Tante Wil #1 (deel 3)

Vervolg op Tante Wil #1 (deel 1) en Tante Wil #1 (deel 2)

Maar onze vriendschap, die al zeker 38 jaar duurde, kreeg helaas toch een flinke knauw.

Want opeens was daar die brief waarin iedereen om haar heen werd opgehemeld en ik totaal werd afgebrand. Een aantal van die (zogenaamde) vrienden waren zelfs al lang uit beeld. Het voelde als een aanval. Ik was heel erg geschrokken en snapte er niks van. Ik was er een paar dagen behoorlijk van van de kaart. Bij mijn weten had ik altijd alleen maar goed gedaan en wat ze me allemaal aanrekende klopte van geen kant.

Ik schreef haar een lange brief terug waarin ik alles weerleggen kon en alleen toegaf aan het feit dat ik minder tijd had vanwege familieperikelen en haar daarom dus ook minder bezocht. En dat ik mijn familie in dit geval toch voorrang moest geven. Dat zij onze lange vriendschap op deze manier op het spel zette deed pijn, maar dan moest dat maar. Ik hoefde me nergens voor te verontschuldigen. Aan het eind van de brief wenste ik haar nog veel geluk.

Een paar dagen later belde ze, meteen nadat ze mijn brief ontvangen had. Ze bood haar excuses aan, huilde en zei dat ze spijt had van die brief en dat ze die nooit had mogen sturen. Na een lang en emotioneel gesprek zei ze dat ze me gewoon miste en vroeg ze of ik gauw weer eens langs wilde komen.

Mijn antwoord was, ‘ik kom binnenkort wel weer eens langs, maar dan als het mij uitkomt’. Dat heb ik ook gedaan, pas na een flink aantal weken. Ze had geen familie en ‘vrienden’ kwamen en gingen. Ze was qua intellect anders dan haar medebewoners in het verzorgingshuis waar ze toen al heel lang woonde. Nog prima bij haar verstand, nog steeds in alles geïnteresseerd en dat kon ze helaas met niemand delen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar in de steek te laten. Maar het gevoel is nooit meer hetzelfde geworden.

Toch zocht ik nog steeds op. Sowieso op haar verjaardag. Heel af en toe tussendoor. Ze heeft nog 6 jaar geleefd na dat voorval. Toen overleed ze in het ziekenhuis, ze werd 96 jaar. Ik hoorde het pas toen ze al gecremeerd was. De kaart lag thuis en ik was aan het overwinteren. Mijn buren vonden de post pas toen alles achter de rug was.

Toen ik terug was in Holland, belde ik de executeur testamentair. Ik wilde graag weten hoe alles gegaan was. Want 44 jaar vriendschap is niet niks. Ze heeft me alles verteld, haar lichaam was gewoon op en na dat gesprek kon ik het ook afsluiten en was het voor mij goed.

Hebben jullie wel eens zo’n lange vriendschap gehad met iemand die in leeftijd verschilde?