Aan het werk…

 

Vervolg op “Relaxen en Orienteren”

En toen was het dinsdag en begon onze eerste werkdag…

Met nog een paar nieuwe vrijwilligsters in aantocht werd de rest van de oriëntatie verschoven naar woensdagmiddag. Inmiddels zijn we eraan gewend dat aller per uur kan veranderen hier.

Het overdekte terras bij de nursery

’s Morgens eerst naar de devotion. Het is toch echt een indrukwekkende aangelegenheid.

We kwamen aan in de nursery waar ze binnen aan het spelen waren met de kinderen.

Er zijn 3 baby’s onder het jaar. Een van 2 weken, 1 van 4 maanden en 1 van 8 maanden. Allemaal met een andere achtergrond die we niet kennen. We hoorden dat het middelste kindje op straat is gevonden, zo ontzettend triest, hij was net 2 maanden oud!
Dan een stuk of 10 tussen de 1 en 3, en een stuk of 10 die naar de préschool gaan op het terrein.

De vrijwilligers deden aan brainbooster.. dat is de kindjes allerlei skills aanleren. Zij hadden een soort van balk gebouwd met van die zachte onderdelen. Eerst was het doodeng voor ze, een stukje omhoog klimmen. Dan over die balk kruipen en aan de andere kant er weer afglijden. Maar toen ze het eenmaal gedaan hadden stonden ze te dringen om weer te doen. Helaas geen foto’s, maar dat was leuk. Ze kregen drinken en toen gingen ze naar bed. Die ukkies van 0 tot 3 jaar hadden er alweer 4 uur op zitten.

Alle kinderen, van klein tot groot, worden namelijk elke dag, ook in het weekend, om 6.00 uur wakker gemaakt. Er is een streng schema voor wat er gedurende de dag wordt gedaan. En daar wordt niet van afgeweken. Ook zijn er 2 gehandicapte jongetjes, een is al 10 jaar en is al van heel klein af bij GCF, hij kan niet lopen of praten, maar verplaatst zich wel. Het andere jongentje heeft een waterhoofd en kan ook niet lopen, vanwege vergroeide, niet goed ontwikkelde beentjes, maar kruipt ook rond. En hij heeft slechte oogjes. Maar allebei blije en lieve jochies..

Daarna gingen we terug naar huis om even pauze te nemen. Daarna lunchen. Om 13.00 uur gingen we weer terug. De kindjes waren aan het eten, macaroni, precies hetzelfde als wij, dus het is gewoon eten wat de pot schaft. Meteen begonnen 2 jochies met hun lepel te zwaaien, ze wilden gevoerd worden, zo schattig.

Na het eten gingen we met zijn alleen naar de speeltuin die aan het nursery-terras grenst. In de zandbak, echt allemaal, daarna verspreidden ze zich en gingen er overal ‘aunties’ zitten om ze in de gaten te houden. Op de trampoline, op de schommels, de klimtoestellen met glijbanen. Het mocht niet echt baten want er viel er al gauw een van een picknicktafel af.. Je komt gewoon ogen tekort. Na even troosten was het weer goed.

Nicole en ik zetten allebei 3 kindjes op de wip en we stonden ieder aan een kant. Dat was feest, heerlijk gelachen maar… we kregen ze er vanzelangzalzeleven niet meer af hahaha. Dus dat was niet zo’n goed idee. Het is ook aan te raden als je individuele aandacht schenkt aan een kindje, dat je met iedereen iets anders doet. Er zijn er bij die willen graag opgetild worden en op schoot zitten. Maar teveel toegeven is ook weer niet goed, want dan gaan ze een beetje misbruik van je maken. Ja, dat doen alle kinderen hè.. Maar de andere vrijwilligsters hebben een beetje maling aan dit advies, ze knuffelen er lustig op los met dat grut want ze hebben zoveel liefde nodig is hun beweegreden. En natuurlijk is dat ook zo.

Nadat de kleintjes weer naar binnen werden gebracht, bleven we nog even buiten om wat met de (13) schoolkinderen te babbelen, die net uit school kwamen. Er is een ouder meisje bij en die vraagt honderduit..

Op woensdag werden we weer in de nursery verwacht. Dit keer werkten we samen met het ‘schoonmaakopperhoofd’. Een ontzettend lieve Zuluvrouw, die helaas voor ons erg onduidelijk Engels spreekt. We gingen met haar rond in de kamers van de kindjes, er zijn er 5, om de vuile was op te halen. Alles wordt gespecificeerd geregistreerd op een lijst. Zoveel handdoeken, zoveel tshirts korte mouw etc..

De kindjes werden mee naar buiten genomen waar de key-workers of aunties de beurt hadden om brainbooster te doen. Ze bedachten dat het leuk zou zijn om met een wollen draadje en wat rauwe macaroni armbandjes en/of kettinkjes te maken. Maar dat was ons inziens geen bezigheid voor die peutertjes, die deden hun best om ze op te eten. Dus wie maakten de armbandjes? Juist ja..

Toen geholpen met een paar kindjes naar bed brengen, dus eerst verschonen en dan gaan ze slapen. Dan is het dus het schoonmaakwerk. De vloeren worden gemopt, de ramen en deuren afgenomen, alles met speciale antibacteriële gel. Echt elke dag, en de vloer wordt ’s nachts ook nog een keer door de nachtdienst gedaan. De hygiëne is erg belangrijk en er hangen dan ook overal zeepautomaatjes, die om de haverklap gebruikt worden. Natuurlijk ook handschoenen bij de vieze karweitjes, zoals de was uitzoeken en verschonen.

Soms wordt er zomaar even een baby in je armen geduwd. Als het huilt of de fles moet krijgen.

Na het dweil- en veegwerk etc. verhuisden we naar de storeroom. De ruimte waar al de kleertjes worden opgeslagen. En wat bleek… er waren planken vol van. Maar ze kunnen altijd meer gebruiken.

De zakken met kleding die ze krijgen moeten eerst worden uitgezocht. Er zitten soms onooglijke dingen bij hoor, vies, kapot. Je snapt echt niet dat mensen zoiets weggeven. Het duurde even voor we met Zakiti hadden besproken wat ze wilde, maar uiteindelijk lukte het aardig. Er zijn nog tientallen zakken te gaan en zelf ontbreekt haar de tijd. Dus hebben we beloofd dat alles gedaan is voor we weer weggaan.. Dus.. we hebben een missie!

De kleertjes die wij mee hebben genomen worden bekeken door een medewerker, vervolgens gaan ze op de planken. We nemen ze morgen mee om te laten zien. Er stonden veel zakken met door de kinderen gebruikte kleding. Die zakken moeten allemaal weg.

Om 14.00 werden we opgehaald om de rest van de orientatie te doen.. weer een heleboel info, dat komt later aan bod.

Al met al een paar drukke dagen, ook vandaag was het weer een goed gevulde dag.. dat komt nog…

Deze slideshow vereist JavaScript.

De kinderen mogen niet met hun gezicht zichtbaar op foto’s op het internet, dus vandaar dat ze geblurd zijn…