Inderdaad Tante Wil #1, ik had namelijk ook nog een Tante Wil #2, daarover later…
Echte vriendschap is heel bijzonder en dan maakt een verschil in leeftijd eigenlijk helemaal niks uit.
Ik heb zo’n vriendschap gekend! En ik heb leuke tijden meegemaakt en mooie gesprekken gevoerd met deze 35 jaar oudere vriendin die ik leerde kennen tijdens mijn eerste ziekenhuisopname.
Toen ik 17 jaar was, eind april 1968, moest ik voor een operatie aan mijn amandelen naar het ziekenhuis. Voor volwassenen is dit een vervelende en pijnlijke ingreep. Ik kwam in het toenmalige Lutherse Diakonessen Ziekenhuis, aan de Van Eeghenstraat in Amsterdam te liggen. In een 2-persoons-kamer met uitzicht op het Vondelpark. Hoe luxe kun je het hebben?
Voorkant 
Achterkant met uitzicht Vondelpark
Mijn kamergenote was 52 jaar en moest dezelfde operatie ondergaan. We raakten in gesprek over van alles en nog wat. We konden het meteen goed met elkaar vinden. Ze was getrouwd maar had geen kinderen. Ze werkte nog, als interieurverzorgster (zo noemde zij het toen al) bij een aantal bekende mensen. O.a. bij Rudi Carrell. En ze had een brede interesse, had veel gereisd en sprak haar talen.
Het was wat, die operatie en wat daar voor ellende achteraan kwam. We kregen veel waterijsjes, soep, gepureerd eten en een toetje. Eenmaal een toetje dat we allebei niet durfden te eten, namelijk rijst met bessensap… Wat denk je, al die rijstkorreltjes nestelden zich lekker in de wonden. De verpleegster die het had gebracht kreeg een rood hoofd, want zo’n toetje kon natuurlijk helemaal niet. Bij mij liep alles goed af, zij heeft nog een aantal nabehandelingen gekregen.
Ze had een Dafje en crosstje daarmee overal naartoe. Ik ben regelmatig een dagje met haar op stap geweest, hadden diepgaande gesprekken en ook lol met elkaar. Ze beschouwde me een beetje als haar dochter. En ik noemde haar Tante Wil.
Ze was ook overal bij, de verloving, het huwelijk en kwam op kraambezoek na de geboorte van mijn kinderen. Door verhuizingen zagen we elkaar niet zo vaak meer. Maar we hielden wel altijd contact en stuurden elkaar kaartjes.
En ze werd ouder en krakkemikkiger. Maar krakende wagens leven het langst zegt men toch? Dat klopte dus ook. Ze mankeerde van alles, hartproblemen, diabetes, overal artrose, reuma, kreeg operaties aan diverse organen. Ze verloor haar man, verhuisde 2 keer. We hielpen haar waar we konden. Ze belde vaak en ik draafde dan ook altijd met liefde weer op. Om op bezoek te gaan in het ziekenhuis als ze er weer eens in lag. Om te helpen met dingen en een luisterend oor te bieden. Maar ook om een feestje voor een speciale verjaardag te organiseren, heel leuk.
Wordt vervolgd…
Iris Papilio - Regenboogvlinder 
Leuk stuk. Ik ga snel naar deel 2.
Overigens lag ik in 1960 in de Alexander van der Leeuwkliniek in Amsterdam. Ook die grensde aan het Vondelpark. Ik moet er, na jouw verhaal, nadrukkelijk aan denken. Ik lag er zes weken in en wat WAS het fijn om daarna weer gewoon naar huis te kunnen.
LikeLike
Nou, ik ga snel op zoek naar deel 2, want dit deel maakt mij nieuwsgierig.
LikeLike
Ha! ik ben begonnen in deel 2, dat toch van een iets andere orde is dan dit eerste hoofdstukje. Ik ben erg benieuwd hoe het allemaal verder gaat.
LikeLike
Pragtige vriendskap met ’n ouer dame.
LikeLike
Een bijzondere vriendschap en inderdaad soms maakt leeftijd ook niets uit…….
LikeLike
Mooi, als zulke mensen je pad kruisen…heel bijzonder. Ben benieuwd naar het vervolg 😁
LikeLike
Ja leeftijd zegt niet zo veel, dat had ik met Marion ook die 15 jaar ouder was dan ik. Zij had alleen maar zoons en zei wel eens dat het zó moest zijn om een dochter te hebben maar tegelijkertijd wilde ze niet dat andere ons als moeder en dochter zagen;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, lekker tegenstrijdig hè..
Wat dat betreft ben ik heel blij dat ik een zoon en en dochter heb… 🙂
LikeLike
Ja ik ook, ik denk dat Marion het een beetje verraad aan zoons vond om me als dochter te beschouwen. Maar ze was eigenlijk ook altijd heel trots op hoe we elkaar hadden leren kennen en dat ze me een vriendin kon noemen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach ja, misschien was dat wel zo. Ik had een aardige hulp in de hh, die geen moeder meer had en mij steeds moeder noemde. Ik kon er niet tegen…
LikeLike
Dan moet je inderdaad wel een klik met zo’n meisje hebben, anders is het een beetje onbehaaglijk.
LikeLike
wat een bijzondere band!
LikeLike
Bij vriendschappen speelt leeftijd geen rol, het klikt of niet en fijn dat het bij jullie klikte Treeske
Groetjes Laura
LikeLike
Een heel mooie vriendschap en ik ben benieuwd naar het vervolg
Liefs xxx
LikeLike
Wat een bijzondere vriendschap…
LikeLike
Wat bijzonder! En ook mooi dat een vervelende aanleiding zoals een operatie zoiets moois kan opleveren.
LikeGeliked door 1 persoon
Interessante vrouw (net als jij).
LikeGeliked door 1 persoon
Zo hoor ik nog eens wat! 😄
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie mensen.
LikeGeliked door 1 persoon
Bij een échte vriendschap maakt het verschil in leeftijd niets uit.
LikeGeliked door 1 persoon
Warme vriendschap is zeldzaam!
LikeGeliked door 1 persoon
Het is ook geen probleem als er een leeftijdsverschil is om toch vriendschap te hebben. Ik heb een vriend die 69 is maar nog super jong. Mensen die het vreemd vinden hebben zelf last van grenzen. Tegenwoordig zijn ze zo snel niet meer zo snel met die operatie. Beter laten zitten die dingen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb nu weer een veel jongere vriendin, ze is ook fan van de 3JS en gaan meestal samen naar het openluchtconcert in Bloemendaal. We kunnen echt over alles praten samen. Ze neemt me vaak in vertrouwen en dat vind ik mooi. Ze is jonger dan mijn kinderen, nog maar 41 en ik dus bijna 69… 😉 Zo leuk!
LikeLike
Mooi zo’n vriendschap.
Wat een pracht van een gebouw dat ziekenhuis!
Benieuwd naar het vervolg…
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe bijzonder is dat he… sommige mensen horen gewoon in je leven.
Love as always
Di Mario
LikeGeliked door 1 persoon