26/04/2016 – Iris Papilio – Regenboogvlinder

Ik ga maar weer eens verder met mijn verhuislogjes…

Deel 1 – Wilnis

Zo verhuisden we in januari 1986 uit Mijdrecht (verhuisdrift 4) van een eengezinswoning naar een woonark in Wilnis.

We waren de koning te rijk dat we deze woonark konden kopen! Hij was niet groot, 20 x 4 meter. Aan de kop zijn kant een schuurtje van 1 meter, dus de woonruimte was 19 x 4 meter. Maar de ruimte/tuin die we buiten hadden maakte alles goed en die vrijheid was echt zo heerlijk!

Het was winter en ook nog eens een koude winter. Voor we erin trokken werd er al over de hele lengte van de tuin een schutting gezet. We hadden in de eerste dagen alles schoongemaakt en trokken er toen in. Een extra maand huur betalen in Mijdrecht vonden we zonde en dat heen-en weren was ook vervelend al was het niet zo ver. Bovendien zou het echt wel even duren voor we het naar onze zin verbouwd hadden, dus dan maar klussen terwijl we er al woonden.

De ark had 2 grote slaapkamers en 1 kleintje, verder een douche met toilet en een woonkamer met open keuken. We vonden het belangrijk dat de kinderen zo snel mogelijk normaal konden leven en hun dingen doen die ze wilden doen. De rest had allemaal wel tijd. Van het kleine slaapkamertje werd een soort waskamer gemaakt en was tegelijkertijd een slaapplaats voor de hondjes.
Van de grootste slaapkamer werd een hoek van 2 x 2 meter afgehaald en afgetimmerd en ingericht. Dat werd onze slaapkamer waar we op een verhoogd bed sliepen met daaronder nog allerlei bergruimte. Er werd een raam in gemaakt en wij hebben er jaren geslapen. Wij dachten destijds, onze tijd komt wel weer, en dat was ook zo.
Zoon kreeg het grote deel dat overbleef. Een slaapkamer in L-vorm met een groot raam aan de tuinkant. De slaapkamer van dochter grensde aan de woonkamer. Ook die werd in rap tempo behangen en geschilderd en ze kon zich riant bewegen in haar eigen ruimte met aan 2 kanten ramen.

Daarna langzamerhand de rest. Een schuifpui erin was een van de eerste grote klussen in het voorjaar. In die tijd hadden we veel hondjes, wat shows gelopen en wat nestjes gefokt. Het was dus een dolle boel daar met genoeg leven in de brouwerij.

Ook stookten we met een houtkachel. Een oud kacheltje dat bij mijn schoonouders had gestaan, bijna een leven geleden. Maar hij deed het best en stookte de hele ark warm. Altijd hout genoeg met een timmerman als man. En wat een lekkere warmte is dat toch. Alleen bij extreem koud weer ging de CV aan in alle kamers.

Het was echt mijn plekje en ik wilde er ook absoluut niet weg. Maar ik zag wel dat het eigenlijk een soort werkkamp was, voor wat betreft het buitengebeuren. In de loop der tijd werd er van alles vervangen. Een nieuw (schuin) dak op de ark, een aanbouw aan de schuur en ook een nieuw dak. Een nieuwe beschoeiing, een nieuwe steiger, een blokhut in de tuin, een vijver, een kweekkas. Al met al is er heel veel tijd en geld in gaan zitten, maar dat was niet erg, het was het heerlijkste plekje op aarde dat je maar kon bedenken. In 1992 is er een nieuwe keuken ingezet en een nieuwe vloer en later nog een nieuwe badkamer, met bubbelbad. In totaal hebben we hem ruim 18 jaar in ons bezit gehad.

Het was ook een aparte manier van wonen zo op het water. We woonden in een soort parkje met maar 9 woonarken in een zijvaart van de achtervaart, met een open verbinding naar de Vinkeveense Plassen. Natuurlijk hadden we er ook een bootje bij. Niet echt mijn ding, want daar heb ik gewoon geen geduld voor maar voor de kinderen was het super. En in de winter was het ook handig als er ijs lag, vanaf onze eigen steiger stapten ze zo het ijs op.