D-Day…

 

Vandaag is het een soort van D-Day waar ik lang naar uitgekeken heb…

De dag dat ik samen met mijn buurdinnetje Nicole en vriend Joop naar Zuid-Afrika vertrek.

Dochter en schoon komen nog gezellig even koffie drinken en afscheid nemen. Jan brengt ons ’s middags naar het vliegveld.

Met een koffer vol spullen voor mezelf, een grote tas met kinderkleertjes voor de kinderen daar en mijn handbagage, met o.a. (zeer belangrijk) mijn medicijnen, laptop en e-reader, vertrekken we om 18.20 uur naar Istanboel waar we rond middernacht plaatselijke tijd aankomen. Daar vandaan, na ongeveer 2,5 uur wachten vliegen we door naar Durban in Zuid-Afrika. We zullen daar ’s middags om 13.40 uur aan moeten komen. Het is een hele zit, maar dat heb ik er uiteraard heel graag voor over!

Het is daar trouwens een uur later dan in Nederland.

We hebben dan royaal de tijd om naar het gereserveerde minibusje te wandelen dat ons naar Margate brengt. De rit duurt ongeveer 2,5 uur en we komen er om 18.00 uur aan. We worden opgehaald op een pick-up plaats door Lynette, de medewerkster van GCF die de vrijwilligers begeleid.

.

.

<—————-

.

.

En dan gaan we dus naar het adres waar de Stichting GCF is gevestigd, waar de kinderen wonen en waar wij (Nicole en ik) ons zullen gaan installeren in het vrijwilligershuis. Joop logeert bij vrienden die ook voor de Stichting werken.

Ik hoop dat ik regelmatig mijn blog bij kan werken want ik wil echt graag over mijn belevenissen vertellen en foto’s laten zien. Geen idee of de WiFi echt goed werkt, maar dat merken jullie vanzelf wel.

Tot later………..