Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder…

 

Deze Zing-Vecht-Huil-Bid-Lach-Werk en Bewonder-Tag kwam ik tegen bij VillaSappho en bij Mrs T. 

Hij is bedacht door Ella! 

En ik vind hem te mooi om niet ook zelf te doen…

De woorden van het lied van Ramses Shaffy… en mijn invulling:

Zing…

Zingen is heerlijk, ik doe het elke dag, als ik in de auto zit, thuis meezingen met de radio, zingen in mezelf, meezingen met muziek die ik op een bepaald moment graag wil horen, gewoon… heerlijk! Ik zou niet zonder muziek kunnen leven! Muziek maakt je vrolijk, maar ook treurig, allerlei emoties komen er voorbij en zijn goed voor een mens.

Vecht…

Nog nooit van mijn leven heb ik fysiek gevochten. Niks voor mij, met name omdat het niks oplost. Nou ja, misschien heel vroeger ooit mijn zusje eens een tik teruggegeven als we boos op elkaar waren, is dat vechten?
Maar figuurlijk gesproken heb ik vaak gevochten, tegen vervelende en moeilijke situaties, tegen verdriet, jaloezie, ontrouw, onrecht, noem maar op. En ik zal altijd blijven vechten zolang ik kan, met name voor mijn kinderen en kleinkinderen, voor mijn lief en voor iedereen die het nodig heeft om geholpen te worden. Het hoort bij het leven en niemand ontkomt eraan.

Huil…

Huilen, pfffff, ik ben er goed in hoor! In heel veel situaties schiet ik zomaar vol, bij een afscheid, als iets me raakt wat ik zie of meemaak, uit onmacht, heel vaak bij muziek, bij films op TV. Ik heb de film Hachi bijvoorbeeld al 3x gezien en elke keer moest ik aan het eind huilen.
Ik laat mijn emoties heel makkelijk los en schaam me er ook niet voor. Meestal is het een soort van tranen laten rollen zoals ze rollen, kan er gewoon niks aan doen. Hard huilen, snikken, snotteren en niet kunnen stoppen? Ja hoor, dat komt ook voor. En dat kan op zijn tijd behoorlijk opluchten.

Bid…

Bidden, als Rooms-Katholiek opgevoed meisje heb ik dat vroeger wel geleerd en dus ook moeten doen, thuis, op school en in de kerk. Als kind op de Lagere School vond ik dat eerst normaal. Later is dat afgezakt. Toch bid ik nu ook nog regelmatig. Ik ervaar bidden als een moment in mezelf verkeren terwijl ik denk aan de personen die mijn aandacht op dat moment nodig hebben. Dat zijn dan vooral mensen die heel dichtbij me staan, mijn kinderen, mijn lief, mijn familie en vrienden. En mensen die het om wat voor reden dan ook moeilijk hebben of ziek zijn.

Lach…

Lachen is iets waar ik ook niet buiten kan. Ik lach graag, smakelijk en veel. Lachen is een kracht waardoor je je leven makkelijker aankunt. Ik denk dat mijn leven zonder te lachen niet dezelfde waarde zou hebben als het nu voor me heeft. Lachen is ook gezond, ze zeggen niet voor niks, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd…

Werk… 

Betaald werk doe ik al bijna 10 jaar niet meer. Na mijn laatste werkdag op 31 mei 2006 was ik er ook echt klaar mee en heb ik er nooit meer heimwee naar gehad. Ik doe wel vrijwilligerswerk in verschillende vormen waar ik heel veel plezier aan beleef en waarvan ik hoop dat ik het nog lang mag blijven doen.

Bewonder…

Ik heb de meeste bewondering voor mensen die hun eigen keuze’s durven maken in hun leven.

Soms zijn dat keuze’s waarbij op dat moment de eigen toekomst het belangrijkste is. Wat de buitenwereld er verder ook van vindt of denkt. Een toekomst die zoveel meer kwaliteit en geluk zal brengen dan de oude situatie had. Degene aan wie ik nu denk, weet vast wel dat ik hem bedoel.. hè Rolf?

Mensen die ziek zijn en toch regelmatig heel erg vervelende behandelingen ondergaan en doorstaan omdat het leven té mooi is om er niks meer voor te willen doen… hè Marjolijn?

En degene die ik op dit moment het meest bewonder is mijn lief die het met mij aandurft samen een nieuw leven te beginnen. Dit, terwijl er absoluut de nodige haken en ogen op ons pad zullen verschijnen en het soms niet gemakkelijk zal zijn/gaan. Deze keuze hebben we heel bewust allebei gemaakt, want samen zijn we zó sterk!

Ik ga deze Tag niet doorgeven.. Vind je hem de moeite waard en misschien wel op jouw lijf geschreven, neem hem gerust over!