Coronatijd in huis… (1)

Deze tijd van crisis met dat gevaarlijke virus was in het begin raar, angstig en elke dag spannend als we het nieuws keken en lazen. Heel bizar ook dat de hele wereld met hetzelfde te maken had.

Maar ik heb zelf deze Corona-tijd eigenlijk als heel erg relaxed ervaren. Van een rustig leventje waarin we al deden waar we zin in hadden en waarin we genoten van alles wat er op ons pad kwam, werd het een nog rustiger leventje binnenshuis, om te zorgen dat we niet ziek zouden worden en we ook niemand zouden besmetten. Iedereen deed wat goed voelde.

Dus voor ons geen afspraken, geen moeten, geen bezoek, gewoon op onszelf aangewezen. En echt… dat was heerlijk! Hoewel we het contact met mijn dochter en schoonzoon en de familie van Jan best wel misten. Maar zwaaiende familie voor het raam zagen we niet zitten. Gelukkig staat de techniek tegenwoordig voor niks en kon Jan met name zijn kleinkinderen via de telefoon wel zien.

Jan was vóór de beginperiode trouwens echt al een tijdje niet fit en hoestte behoorlijk. Hij kwam destijds met zoveel mensen in aanraking vanwege de fietsen die hij ergens kocht, weer verkocht of weggaf. Geen idee wat hij onder de leden zou kunnen hebben dachten we. We zijn dan ook direct in quarantaine gegaan, lees: thuis gebleven, af en toe boodschappen thuis laten bezorgen en 1x per week met mondkapje en handschoenen aan naar de supermarkt.

Wat was het vreemd stil op straat. Maar ook in huis. Zelf heb ik veel gelezen en lekker gerommeld op de laptop. YouTube filmpjes gekeken, veel muziek, en zelfs een paar vloggers ontdekt. En ook Netflix en Videoland waren populair.

Het ging best zo, Jan knapte na een paar weken op, wilde nog niet gaan fietsen maar vermaakte zich prima. Heel af en toe had hij weer een fietsje aan de boom staan en handelde dat gebeuren dan op afstand af.

Niemand wist hoe lang het allemaal zou duren maar na een maand of 2 hebben we toch wel heel af en toe wat familie ontvangen, op afstand dan en buiten.

Ook hoorden we via familie van Jan dat er zieken waren IN zijn familie, 7 in totaal. Gelukkig zijn de meesten weer beter, maar bij een van hen, van onze leeftijd, duurt het herstel wel erg lang. Mijn jongste oom (85) overleed aan Corona en ik maakte daardoor een uitvaart mee, passend bij deze tijd, 30 mensen in totaal, de gasten op uitnodiging. Bizar en kil, je wilt mensen toch omhelzen of op zijn minst een hand geven, maar dat ging niet. Maar al met al was het toch een mooi afscheid. En… dan komt dat akelige virus toch wel heel dichtbij.

We hebben in de eerste 2 maanden wel 3 keer een heerlijke autorit gemaakt. Even een ander ‘uitzicht’. Heerlijk relaxed de routes gevolgd die Jan had gefietst. Prachtig langs de Lek etc. Dieren, bloesems, planten, bomen, dorpjes… je komt ogen tekort, tenminste wij… Dat was wel heerlijk en we prezen ons gelukkig dat de maatregelen lang niet zo streng waren als in andere landen in Europa.

Dochter ging thuis werken, zoon op Gran Canaria kon niet eens werken, werkt bij TUI op het vliegveld en dat ging dicht en moest dus ook thuis blijven. De kleindochters konden niet meer naar school en kregen uiteraard online lessen. Het ging eigenlijk best.

Wordt morgen vervolgd…