STAPUIT #17

 

Voor ik begin moet me even iets van het hart… want mensen, het valt niet mee..

Ik had me zo voorgenomen om korte, informatieve, leuke, gezellige en soms persoonlijke berichtjes te schrijven. Dat lukt niet altijd, want vooral die persoonlijke worden altijd langer dan ik wil, maar als ik dingen oversla heb ik weer het gevoel dat ik een en ander ben vergeten. Dan klopt het niet.

Waarom kaart ik dat nou aan?

Omdat ik bij mezelf de laatste tijd merk dat ik wel eens moeite heb met lange stukken tekst op momenten dat ik gewoon even wil kijken wat er is gepubliceerd door mijn favoriete bloggers, maar niet veel tijd heb…
Als iets me interesseert hang ik zo’n logje aan mijn browserbalk om later te lezen en dat komt er dan in veel gevallen niet meer van. Of het duurt te lang, of de browser crasht en dan ben ik ze alsnog kwijt. En dat vind ik jammer. Dus mijn excuses als het af en toe eens wat lang is, want ik kan het mezelf goed voorstellen dat er mensen afhaken als de berichten te lang zijn.

Daar gaan we…

STAPUIT #17 heeft te maken met onze pas afgelegde bezoekjes aan vrienden en familie in België. Mijn cadeautje van Jan voor mijn verjaardag was 3 dagen en nachten in een hotel, zeg maar OP de grens van Nederland en België. Onderaan dit berichtje een aantal foto’s, leuk als jullie weer raden waar we waren.

 

En dan nu de locatie van STAPUIT #16 dit keer door niemand geraden..

Na een bezoekje aan de fysiotherapeut van Jan in Hoofddorp reden we door naar mijn geboortedorpje Sloten, dat in 1921 al bij Amsterdam is getrokken, maar nog steeds zo wordt genoemd.

Hier was ik 18 mnd of zo

Met ouders, zusje en broertje

Vorig jaar in maart heb ik ook al eens een soort van sweet -memories wandeling door het dorp gemaakt met een oud-klasgenoot. Klik HIER voor het verslag (wel een lang stuk hoor…pfff) dat ik ook op de Facebook pagina van Sloten plaatste en waar ik zelfs uit verre landen (Australië en Zuid-Afrika) reacties op heb gekregen van oud-dorpsgenoten .

We namen bij de visboer die er ook al 30 jaar staat eerst een lekker broodje haring en paling en gingen toen aan de wandel. Na afloop deden we nog een lekker frietje en een ijsje bij de bekende patatkraam. We moesten natuurlijk ook wel goed voor de inwendige mens zorgen hè.
Tegenover elkaar staan ze aan het eind van het dorp, bij de brug naar Badhoevedorp.

Ik vind het zo leuk dat Jan geïnteresseerd is in mijn roots, maar ja dat is omgekeerd natuurlijk ook zo.

We zijn het dorp doorgewandeld en ik heb hem alles laten zien. Het huis van de dokter, mijn ouderlijk huis, de banpaal. Ik vertelde wat voor winkels er vroeger waren, de school, de speeltuin, zelfs het huis wat wij (ex en ik) vroeger hadden kunnen kopen (naast de speeltuin) maar toch, door omstandigheden, niet hebben gedaan. We raakten daar zomaar in gesprek met de eigenaar / bewoner, die er werkelijk een paradijsje van gemaakt heeft. Hij liet ons buiten alles zien. Niet te geloven wat een plaatje!
Maar het leven liep anders en dat was toen ook goed.

Hieronder nog wat foto’s van het dorp…

Info over Sloten vroeger

Het huis waar ik had kunnen wonen

Mijn ouderlijk huis

De banpaal aan de overkant van de straat

Het (ooit) kleinste politiebureautje van Nederland

De Molen van Sloten

Rembrandt en Saskia, bij de molen

Het Wees- en Armenhuis

Klik op de foto’s voor de omschrijving

 

 

Hieronder nog een aantal foto’s van plaatsen waar we in onze mini-vakantie zijn beland. Wie het denkt te weten, mag het zeggen… en dat alles voor de eer!