Met de dood voor ogen…
Een bejaarde dame is op de begrafenis van haar man.
Ze vertelt haar dochter dat ze tijdens hun huwelijksleven elke zondagochtend op het ritme van de kerkklokken de liefde bedreven.
“Misschien werd hij wat te oud voor dit soort dingen”, zegt de dochter.
“Onzin,” antwoordt de oude dame, “als die ijskar niet was langsgekomen, had hij vandaag nog geleefd.”
"Iris Papilio" Regenboogvlinder 
O’jee 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Whahah, het is toch verschrikkelijk. Arme opa 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
😄
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een ijskar al niet voor elkaar krijgt.
XXX
LikeLike
Wat een ijskar al niet voor elkaar krijgt.:-)
LikeLike
Haha mooi verhaal…… krijg meteen trek in een ijsje trouwens gelukkig niet in huis……
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ook niet 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ha, ha, wie oh wie liet hier onlangs in de wekelijkse zwijmel ‘Ring my bell’ horen? Het geeft te denken …
LikeLike
Hahahahaha… Ik vind hem geweldig!
Liefs Joanne
LikeGeliked door 1 persoon
Whahahaha, geweldig, als je nu maar geen vreemde gedachten krijgt bij mijn logje over het belletje bij mijn bed;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Je maakt me nieuwsgierig! 😳😂
LikeLike
Je komt het wel tegen denk ik;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Daar moet je toch gewoon rekening mee houden op een bepaalde leeftijd.
Love As Always
di mario
LikeGeliked door 1 persoon
Hahahahaha, zo’n ijscoman, blijft maar met de bel zwaaien, dat was voor Opa toch iets teveel.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is een intrigerend verhaal zeg… In een paar zinnen vertel je heel veel : )
LikeGeliked door 1 persoon
Een heel ander ritme.
LikeGeliked door 1 persoon
Hi hi. 😉😉
LikeGeliked door 1 persoon
Hahahahahaha jaja de goede man was dus erg ritme gevoelig 😆
LikeGeliked door 1 persoon