien hoe zeepaardjes geboren worden?
Mijn eerste en enige Barbie…
Het onderstaande logje heb ik eerder geplaatst op mijn oude blog op
14 maart 2010.
Toen ik elf jaar oud was, bestond Barbie ongeveer twee jaar.
Ze werd vorig jaar vijftig jaar oud. Ik was er helemaal weg van en had haar al 2 keer voor Sinterklaas gevraagd. Ik had een nichtje dat enig kind was, die had er inmiddels al twee, maar ik was de oudste van vier en mijn ouders hadden het echt niet breed, dus hoopte en hoopte ik maar dat ik er ooit een zou krijgen… En ja hoor…uiteindelijk werd mijn wens vervuld.
Ik kreeg haar dus op mijn elfde verjaardag.
Zo ontzettend trots en blij dat ik was! Het was een Barbie met donker kort haar, ben er inmiddels achter dat deze Barbie een VINTAGE-BARBIE-DOLL-BUBBLECUT wordt genoemd. Ik vond haar gezichtje super mooi en ze had toen natuurlijk nog stijve armen en benen. In de loop van de volgende twee jaar vroeg ik voor mijn verjaardag en Sinterklaas alleen maar kledingsetjes en accessoires. Uiteindelijk had ik ongeveer tien setjes kleding, een heleboel schoentjes en kleine accessoires en een standaard waar ze in kon hangen zodat het leek alsof ze stond. Nooit meer ben ik zo blij geweest met een stuk speelgoed!
Mijn dochter heeft er ook af en toe mee gespeeld, maar zij had zelf veel modernere Barbies met beweegbare benen, mooie lange haren, zelfs met pruiken enzovoorts en vond die stijve tut, zoals ze de mijne noemde, eigenlijk helemaal niks. Mijn kleine nichtjes (inmiddels volwassen vrouwen) mochten weer niet met die van mijn dochter spelen maar wel met die van mij, dus af en toe werd ze weer tevoorschijn gehaald en uit- en aangekleed.
Ik weet intussen ook dat dit type inmiddels nogal zeldzaam is, dus ik bewaar haar goed. Ze kan wel geld waard worden of misschien is ze dat al. Ze lag al jaren in een schoenendoos in de kast bedolven onder haar kleren maar voor deze gelegenheid heb ik haar maar even opgegraven. Nou, dat viel tegen. In mijn herinnering had ik toch meer spulletjes voor haar en ook meer setjes kleding. Er zal dus toch wel in de loop van de tijd het een en ander kwijt zijn geraakt. Maar ik kan me ook niet goed herinneren wat ik dan mis, nou ja het zij zo.. In die doos vond ik ook iets wat er echt niet in hoorde, kennelijk iets waar mijn nichtjes destijds ook mee speelden. Het is een of ander inpasbaar blok…maar het lijkt in mijn ogen nu meer op een ‘postoel’. Nou ja, Barbie wordt ook een dagje ouder dus, ze gaat straks weer terug in de doos en in de kast en daar zal ze nog wel heel wat jaartjes blijven liggen, met postoel en al…
Voor mij was ze in ieder geval een heel welkom cadeau en ze is nog steeds speciaal, ook omdat ze een van de weinige persoonlijke dingetjes is die ik nog van vroeger heb!
In een reactie op dit logje schreef Hanneke dat ze op de weblog van Jet ook een Barbielogje had gelezen:
Een man gaat met zijn dochter naar de speelgoedwinkel om een barbiepop te kopen. Zegt de verkoopster: “Nou, u hebt geluk, alle Barbies zijn deze week in de aanbieding!
Barbie gaat winkelen is normaal € 49 en nu € 39.
Barbie gaat naar het strand is normaal € 39 en nu € 29.
Oh ja, Barbie gaat scheiden blijft wel € 199.”
Zegt die man: “Waarom € 199 voor Barbie gaat scheiden?”
Zegt de verkoopster: “Ja, daar zit ook van alles bij: het huis van Ken, de auto van Ken, de boot van Ken, de tv van Ken….”
En HIER vind je Barbie toen ze 50 jaar werd!
Dit alles naar aanleiding van het poppenlogje bij Melody…
Of bloggers elkaar ook kunnen inspireren…
Aunty Acid – “Mobieltjes” – Week 9
Telefoons met de bovenkant naar beneden tijdens de maaltijd.
De eerste persoon die zijn telefoon checkt betaalt de rekening.
Geweldig idee!
Het is te proberen…!
Huurovereenkomst…
Grapje…
Huurovereenkomst
Een zakenman ontmoet een prachtige vrouw en gaat ermee akkoord om met haar de middag door te brengen voor € 500. Voordat hij weggaat vertelt hij haar dat hij op dat moment geen geld bij zich heeft, maar dat hij er zeker voor zou zorgen dat zijn secretaresse een cheque zou uitschrijven en deze naar haar op zou sturen met als onderwerp: “Huurovereenkomst”.
Op weg naar kantoor heeft hij spijt van zijn beslissing en vond hij eigenlijk dat het hele incidentje de prijs helemaal niet waard was. Hij zorgde er dus voor dat zijn secretaresse een cheque stuurde van € 250 met de volgende brief:
Geachte mevrouw,
In deze envelop zult u een bedrag van € 250 aantreffen voor de huur van het appartement. Ik stuur u niet het afgesproken bedrag, want toen ik het pand huurde was ik onder de indruk van het feit dat het nog nooit verhuurd was geweest, dat er genoeg verwarming was, dat het klein genoeg was zodat ik me er lekker en op mijn gemak kon voelen.
Maar helaas, ik ontdekte dat het al eerder in gebruik geweest was, dat er weinig verwarming was en dat het voor mijn doen ook veel te groot was.
De vrouw ontving de brief en stuurde direct een antwoord:
Geachte mijnheer,
Ten eerste, ik kan niet begrijpen hoe u kunt verwachten dat zo’n prachtig appartement voor zo’n lange tijd buiten gebruik zou blijven. Wat de verwarming betreft, deze is ruim voldoende, u moet alleen weten hoe u deze aan moet zetten.
En ook wat de ruimte betreft, daar is het appartement inderdaad van gemiddelde grootte, maar als u niet genoeg meubilair heeft om het te vullen, geef dan alstublieft niet mij de schuld…
Zwijmelen op Zaterdag met “Angela Groothuizen”
Zwijmelen op Zaterdag is vandaag gerelateerd aan mijn
nieuwe leven in Nederland!
Goh ik hoop niet dat het vervelend gaat worden,
maar ja dit is nu eenmaal de realiteit.
Het nummer van “Angela Groothuizen” is echt
heel erg toepasselijk!
“IK HOU VAN DIT LAND”
Ik hoor het ruizen van de stad
Als een kolkende rivier
M’n hart gaat langzaam open
‘k Heb al vele lief gehad
De deur staat altijd op een kier
De wereld kan zo binnen lopen
Het leven zindert door m’n lijf
Ik kan wel zingen van geluk
Alle zintuigen op scherp
Ik hou van dit land
Mijn plek in de zon
Het heeft zoveel te geven
Het park is m’n tuin
Deze stad is m’n huis
Hier wil ik leven
De vele regen wast m´n ziel
De zachte winter koelt me af
De vroege lente laat me zingen
Ik hou van dit land
Mijn plek in de zon
Het heeft me veel te geven
Zo groots en toch klein
Iedereen wil hier zijn
Om in vrijheid te leven
Dit kleine vlakke land
Met blonde duinen en het strand
Het water beukt achter de dijken
We sluiten zeeën af
Om menig zeemansgraf
Nieuwe mensen in nieuwe wijken
Ik hou van dit land
Mijn plek in de zon
Het heeft zoveel te geven
Dit park is m’n tuin
Deze is stad is m’n huis
Hier wil ik leven
Ik hou van dit land
Mijn plek in de zon
Het heeft zoveel te geven
Dit mooie, mooie land
Mijn plek in de zon
Hier wil leven
Kijk nog even verder bij MARJA voor nog meer zwijmelnummers…
Echt genieten!
Iris Papilio - Regenboogvlinder 