Altijd blijven opletten…

 

Afgelopen zondagmiddag liep ik rondlummelend door de woonkamer. Steeds naar buiten kijkend of mijn lief er al aankwam… 

Rond half 6 kwam hij terug van zijn weekendje IJmond. Wat was ik blij dat hij er weer was. De auto stond nog niet stil of ik was al buiten.. Hij sprong de auto uit… Allebei blij, gelukkig wel, zoals het hoort. 

Er hingen donkere wolken boven Zeist en de regen begon al te vallen. Snel de fietsen van de drager, ik reed ze naar de schuur. De drager daarna en de bagage eruit. Ik was de laatste die de achterklep dichtgooide en rende naar binnen met kussen en sporttas. Een sleutel had ik niet in de buurt dus ik kon de auto niet op slot zetten, dacht meteen, dat doe ik zo wel. Maar we hadden al lang uitgevonden dat deze vanzelf op slot gaat na een minuut of wat als er geen sleutel in ligt. Dus geen zorgen.

Op maandag gingen we boodschappen doen, toch maar even met de auto… Lekker makkelijk!

Jan wilde de deur opendoen en merkte meteen dat deze niet dicht was.. dus op een kiertje stond. Hoe kon dat nou? Ik wilde instappen en zag dat het hele handschoenenkastje was leeggegooid. Spullen lagen op de grond en op de voorstoel. Er lag gelukkig niets in waar een ander iets aan heeft. Want er was echt niks weg.

Ook in de achterbak was het een ravage. De inhoud van mijn keurige kratje met allerlei spulletjes lag door de hele ruimte.

Er was dus iemand in die auto geweest. Normaal gesproken kan dat natuurlijk niet zonder schade. Er was nergens iets te zien.

Zou de deur niet goed dicht hebben gezeten? Even uitproberen of het zichtbaar is vanaf de weg, zoals de auto op de oprit stond. Ja… het was duidelijk te zien dat de autodeur niet dicht was.

Bijna, nou eigenlijk wel helemaal, met zekerheid weten we dat de deur niet echt dicht is gegooid/gevallen na het uitstappen. En door de regen had ik er dus ook niet meer aan gedacht om dát nou net nog even te controleren.

Al met Al viel het dus allemaal nogal mee, we zijn wel even geschrokken, met daarna meteen de ontspanning, ach… er is gelukkig niks aan de hand…

Altijd blijven opletten dus, want dat overkomt ons natuurlijk geen tweede keer meer…

Heeft iemand van jullie wel eens zoiets meegemaakt?