Dansende koeien…

---

Afgelopen zaterdag had ik de gelegenheid om bij een boerderij in de buurt de koeien te zien dansen in de wei. Die mochten na de lange winter eindelijk weer naar buiten… 

Dansende koe

Echt ontzettend leuk, alles zat mee, prachtig weer met de zon erbij, vrolijke grote mensen en heel veel kinderen. Wat een spektakel zeg! Ik heb genoten.

De koeien kwamen super uitbundig naar buiten rennen en maakten de gekste bokkensprongen. Je zal toch de hele winter binnen hebben gestaan zeg? Logisch toch? Renden door het relatief kleine weilandje van de ene hoek naar de andere. Na een kwartiertje werden ze rustiger en begonnen ze te grazen. Mmmmm dat gras zal ook weer heerlijk zijn voor ze!

Dit meemaken herinnerde mij aan een verhaal uit het boek “Larie en Liefde” van ons aller Kakeltje genaamd “Karnemelk met slagroom”.

Bedankt Mirjam dat ik het mag plaatsen! ❤️

Het is winter en je staat op stal waar het net zo druk is als in een potje met pieren. Samen met je soortgenoten stink je een uur in de wind. Wás er maar wind. De enige winden die in de stal waaien zijn losse flodders, terwijl je juist zo houdt van frisse lucht. Voor een pluk Hollands gras doe je een moord.
Je hebt zo genoeg van de rammelende voederketting en kwijlende buren. Aldoor moet je hoesten van dat droge ingekuilde koleregras, en van het mestoverschot onder je poten krijg je tranende ogen.
Rita slaat voortdurend met haar staart tegen je kop; Liesje heeft een koemelkallergie en niest continu middenin je bek en je eksterogen steken van het lange staan, dus ga je erbij liggen.
Uitgerekend op dat moment doet Martha een plas en spettert je helemaal onder.
‘Stom rund! Kan je niet uitkijken?’
‘Alsof jouw waterval schoner is dan die van de rest!’
De irritaties lopen hoog op, of zie je alles te zwart-wit?
Een ding weet je zeker: je hunkert naar de aanblik van een stier…
Hoe heet dat ding ook alweer dat bovenin de lucht hangt en zo lekker op je kop brandt, terwijl je verkoelende slokken slootwater drinkt?
In gedachten schurk je je welgevormde billen tegen het hek. Je loeit gewoon wat voor de lol. Uiteraard heb je sjans met de stier aan de overkant (‘je kan me toch niet pak-ken’).
Ohh… buiten zijn is gewoon het allerfijnst wat er is.
Zachtjes vallen de eerste voorjaarsstralen door het stalraam naar binnen. Aandachtig volg je de weersverwachtingen op de radio. Het kan nu echt niet lang meer duren. Net als het je toch nog teveel dreigt te worden, gooit de boer de staldeuren open. Eensklaps wordt alles groen en blauw voor je ogen.
Het enige wat je wilt is je poten in de lucht gooien, huppelen, dansen, ravotten en schudden met je uiers. Je krijgt opnieuw tranen in je ogen, maar nu is het van de frisse wind.
Eén nadeel voor de boer: twee dagen lang geven de dames door dat gehuppel alleen maar karnemelk of slagroom. Twee dagen? Ja, want dan raken de dames zo vermoeid van dat gehol, dat ze vanzelf weer “normaal” gaan doen: gras eten en herkauwen. In de frisse buitenlucht…

©Mirjam Kakelbont