Stapuit #3

 

Stapuit #3
Weer een nieuwe uitdaging, wij hebben er in ieder geval lol in…
Jullie ook toch? 

Maar eerst de locatie van Stapuit #2

Het was vorige week vrijdag mooi weer en we besloten dus om nog een boswandeling te maken. De zon en de blauwe lucht waren heerlijk, wel koud verder, maar dat was niet erg. De bosfoto is dus gemaakt in de buurt van…. inderdaad Austerlitz.. Maar ja dat was moeilijk want die foto zou in elk bos in Nederland gemaakt kunnen zijn. Het was wel modderig hier en daar en echte route volgen was niet te doen dus besloten we via een andere weg, langs de Pyramide van Austerlitz, terug te gaan naar de auto. De weg liep anders, we waren veel eerder bij de auto dan we gedacht hadden.

Omdat ik een keer gezegd had dat ik graag eens het dorpje Austerlitz wilde bezoeken, stelde Jan voor om daar eens even rond te kijken. Ik woon nu 2,5 jaar in Zeist, ben er een keer langs gereden, maar daar is het wel bij gebleven.. En het hoort nota bene bij de Gemeente Zeist.

In mijn vrijwilligerswerk bij de Pyramide verwijs ik nogals eens mensen naar het dorpsplein in Austerlitz waar nog een dorpspomp staat boven een waterput die ruim 200 jaar geleden is gegraven voor het toenmalige soldatenkamp. Die wilde ik wel eens met eigen ogen zien.

We parkeerden de auto in het begin van het dorp langs de bosrand en gingen nogmaals aan de wandel. Het is maar een erg klein dorpje met maar  ongeveer 1500 inwoners dus het zou niet zo moeilijk moeten zijn dat plein te vinden. Maar toch bleek het niet zo voor de hand te liggen. We passeerden een beeld in een hokje.. Nou, dat zou een herkenningspunt kunnen zijn, dus die moest op de foto. Wat verderop kwamen we in een uitgestorven dorp terecht. Bij een kruising hadden we geen idee welke kant we op moesten dus besloot ik bij een slagerij naar binnen te gaan en te vragen waar de waterput uit de Franse (Napoleon) Tijd stond.

Jan liep achter mij aan, hij had zijn hoed op, en plofte op een bankje. Ik vroeg of ik even iets mocht vragen. Ja, ik ben goed opgevoed dus weet ik hoe het hoort. Dat mocht dus ik zei: ‘Goedemiddag, wij zijn hier als een soort van toeristen..’ Waarop Jan zijn hoed over zijn ogen schoof en mompelde.. ‘Hier hoor ik niet bij’. Grote hilariteit in de winkel, de medewerkers wisten het ook niet eens. Maar ja, dat gebeurt vaker, als je ergens heel dichtbij woont zijn dingen zo normaal dat je er niet eens over nadenkt.

‘Nou…’ zei de slager ‘er is hier verderop wel een plein, daar kunt u misschien even gaan kijken, maar of er een pomp staat weet ik niet. Er is daar wel een café, misschien weten ze het daar’. Waarop Jan zei: ‘Dan gaan we daarheen, alles beter dan een slagerij’. Iedereen lag dubbel daar en wij rolden zelf ook van het lachen de winkel uit en even later stonden we dus op het pleintje bij de pomp.

Geraden door: Dieneke, Ferrara en Minoesjka!

En dan de foto’s voor Stapuit #3