Ophouden…

 

Nee hoor, ik ga er niet mee ophouden..

Maar ik kwam deze tekst tegen en die raakte me dusdanig, dat ik dacht, dat wil ik even delen…

Een van mijn motto’s is: LEKKER LEVEN, vandaar…

Je hoort het vaders en moeders, juffen en meesters zeggen: Kom, wil je daarmee ophouden? In mooie zonnige dagen klinkt het over de schuttingen van de tuinen, het maakt deel uit van onze opvoeding.
Ik hoorde dat aan een bestuurslid gevraagd werd: “Wanneer houd jij op?”
En een hele oude mevrouw zei: “Wat mij betreft mag het ophouden.”
Ons leven speelt zich af tussen enerzijds aan de gang blijven, doorgaan, volhouden, en anderzijds stop d’r mee, houd ermee op, wacht nou eens even. Heerlijk om in vakantietijd er even mee op te kunnen houden. Met je school, het voorbereiden van de lessen, het huiswerk, het halen en brengen naar de hockeytraining, de koorrepetities, de vergaderingen, de bijbelstukjes…
Even niet.

Ook om daarna weer blij te zijn dat je weer naar school mag, dat je weer lekker kunt trainen, dat je iedereen weer ziet op de repetitie.
Even niet!

Voor velen is het een hele kunst. Die moeten iets te doen, iets om handen hebben. Moeten een plan een program hebben. Wat gaan we doen? Is er niks te doen?
Het lijkt alsof “niks-doen” meer energie vraagt dan alle andere vormen van doen. Zou daarom de zondag als gezamenlijke dag van “ophouden” in onze tijd onder druk staan? Omdat we niet meer weten wat we dan moeten doen? En omdat we maar één vorm van “doen” kennen, en dat is:
Doorgaan, aan de gang blijven, volhouden.

Terwijl mens-zijn, echt LEVEN zoveel meer kanten heeft dan: werk in uitvoering.

Henk Bloem

Bron: Parochie Sint Maarten