Liefdesverklaring…

 

Afgelopen vrijdag kwam Jan na 2,5 week weer naar mij toe!

Heerlijk om weer samen te zijn in mijn huisje. Want natuurlijk hadden we elkaar wel gezien… bij hem, maar helaas was Jan toen niet echt fit..

Toen we aan de koffie zaten begon Jan mij te vertellen dat hij de laatste weken goed had nagedacht en steeds meer tot de conclusie kwam dat hij zeker wist dat hij voor een toekomst samen met mij wilde kiezen.

Ik kreeg werkelijk de mooiste liefdesverklaring die een vrouw zich maar kan bedenken of wensen, een liefdesverklaring waar de grootste boeketten bloemen niet tegenop kunnen. En een waarbij de traantjes bij ons allebei rijkelijk vloeiden.

We hebben het al superleuk dat weet iedereen, we zijn heel graag bij elkaar, alles klopt gewoon, elke minuut samen is waardevol, we denken over veel dingen hetzelfde, doen leuke dingen samen, respecteren elkaar en gunnen elkaar ook ‘ons eigen ding’. We houden heel veel van elkaar en ík wist wel wat ik wilde, maar voor Jan was zijn verleden altijd nog iets wat steeds in zijn gedachten terugkwam. Het hield onze relatie, zelf zei Jan altijd ‘verkering’, niet tegen, dat zeker niet en ik kon het ook heel goed begrijpen. Bij hem moest de liefde echt groeien!

Dus.. we zijn nu gelukkiger dan ooit!

Op zaterdagochtend zei Jan, we zijn dus nu verloofd en liet dat met een appje aan mijn dochter weten. En ja, zo kunnen we het natuurlijk wel noemen als je de intentie hebt samen verder door het leven te gaan.

En ’s middags kwam de verrassing… opeens stonden een lachende dochter met schoonzoon voor het raam, zij met een appeltaart en hij met een prachtig boeket bloemen in een vaas.
Ze vonden dat deze mijlpaal toch wel gevierd zou moeten worden. Wat door ons natuurlijk heel erg gewaardeerd werd en waar we van genoten hebben…

Nee, RINGEN KOMEN ER NIET AAN TE PAS en aan trouwen denken we ook niet, maar dat we voor elkaar gaan en ons leven samen verder echt willen delen is nu wel heel zeker en een feit en we zijn allebei heel erg blij!