Schrijfuitdaging #1 bij Schaap Schrijft:
Maximaal 150 woorden (exclusief de titel) waarvan het woord niet perse in het verhaal of het gedicht hoeft voor te komen. Deze keer ‘schoenen’!
Ze had gelijk…
De winter van 1963-1964 1962-1963 was een van de strengste winters in de vorige eeuw. We hadden het thuis niet breed. En wij, mijn zus, broer en ik, kregen maar één paar nieuwe schoenen per winter en per zomer. Ik ging naar de 1e klas MULO en vond de korte laarsjes, die in die winter mode waren, fantastisch. Die wilde ik ook, in het wit!
Mijn moeder was tegen. Een paar degelijke laarzen was veel fijner qua warmte en comfort, kreeg ik te horen. Maar één paar per winter… dan mocht ik toch zeker wel mijn eigen keuze maken? Ik kreeg ze en ik was zo trots. Helaas, ik heb nog nooit zulke koude en natte voeten gehad. Elke dag werden ze gedroogd bij de kachel. Eind winter was er niets meer van ze over. Natuurlijk had mijn moeder, zoals altijd, weer gelijk. Tja, welke moeder heeft dat niet hè…
O, wat een geweldig verhaal zeg. ………….. en o, wat kan ik me er inleven ….. zowel wat jou betreft als wat je moeder betreft.
Tja ………. al doende leert men, maar jou leerschool was dat jaar koud en nat.
LikeLike
Leuk verhaal. Je moeder had niet alleen gelijk, ze was ook heel wijs!
LikeLike
Dankjewel voor je reactie en voor het langskomen! Wat je zegt klopt helemaal, ze was heel erg wijs!
LikeLike
De schoenen die ik als kind kreeg waren ‘toen, in mijn ogen, ook lomp en hepeloos verkeerd. En ik denk nog steeds dat ze dat waren.
Ik ben blij dat ik er nog niet was die winter. Brrrrr, sneeuw..
LikeLiked by 1 persoon
Velen hadden die degelijke schoenen maar sommige kinderen niet en daarom dachten wij dat de onze verkeerd waren… Pffff was echt erg hoor. Oh nee… sneeuw mogen ze echt houden hoor! Brrrr… 😉
LikeLike
Ha, dat was de winter van een elfstedentocht die werd gewonnen door Reinier Paping uit Ommen.
Goed gelukt dit ZKV=zeer kort verhaal.
Tja, wie niet horen wil moet voelen. Mijn moeder zou waarschijnlijk hetzelfde gedaan hebben. Bij ons was het ook geen vetpot destijds.
LikeLiked by 1 persoon
Ja dat klopt… iedereen die deze winter heeft meegemaakt vergeet die echt nooit meer.
Eigenwijs was ik ja, maar uiteindelijk deed ze wat ze beloofd had, ik mocht echt zelf kiezen. Het jaar daarop luisterde ik echt wel 😉
LikeLike
Haha, leuk logje. En begrijpelijk ook nog ‘ns.
LikeLiked by 1 persoon
Mocht jij je kleding- en schoenenkeuze zelf bepalen? Jij bent zóveel jonger 😉
LikeLike
Hoe herkenbaar…ik was net zo stronteigenwijs en mijn jas mocht ook niet dicht al vroor het 10 graden, want dat stond tuttig en een hemd wilde ik al helemaal niet dragen, wat me steevast zakgeld kostte als mijn moeder er achter kwam. Herlijk om op terug te kijken 🤣🤣🤣
LikeLiked by 1 persoon
Haha leuk om te lezen dat het herkenbaar is. Ja, ik moest ook een hemd aan. Maar de meesten hadden dat wel hoor. Iedereen moest normaal gesproken op de fiets naar de middelbare school. Die hadden we niet in ons dorpje.
Jas niet dicht? Jij was wel heel erg zeg.. ik zou wel gek zijn.. dat heb ik echt nooit gedaan 😉
LikeLike
Ja, ik wel en wij moesten ook op de fiets naar een ander dorp 😁
LikeLiked by 1 persoon
Leuk! Ik mocht niet kiezen qua schoenen.
LikeLiked by 1 persoon
Lekker dan als je het op een bepaalde leeftijd wel mag hè…
LikeLike
Wat een luxe leven we nu eigenlijk in.
Love As always
Di mario
LikeLiked by 1 persoon
Dat mag je wel zeggen Di Mario… maar ach, we wisten ook niet beter hè…
LikeLike
Wat een leuk verhaal. Wie mooi moet zijn moet pijn lijden, zeggen ze. Maar wel heel herkenbaar. Voor nu dan. Vroeger dacht ik er anders over.
Liefs Joanne
LikeLiked by 1 persoon
Haha.. hoe bedoel je, nu herkenbaar. Vroeger dacht je net als ik toen zeker?
LikeLike
Zo ging dat ook bij mij als jong meisje… liever mooi zijn en lijden… aan comfortabele schoenen werd niet gedacht. Ze moesten vooral mooi ogen.
Herkenbaar stukje!
LikeLiked by 1 persoon
Haha, ik was toen 12,5 en nog helemaal niet bezig met comfortabel joh. Toen ik ze kreeg wist ook niemand dat het zo’n vreselijk strenge winter zou worden..
LikeLiked by 1 persoon
Ik heb nog met pumps en zonder kousen door de sneeuw gebaggerd bij min vijf… mag er niet aan denken nu.
LikeLiked by 1 persoon
Ohhhh nou zo erg was het niet met mij 😜
LikeLiked by 1 persoon
O dat zou ik ook gehad hebben hoor, zeker laarsjes pff hoewel de laatste tijd kies ik meer voor goeie en stevige omdat ik toch ook nog wel graag loop. Maar heb diverse kleurtjes laarzen. voor andere gelegenheden. Wat leuk weer zo’n schrijfuitdaging. Zal er eens gaan kijken.
LikeLiked by 1 persoon
Haha, nou ik had wel spijt hoor dat ik niet geluisterd had. De zolen lieten los, die heeft mijn vader een paar keer geplakt.. Oh als ik er nog aan denk.
Ja, is ook wat voor jou, doe ook mee.. Hangt niet op een dag ook, dus dat is lekker!
LikeLike
Ga er eens kijken als het mooie weer over is, nu nog lekker fietsen of tuinieren heerlijk. Ja dat soort dingen met die laarzen blijf je altijd onthouden.
LikeLike
Trees je kan het. Geen overbodige herhalingen, je maak je de lezer kort en duidelijk waar de kern van je verhaal ligt, zonder onnodige herhalingen. Dan een korte beschrijving of je het behaald van wat je wilt; En aan het einde komt je tot een logische conclusie. Wel ik denk dat een verhaal zo moet zijn, dat als je het met minder worden kan zeggen, U het hier ook doet! Je blijft de lezer boeien tot het eind, en dat heb je bij mij bereikt!
LikeLiked by 1 persoon
Dankjewel Greta! ☺️🙋🏼
LikeLike
Leuk verhaal. Zelf heb ik nooit laarsjes gehad. Vond mn moeder maar onzin. Gewoon schoenen was goed genoeg meende zij.
LikeLiked by 1 persoon
Gelukkig mocht ik wel zelf kiezen.. Maar heel slim was het niet..
LikeLike
Ja die winter loog er niet om – gelukkig had je in 1963 wel zo’n beetje de leeftijd voor een warmbloedig vriendje die maar wat graag jouw ijsklompjes had willen warmen, maar zo ja, dan is dat nu natuurlijk onmogelijk binnen 150 woorden na te vertellen 🙂 Leuke challenge! Alles goed met jou, Tess???
LikeLiked by 1 persoon
Haha nee hoor Harrij, daar was ik echt nog niet aan toe toen. Leuk hè.. Die uitdaging. Ik heb een tijd alleen op zaterdag Zwijmelen gedaan, maar ik heb er wel weer zin in..
Gaat heel goed hoor, ik heb een heerlijk leventje, kan niet beter! 👍🏼☺️
LikeLiked by 1 persoon
Goed om te horen, Tess – en houen zo, hè!!!
LikeLiked by 1 persoon
Komt goed hoor! X
LikeLike
Al ben ik dan iets jonger het verhaal is gelijk…. behalve dan dat jij de schoenen die je wilde wel kreeg en ik niet.
🤣😅😂 niet alle moeders hoor.
😘
LikeLiked by 1 persoon
Ik was geen lastige puber, maar ik vond toen dat ik echt zelf moest kiezen, want dat was altijd gezegd.
Nee… Denk ook niet allemaal..
XXX
LikeLike
Ik lees ze graag…
LikeLiked by 1 persoon
Bij ons thuis hetzelfde verhaal. Eén paar schoenen per winter. Als die dan een keertje nat waren, dan was het inderdaad minder aangenaam…
LikeLiked by 1 persoon
Er was sneeuw en ijs en mijn voeten waren al nat als ik bij de bushalte stond. En dan moest ik nog de hele dag naar school. Brrrr echt zo koud!
LikeLiked by 1 persoon
Herkenbaar die laarsjes want volgens mij heb ik bijna dezelfde in die tijg gedragen .Ook bij ons kwamen er weinig nieuw schoenen .Mijn Paps ging altijd naar de schoenen winkel waar hij bekend was om te vragen om ”restantjes ” en gelukkig hoefde ik niet mee want ik had me rot geschaamd in die tijd .Nu hebben we gewoon opruiming .Maar goed , vaak kwam hij thuis met twee paar voor mij en ik kon natuurlijk Nooit kiezen haha en dan mocht ik ze gewoon alle twee houden dat dan weer wel .Een mooie herinnering door jouw blog want mijn pa was zo’n lieverd en als man wist hij ook precies wat deze meid leuk vond .
Liefs xxx
LikeLiked by 1 persoon
Wat lief van je vader. Was je enigst kind – dochter?
Ja de modellen van het jaar daarvoor waren ook altijd goedkoop op ons dorp, maar meestal gingen we toch wel naar Amsterdam.
Liefs XXX
LikeLike
Ik had nog een broer ,maar ik was een vaders kind ,we hadden zoveel gemeen gelukkig
Liefs xxx
LikeLike
Een leuk verhaal, dat Moeders altijd gelijk hebben, daar hoef je bij de hedendaagse jeugd niet mee aan te komen….hahaha! Tijdens de winter van ’63 woonde ik in Leeuwarden, bar en boos hoor.
LikeLiked by 1 persoon
Ach, ik vond ook niet dat ze altijd gelijk had hoor. Maar later weet je beter hè. Ja.. Die winter was echt vreselijk..
LikeLike
Je was dan toch maar een bofkont, ik kreeg altijd alleen maar oerdegelijk veterschoenen en had verder nauwelijks invloed op wat er gekocht werd. Maar je was toen rond de 14 denk dus ik denk dat je al snel je eigen schoenen kon gaan
LikeLiked by 1 persoon
Ja, was ook heel fijn dat ik zelf mocht kiezen. Maar dit was werkelijk waar niet slim, al wist ik natuurlijk niet dat het zo’n koude winter zou worden. Ik was 12 en een paar maanden.. Echt nog een kind hoor! Ik ging werken toen ik 16 was.
LikeLike
Ik werkte al toen nog net geen 14 was, verdiende 12,50 in de week en moest daarvan 7,50 kostgeld betalen van de rest zelf voor m’n kleding en zakgeld zorgen .
LikeLiked by 1 persoon
Mijn tekst in de reactie aangepast.. ik was 12. Die winter bleek die van 62/63 te zijn. Dus nog een jaar eerder. Oh ja, dat was ook wat als je kostgeld moest betalen dat meer dan de helft van je salaris was. Heb ik meer gehoord.
LikeLike
Wat grappig, dat is een jaartal waar toch iets van leeftijdverschil naar boven komt, ik had toen al een zoon;-)
LikeLike
Mijj complimenten voor het stuk! Je verhaal is van begin tot eind duidelijk én vermakelijk. Je hebt veel geschrapt, zei je, nou dat kun je niet zien hoor! Erg knap.
Heel leuk dat je met de uitdaging aan de slag bent gegaan. Ik hoop met veel plezier ook (naast de frustratie die je wellicht voelde omdat je steeds moest schrappen 😉 dat had ik soms wel!).
Ik hoop je voor de volgende keer terug te zien 😃 en ik ga je verhaal natuurlijk toevoegen in de post.
Ps: mijn moeder is december ‘63 geboren, de sneeuw zat tot aan de daken. Zelf heeft ze liever de zomer. 😂😉
LikeLiked by 1 persoon
Dankjewel, heel leuk om te doen. Ik houd wel van die uitdagingen.Hoe gaan wij jou eigenlijk noemen? Wil je echt met ‘schaap’ aangesproken worden? Is misschien je achternaam?
Ja hoor, ik doe de volgende keer weer mee. Leuk! 👍🏼
LikeLiked by 1 persoon
Ik had eerlijk gezegd zo’n grote opkomst nog niet verwacht voor de eerste keer. Ik was blij verrast! Mijn naam is Stefanie, Schaap is inderdaad mijn achternaam. Je mag het noemen onder Schaap Schrijft, of Stefanie, beide is prima. ☺️
LikeLiked by 1 persoon
Nou weet je, ik denk dat we allemaal die WE300 van Plato missen, die er vanwege gezondheidsredenen zo’n 2 jaar geleden ongeveer, mee gestopt is. Even is hij nog een keer terug geweest maar daar bleef het bij. Die had ook veel volgers en dat werden altijd leuke verhalen. Als je het leuk vindt? https://platoonline.wordpress.com/category/we-300/
Leuk dank je, dan wordt het Stefanie! Mooie naam trouwens!
Wanneer kunnen we weer een woord verwachten, heb er alweer zin in 😉
LikeLiked by 1 persoon
Even gekeken. Ik kan mij voorstellen dat je een schrijfuitdaging mist als je in zo’n ‘ritme’ zit. Ik had hetzelfde toen ik stopte met dagelijks 100 woorden schrijven. Ik ga er vanuit dat mijn opdrachten gewoon door blijven gaan, ook als ik de kans krijg intern te gaan. Een themawoord bedenken is het moeilijkste niet. Wellicht dat ik dan zelf minder schrijf en reageer, maar het hoeft jullie pret niet te drukken!
Volgende week zaterdag zet ik de tweede online, om ongeveer 09.00uur.
LikeLike