Klabam….

En ja hoor… Ik heb weer eens de Canarische grond gekust.

Gisteren ging ik met de bus naar de kapper in Arguineguin. Een dorp verderop. De kapster is een schoonzus van Nick en Elsa.

Het is bijzonder maar mijn zin, dus ga ik in januari weer terug.

Daarna even de markt over gehold… had niet eens zin om alles te bekijken. Teveel mensen en te heet.

Dus met de bus terug naar Puerto Rico waar ik had afgesproken met een vriendin die daar met haar man een restaurant heeft. Gezellig even koffie drinken en wat eten.

Ik stapte een halte voor het centrum uit de bus. Dichterbij het restaurant. Ik moest 3 trappen afdalen om bij de haven te komen. Prima trappen om te lopen. En natuurlijk keek ik de hele tijd naar waar ik mijn voeten neerzette, want er ligt daar nogal eens wat scheef.

Toen ik beneden was stond ik even stil om me te oriënteren waar ik heen moest. Oversteken via de zebra… dus ik zette een stap en KLABAM.. daar lag ik weer languit.

Een gemeen klein opstapje dat niks met de trap te maken had zag ik over het hoofd.

Languit.. met armen gespreid lag ik op mijn buik… zie je het voor je…? En dan opstaan… Er waren wat mensen aan de zijkant van de weg aan het werk die kwamen meteen naar me toe en tilden me, allebei aan een arm, omhoog.

Beetje dizzy zakte ik op het muurtje neer om de schade te bekijken. Het leek mee te vallen. Mijn handen en knieën wat geschaafd… De grote teen van de linkervoet zag er wat dikker uit. Dus ik dacht het valt alles mee.

Na de mannen bedankt te hebben ging ik aan de wandel, maar dat viel tegen. Na 3 x stoppen en een hoop gestrompeld kwam ik bij Dessi binnen.

We dronken koffie en ik bestelde een tosti. Toen maar richting huis een taxi genomen.

Lopen ging steeds lastiger en ik plofte op bed met de beentjes omhoog. Voeten gekoeld. Even doorgegeven aan Jan, Diana en Nick. Dat zette de tamtam in werking want binnen een halfuur stond mijn ex met zijn vriendin voor de deur. Of ze iets konden doen en of ik iets nodig had.

Maar ik redde het wel dacht ik en dat was ook zo. Wel slecht geslapen. Vanmorgen pijn overal. Benen, armen en voeten helemaal. Dus heb ik Sunweb gevraagd om een rolstoel te regelen op het vliegveld dus dat komt wel goed…

Alles op mijn gemakkie ingepakt en gedoucht. Met tussenpozen zitten. Schoenen of laarsjes gaat niet lukken dus ga ik op mijn slippers naar huis. Lekker fris toch?

Geluncht met Susi, mijn Engelse vriendin en lekker bijgekletst. Om 15.50 uur staat de bus klaar en ga ik lekker weer naar mijn liefje en naar huis. Ik kom na middernacht aan dus morgen lekker uitslapen en dan maar zien of ik nog naar de dokter moet.

Maar het zal weer even tijd nodig hebben om te herstellen… had alweer veel erger kunnen zijn denk ik dan maar…