Met de dood voor ogen…
Een bejaarde dame is op de begrafenis van haar man.
Ze vertelt haar dochter dat ze tijdens hun huwelijksleven elke zondagochtend op het ritme van de kerkklokken de liefde bedreven.
“Misschien werd hij wat te oud voor dit soort dingen”, zegt de dochter.
“Onzin,” antwoordt de oude dame, “als die ijskar niet was langsgekomen, had hij vandaag nog geleefd.”
"Iris Papilio" Regenboogvlinder 
O’jee 🙂
Whahah, het is toch verschrikkelijk. Arme opa 🙂
😄
Wat een ijskar al niet voor elkaar krijgt.
XXX
Wat een ijskar al niet voor elkaar krijgt.:-)
Haha mooi verhaal…… krijg meteen trek in een ijsje trouwens gelukkig niet in huis……
Ik ook niet 😉
Ha, ha, wie oh wie liet hier onlangs in de wekelijkse zwijmel ‘Ring my bell’ horen? Het geeft te denken …
Hahahahaha… Ik vind hem geweldig!
Liefs Joanne
Whahahaha, geweldig, als je nu maar geen vreemde gedachten krijgt bij mijn logje over het belletje bij mijn bed;-)
Je maakt me nieuwsgierig! 😳😂
Je komt het wel tegen denk ik;-)
Daar moet je toch gewoon rekening mee houden op een bepaalde leeftijd.
Love As Always
di mario
Hahahahaha, zo’n ijscoman, blijft maar met de bel zwaaien, dat was voor Opa toch iets teveel.
Dat is een intrigerend verhaal zeg… In een paar zinnen vertel je heel veel : )
Een heel ander ritme.
Hi hi. 😉😉
Hahahahahaha jaja de goede man was dus erg ritme gevoelig 😆