Onlangs heb ik een belangrijk besluit genomen!
_________________
We hebben besloten om te gaan verhuizen naar een appartement in de IJmond, dus de streek waar Jan vandaan komt. Voor hem heerlijk, voor mij een flinke stap, maar hij is gezet…
Er komt een keer een tijd dat ik ga zeggen… dag mooi Zeist… waar ik intussen alweer bijna 8 jaar woon en, hoewel ik niet heel veel binding heb, met heel veel plezier. Het is een gezonde plaats om te wonen, niet te groot, met alles in de buurt, zoals winkelcentra en een ziekenhuis. Met veel groen en in het midden van het land, dus lekker centraal.
Jan en ik wonen nu al een tijdje samen in het huis in Zeist en hoewel hij echt geniet van de omgeving, qua fietsen en met veel bomen en groen, en al wonen we op een superleuke locatie in een heel gezellig huis, hij mist toch ook een heleboel.
De omgeving die hij verliet is de omgeving waar hij werd geboren en waar hij toch ruim 65 jaar heeft gewoond. Vanuit Zeist is het maar een uurtje, voor mijn gevoel is dat niks, ik heb door het hele land gewoond en heb altijd wel een aardig stukje moeten rijden naar mijn familie etc. Maar voor Jan is het eigenlijk nét te ver. En meer binding dan mij heeft hij hier niet.
Allereerst hoopte ik ooit wel op een verhuizing naar een appartement. Lekker weer alles gelijkvloers (zoals voorheen in de woonark, het appartement in Amstelveen en het chalet in Milheeze, in totaal bijna 28 jaar) en dan een balkon waar ik me kan uitleven met plantenbakken etc. Meer hoeft het ook niet te zijn. Als het maar wel een ruim appartement zou zijn. Maar verhuizen naar een appartement in deze buurt zie ik eigenlijk ook niet gebeuren zolang we samen zijn. En ik hoop natuurlijk dat dat nog heel lang duurt.
We hebben het er vaker over gehad. Jan had wat opties op een aantal huurappartementen-complexen via de WBV daar en kreeg af en toe een mailtje voor een interesse-peiling.
Maar eigenlijk hadden we een duidelijke afspraak, dat het een noodoplossing was en we samen lekker in Zeist zouden blijven.
Deze corona-tijd helpt natuurlijk ook niet echt mee, maar buiten dat, dat gemis is er altijd.
Zes van zijn kinderen wonen daar in de omgeving, twee broers en twee zussen, hij had/heeft daar zijn fietsgroepje. Het wordt leuker voor hem, het even na het eten een uurtje naar zijn broer, de kleinkinderen die groter worden eens van school halen. Ook om ze veel dichterbij te zien opgroeien. En natuurlijk de aanloop die wel iets vaker zal zijn, want ook zij vinden Zeist toch wel een eind.
Mijn dochter en schoonzoon wonen nu 35 min. bij ons vandaan en dat zal dan misschien 45 min. worden, maar dat is prima te doen en als ik gelukkig ben, zijn zij ook gelukkig. En zoals ik zei, ik heb geen moeite met de reistijd en zij gelukkig ook niet.
Onlangs kreeg Jan weer een mailtje en werd er een appartement aangeboden in Beverwijk. Geen gezonde lucht, lawaaieriger dan hier. Zou nooit mijn keuze zijn geweest qua woonstad. Maar slechts 8 jaar oud en heel ruim. Een seniorencomplex. Op de 8e etage met een mooi balkon.
Dat werd besproken natuurlijk, ik kreeg het Spaans benauwd. Want ik merkte duidelijk aan Jan dat hij dit toch wel zag zitten. Niet samen was uiteraard geen optie. Toen ik hoorde waar en welk complex het was ben ik gaan ‘omdenken’ en wat ik voorheen altijd heb gezegd, zal vanaf nu ook weer gaan gelden:
“Als mijn huis me past mag je me overal neerzetten”
Jan stond op positie 4, dus er was een kans, maar helaas… we hoorden dinsdag dat het toch verhuurd was aan iemand die hoger op de lijst stond. Jammer… het zou een perfect plekje zijn geweest. Dus nu maar rustig afwachten tot er weer een appartement vrij komt. Kan zomaar nog een paar jaar duren. Maar dat geeft niet… het vooruitzicht is sowieso voor Jan al mooi en nu voor mij ook!
De voordelen voor mij? Gelijkvloers, een winkelcentrum vlakbij, het strand vlakbij en ik weet zeker dat ik er nog veel meer kan opnoemen en als allerbelangrijkste reden, een man die dan pas echt weer gelukkig is, want dan is hij weer thuis!
Iris Papilio - Regenboogvlinder 