Rijles…

 

Autorijden in Zuid-Afrika… ze doen het links!

Plaatje van internet

Dat wist ik dus een aantal maanden geleden niet en ik had nog wel altijd gezegd dat ik dat nooit zou durven, dus ook nooit zou rijden als ik ooit eens in een linksrijdend land zou zijn.

Het gekke is dat het me niet uitmaakt in wat voor auto ik rijd, even aan de auto wennen en dat gaat prima. Groot, klein, busje, zelfs bijna 2 jaar geleden nog in een bus van 11 meter gereden, dat was al zoveel jaren een wens van mij!

Maar ja… in het aanmeldingsformulier stond de vraag of je een rijbewijs had… Ja dus..
En of je bereid was een Internationaal rijbewijs mee te nemen… Ja dus.

En toen kwam ik er later achter dat er links gereden wordt. Het leek me doodeng… dus ik wist echt niet zeker of ik het wel zou durven…

De vrijwilligers worden ingezet voor schoolritten, kinderen brengen en halen, en voor ziekenhuis- of doktersbezoekjes met een ‘aunty’ erbij natuurlijk. Dat vind ik dus helemaal een grote verantwoordelijkheid en heb dus een grote slag om mijn arm gehouden. Het is echter geen enkel probleem, voel je je niet safe dan hoeft dat dus echt niet.

Gisteren kregen we de test, een soort van rijles dus. Samen met nog een nieuwe Zweedse vrijwilligster moesten we om de beurt een eindje rijden.

Lovisa mocht als eerste, ze had een voorsprong want ze was in Australië geweest en had daar ook gereden en dat ging dus prima. Daarna Nicole, logisch natuurlijk was het even zoeken. Maar met rustig aan doen ging het best goed. Het is natuurlijk heel raar dat je ten eerste aan de andere kant in de auto stapt en ten tweede dat de pook aan de linkerkant zit. En uiteraard de richtingaanwijzers weer rechts..pfff…

Toen was het mijn beurt… Tijdens de community-toer diezelfde ochtend had ik naast Henry, de echtgenoot van Lynette die ons rondleidde, gezeten en onderweg een beetje afgekeken. Toen had ik bedacht dat het misschien allemaal wel mee zou vallen.

Het viel niet mee maar ook niet tegen. De auto sloeg een paar keer af en ik deed een paar keer de ruitenwissers aan.. Nam een keer een stoepje mee… Lekker bezig dacht ik zelf. Maar ja, het is niet fijn als er 3 mensen in de auto zitten die op je letten.. je voelt je dan nog sneller onzeker. Maar ontevreden was ik dus niet…

Lovisa was natuurlijk geslaagd, die is ook meteen daarna gaan rijden in een andere auto, toen we naar het winkelcentrum gingen. En ja hoor… Nicole en ik ook, maar we hebben nog wat extra oefening nodig.

We kunnen de auto’s gewoon gebruiken na 15.00 uur. Wel aanvragen en kilometergeld betalen, maar toch vinden we het een geweldige service. Dus dat wordt oefenen de komende week en volgende week gaan we nog een keer met Chris, de maintenance-man, rijden en dan horen we of we ook of we goed genoeg zijn om de kinderen te vervoeren..

Waarschijnlijk is het niet eens nodig omdat er voldoende vrijwilligers zijn die kunnen rijden, En sowieso heb ik al voor mezelf uitgemaakt dat ik die taak echt niet op me ga nemen. Ik ga dus alleen recreatief rijden. Dus we kunnen naar het strand, naar de supermarkt en de winkelcentra, waar we maar willen. Een supergoede service die ze de vrijwilligers gunnen, want anders zit je hier toch wel een beetje geïsoleerd en vast.

Jullie horen het tzt wel…