22/02/2021 – Iris Papilio – Regenboogvlinder

We gaan weer een eindje terug in de tijd…

_______________________

Wij woonden dus in dat kleine huisje achter mijn opa en oma. Helaas heb ik daar geen foto’s van kunnen vinden. Ik was een blij kindje. Lachte wat af en kletste iedereen de oren van het hoofd.

Mijn vader was heel ziek geweest, er werd een nier verwijderd en ook aan de andere nier werd hij geopereerd. Hij had aan beide kanten op zijn onderrug een litteken in de vorm van een boomblad. Ook het vinden van werk was niet zo eenvoudig. Hij had graag willen studeren maar dat was destijds niet echt haalbaar voor een arbeidersgezin. Maar uiteindelijk heeft hij altijd alles aangepakt om te zorgen dat we rondkwamen.

Mijn zusje werd zo’n 2,5 jaar later geboren. Dus toen was ik grote zus! Er was toen geen geld voor een geboortekaartje voor haar. Heel sneu vind ik dat, nog steeds. Gelukkig zijn er wel wat foto’s!

Rond mijn 4e verjaardag verhuisden we naar een huisje dat op een steenworp afstand stond. Er moest veel aan gedaan worden. Er werd mij later verteld dat ik had gezegd dat ik daar echt niet wilde wonen want ik vond het een stom huisje.

Toen alles bewoonbaar was werd onze inboedel stuk voor stuk verhuisd. Een van de eerste herinneringen die ik echt heb is dat ik een schemerlamp mocht dragen van het oude naar het nieuwe huis. Ik liep voetje voor voetje door de steeg langs de schutting tot ik bij de poort van de slager was die ons overpad gaf om naar ons nieuwe huisje te lopen. Ik was heel trots dat het goed gegaan was.

Tegen de tijd dat ik naar de kleuterschool zou gaan moest ik naar de oogarts. Ik keek scheel en bleek een ‘lui oog’ te hebben. Het goede oog moest worden afgeplakt zodat het luie oog weer beter zijn best zou doen. En ik kreeg een brilletje. Ik ging toch al niet echt graag op de foto om te poseren, dat is wel te zien aan mijn gezicht waar ik nog geen bril had, ik kijk best ernstig op een aantal foto’s en ik lach bijna nergens op. Dat is ook niet echt veranderd. Gedwongen lachjes lukken niet bij mij. Maar met het brilletje vond ik het helemaal verschrikkelijk. Maar ik moest hem toch tot mijn 16e jaar blijven dragen. Naar de oogarts was elk jaar een uitje samen met mijn vader.

Vanaf “Vroeger #4” ga ik naar de kleuterschool!

Wil je de eerdere logjes over vroeger lezen? Klik dan op HIER (1) en HIER (2).