Ben langer weg gebleven dan de planning was… Maar… ik ben weer in aantocht!
Nog een paar dagen en dan rond ik mijn laatste vrijwilligerswerk af bij het Monument de Pyramide van Austerlitz en heb ik vast zeeën van tijd en dus ook tijd en zeker zin om weer te gaan bloggen!
Er is heel veel gebeurd in de 7 maanden dat ik weg was. Velen hebben dat allemaal wel via Janmeegekregen
Wist ik veel dat we ook nog eens zouden gaan verhuizen, dat ik toch nog naar Gran Canaria zou gaan, dat Covid-19 ons ook weer in huis hield enzovoort enzovoort!
We gaan eerst 5 dagen naar Duitsland, mijn broer is in februari 2020 geëmigreerd om met zijn gezin op de Warsberg in Saarburg een restaurant te gaan pachten. Loeinieuwsgierig zijn we!
Helaas gooide corona roet in het eten en mochten ze niet open en konden wij sowieso niet naar het buitenland. In de zomer van 2020 hebben ze een aantal weken gewerkt en goed gedraaid. Daarna was het weer mis. Lang verhaal kort, we slaan 2021 maar over, want toen lukte het ook niet, maar nu is het gepland.
Zaterdag stappen we in de auto, heerlijk weer samen langs de mooie wegen van Nederland en verder rijden, dat wordt weer genieten en dan gaat Jan lekker aan de braadworst. Ik hoop maar dat broertje wel goed voor hem heeft gezorgd op dat gebied. Want Jan ziet er erg naar uit! Want eigenlijk vond hij het helemaal geen straf om zelf al die braadworsten op te moeten eten als we wéér niet konden komen… 😂
Zwijmelen op Zaterdag, vandaag de laatste zaterdag van de maand dus nog één duo te gaan!
___________________
Gisteren geen tijd gehad, ik had een leuke afspraak met mijn dochter, daarover later, en toen onze missie geslaagd was hebben we heerlijk op een terrasje in de zon geluncht. Wat een luxe weer. Daarna naar huis, meteen boodschappen gedaan en gekookt en toen was ik aan de bank toe. Geen zin meer dus vandaar wederom een beetje late zwijmel!
Nog één duo… en welke gaat dat worden…? Ik kreeg een tip… Nick en Simon! En die ga ik gewoon doen. Ik ken de oudere nummers het beste, want vanaf toen de 3JS in mijn leven kwamen zijn ze een beetje uit de gratie geraakt.
Maar ik vond ze leuk, mijn dochter en kleindochters trouwens ook! Toen ze een paar dagen tegelijk in Holland op vakantie waren in juli 2008 traden Nick en Simon op in de feesttent in Milheeze. We konden ze in de tuin horen!
Ik had 4 kaartjes besteld en Maria en Natalia gingen met hun papa en tante naar het concert. Helemaal geweldig vonden ze het.
Vooral Maria kon alle nummers van de CD’s “Nick & Simon” uit 2006 en “Vandaag” uit 2007 die ik had toen meezingen, op haar eigen Nederlandse maniertje natuurlijk, dus ze vonden het prachtig!
En het is ook nog gelukt ze op de foto te krijgen met Simon vlak voor ze na het optreden weer vertrokken.
Dus… Nick en Simon, die nog steeds aan de weg timmeren en leuke echtgenoten en vaders zijn geworden. En nog steeds prachtige stemmen hebben die perfect bij elkaar passen.
Van de eerste CD’s zijn niet zulke mooie video’s beschikbaar, maar dat is niet anders… maar het eerste nummer is al best lang geleden opgenomen, in 2010. Van het album “FIER”, dus pakken we de officiële videoclip.
“Een nieuwe dag”
Het 2e nummer is eigenlijk een beetje gek nummer, maar wel heel leuk! Ze zijn niet altijd zo serieus hoor!
“Ode aan de vrouw”
Ga je ook nog even langs bij “Natasja”voor nog meer zwijmels!
Een zonnig weekend gewenst allemaal!
Volgende week dus The Cats, onze Volendamse groep die werd opgericht in 1964 en van 1968 tot 1975 een van de meest succesvolle bands van Nederland was.
Vanmorgen weer iemand blij gemaakt! Met recht voor een appel en een ei…
Al een paar keer had ik wat spullen op MP voor een klein prijsje te koop gezet, maar geen reacties. Daarna heb ik ze op diverse FB groepen te koop aangeboden, ook dat werd niks.
Normaal gesproken had ik ze naar de Weggeefwinkel hier in Zeist gebracht, maar die is gesloten. Maar op FB kun je in hun account gewoon berichtjes zetten en dus spullen gratis aanbieden. En dan natuurlijk zelf afspreken met degene die geïnteresseerd is.
Dus dat heb ik gedaan. O.a. een broodbakmachine... daar kreeg ik al meteen reacties op! Dus contact opgenomen met de eerste die reageerde. Ze woonde in Utrecht en maakte gebruik van de bus. Ik dacht, zij blij, ik blij!
Een afspraak gemaakt voor gisteren, ik had voorgesteld de machine bij het busstation te brengen zodat die mevrouw (met kinderwagen en baby erin), direct weer terug kon naar Utrecht. Helaas… ze stuurde een berichtje dat ze verkouden was en dus thuis bleef.
De volgende die had gereageerd heb ik meteen benaderd en die zou hem dus vanmorgen ophalen. Ik had gisteren nog even contact gehad, een paar tips gegeven vwb het bakken.
Ik dacht misschien wil ze die plumeau op batterijen ook wel hebben… Die was van Jan, maar wordt niet gebruikt. En ja hoor… die zou ze inpakken voor 5 december voor haar zoon die binnenkort het huis uit gaat. Hetzelfde voor het kookboek, dat ik nooit gebruikt had.
Ik had alles klaargezet bij de deur. En wat denk je waar ze mee aan kwam vanmorgen?
Met een appel en een ei… keurig ingepakt met een klein bedankkaartje eraan. Echt zo leuk!
Zo toon je toch je dankbaarheid als je iets krijgt en het kost nog bijna niks ook!
Afgelopen maandag hadden we een erg leuk uitje met bijna alle vrijwilligers van de Pyramide van Austerlitz, met ook een groot aantal partners. Uiteindelijk waren we met een groep van 40 personen!
Gerelateerd aan de Franse Tijd (van 1795 – 1813) waarin de Pyramide van Austerlitz is gebouwd, gingen we naar Waterloo in België, waar Napoleon Bonaparte op 18 juni 1815 zijn laatste veldslag verloor en daarmee ook zijn macht in Europa. Klik HIER voor een kort verslag.
Memorial, Panorama en Heuvel met de Leeuw
We vertrokken ’s morgens om 07.00 uur met een bus richting Waterloo, alsof we op schoolreisje gingen. We arriveerden om ongeveer 10.15 uur op de plaats van bestemming. De files rond Antwerpen en Brussel waren onvermijdelijk, maar vielen uiteindelijk toch wel mee.
Vroeg op, maar goed gemutst!
Ruim 3 uur in de bus, maar gezelligheid kent geen tijd!
We kregen de tickets die al besteld waren, met een groep is het ook goedkoper, en konden dus meteen naar binnen. Er was een leuk programma samengesteld, maar iedereen kon zijn eigen weg gaan.
Het hele bezoek bestond uit 5 onderdelen:
Het Memorial
Dit museum, gesitueerd onder de grond, bezochten we als eerste. Prachtig opgezet. Het bestaat in deze vorm nog maar 3,5 jaar. Geopend sinds 2015. Net voor het 200 jaar geleden was dat de slag werd geleverd. Echt van alles te zien, compleet met een audiotoer. Heel veel prachtige schilderijen of platen. Natuurlijk met heel veel lugubere beeltenissen. De grote gang ‘de weg naar Waterloo’ was indrukwekkend. Sabels, pistolen, geweren en kanonnen. Er was zelfs een skelet dat is opgegraven, dat van een Duitse Hannoveraan zou moeten zijn. Er speelde ook continue een 4D film over de slag bij Waterloo. Tjonge wat levensecht zeg. Verschrikkelijk hoe dat er aan toe ging. Die zijn we ’s middags pas gaan kijken. Oorlog is toch echt vreselijk!
Het Panorama
Het beroemde cilindervormige panorama, dat zich bevindt in een rond gebouw ziet er prachtig uit en doet me een beetje denken aan Panorama Mesdag in Den Haag. Het schilderij van 12 meter hoog en 110 meter lang werd in 1915 vervaardigd door Louis DuMoulin. Het toont allerlei taferelen van de slag, vanuit het perspectief van de kijker precies op de juiste plek.
De Slag bij Waterloo
De Heuvel met de Leeuw
Oftewel “De Leeuwenheuvel”. Een zeer spectaculair monument. Aan deze heuvel is 3 jaar gewerkt en deze kwam in 1824 gereed. Hij is gebouwd op de plaats waar ‘onze’ prins van Oranje gewond is geraakt. Bovenop deze heuvel staat de Nederlandse Leeuw. België en Nederland waren in die tijd één rijk.
Natuurlijk konden we naar boven, via een hele lange trap. Jan zag het eerst niet zitten, want hij heeft nou eenmaal hoogtevrees. Maar hij wilde toch het uitzicht in zijn geheel overzien. En ik ook. Hij besloot terug achteruit naar beneden te gaan. Ik dacht ik stop gewoon af en toe en wat er gebeurt gebeurt er, maar ik kom boven. En dat lukte. Viel achteraf nog wel mee ook. Haha, is altijd zo hè, achteraf… Het waren totaal 226 treden, ruim 2x zo hoog als onze Pyramide. Wat een geweldig uitzicht. Eenmaal beneden hebben we eerst nog een poosje op een bankje gezeten want we hadden allebei bibberbenen. Dat was geen straf want het was prachtig weer!
In een restaurant in de buurt genoten we van een heerlijke Italiaanse lunch, spaghetti carbonara voor mij en een pizza voor Jan.
De Hoeve van Hougoumont
Rond deze hoeve vonden bloedige gevechten plaats. Daar zijn ook nog 4 expositieruimtes. Maar… wel ruim 1 kilometer heen lopen en ook weer terug. Ik had geen beste benen na dat traplopen. Een collega-vrijwilliger was er al geweest en die zei dat het niks bijzonders was. Dus we besloten dan maar niet te gaan. Maar hij was dus achteraf niet naar binnen geweest. Helaas, want het schijnt heel mooi geweest te zijn en groep werd dus gewoon verwacht en welkom geheten. Nou ja, er zijn er meer niet geweest. Jan zei later nog, ze moeten daar een treintje laten rijden (zoals ook in grote steden wel rijdt).
Wellington museum
Om half 4 zou de bus weer vertrekken richting het stadje Waterloo. We waren vroeg en hebben nog een heel gesprek gehad met de chauffeur. Toen druppelde iedereen weer binnen. In Waterloo bezochten we hetWellington museum, dat midden in het centrum staat. Dat zat bij het ticket in. Ook weer met een audiotoer. Was allemaal keurig georganiseerd. Ik had er niet zoveel geduld voor dus las gewoon de tekst naast de schilderijen en ander voorwerpen. Wellington voerde de geallieerden aan tijdens deze veldslag nl. Engeland, Pruisen en andere Duitse staten en Nederland.
Daarna naar een tentje gegaan waar we mensen met heerlijke wafels met slagroom zagen zitten. Het was prachtig weer maar buiten was alles vol. Dus naar binnen. Was heerlijk! Leuk gesprek gehad met een collega vrijwilligster en haar dochter. Om half 6 moesten we weer bij de bus zijn en vertrokken we terug naar Nederland. We hadden nog broodjes dus na een uurtje zijn we daar lekker aan begonnen. Voor allebei een flesje jus d’orange. Dus goed geregeld. Eenmaal thuis waren we echt moe…
Al met AL een geslaagde dag met prachtig weer dat wij als drukke vrijwilligers van de Pyramide van Austerlitz blijkbaar gewoon verdiend hadden.
En weer is mijn jongste kleindochter Natalia bijna jarig… ze wordt zondag 16 jaar! En ja… daar wil oma natuurlijk heel graag bij zijn.
Plaatje van internet
De accommodatie voor januari had ik vorig jaar oktober al gereserveerd via Booking.com, een studio in hetzelfde complex waar ik jaren heb overwinterd. De vluchten waren ook geboekt, alles was eigenlijk alweer geregeld voor een paar daagjes zon en familie- en vriendenbezoek.
En toen, in november toen ik daar alleen was, kwam dat telefoontje van mijn lief… Hij vond er niks aan alleen… Hij wilde bij me zijn en ja ik natuurlijk ook bij hem. Enne… of ik maar die vluchten in januari voor hem ook wilde boeken…
Je moet weten, Jan heeft nog nooit gevlogen, het kwam er vroeger niet van om vliegvakanties te houden vanwege zijn grote gezin en ach… echt nodig vond hij het niet. En tijdens de 18 jaar dat hij ziek was, was het helemaal nooit aan de orde. De angst had hem toen in zijn greep voor het vliegen.
Ik kon het niet geloven, hoewel hij wel al eerder had gezegd dat hij ook díe stap wilde zetten. Hij heeft die angst afgeschud en gaat nu, zoals een kind dat nergens bang voor is, blanco het vliegtuig in.
Het leukste is dat hij eindelijk mijn zoon en zijn vrouw in het echt gaat ontmoeten!
En morgen vertrekken we dus. We zijn aan het pakken en alles aan het doen wat aan zo’n vakantietje vooraf gaat… Huisoppas is weer geregeld!
Tickets voor de trein hebben we ook op zak… ook dat gaan we samen voor de eerste keer doen, in een trein stappen.. Voor mij ook de allereerste keer naar Schiphol…
Eenmaal op Gran Canaria stappen we in een bus naar het appartementencomplex…
AL met AL weer een nieuwe uitdaging, waar we allebei zin in hebben!
De knijper, ja wat doe je zoals met een knijper… Voornamelijk de was ophangen natuurlijk maar een knijper is sowieso een handig ding hoor…
Lees wat ik laatst toch hoorde, vond het zo leuk!
Met een aantal vroegere buren op het park in Milheeze (Brabant), waar ik 7 jaar heb gewoond, heb ik nog steeds contact. We blijven een beetje op de hoogte van elkaars leventje en sommigen lezen ook mijn blog. Vorig jaar ben ik er nog een keer met Natalia geweest toen ze hier op vakantie was en toen hebben we nog diverse mensen opgezocht.
Zo ook Jan en Ans…
Onlangs kreeg ik na wat heen en weer appen een fotootje toegestuurd en Ans zou daar later in een e-mail uitleg over geven.
De vraag erbij was: Herken je de knijper?
Nee, ik herkende hem niet en gaf al de suggestie dat ze die misschien toch nog ooit in de tuin had gevonden toen wij eenmaal weg waren. Maar dat bleek niet zo te zijn.
Toen wij vertrokken hadden we nog wat spulletjes over, ook iets wat in de koelkast zat en die heb ik toen blijkbaar bij hen afgegeven. Ik weet het niet meer, maar het zakje was dichtgemaakt met deze knijper. En wat nou zo leuk is, die knijper gebruikt ze nog steeds als ze na het koken een open pakje terug in de kast zet. En dat dus al ruim 5 jaar.
En ze denkt dan ook altijd aan de tijd dat we buren waren. Leuke herinneringen haalt ze dan op met haar man Jan, die door ziekte een slecht kortetermijngeheugen heeft, maar gelukkig die tijd nog goed kan terughalen.
Zolang ze blijft koken zal ze me dus niet vergeten! Echt heel leuk hoor Ans!
Ik hoop ook dat de knijper nog een tijdje blijft leven! En anders hoor ik het wel, dan stuur ik je een nieuwe op!
Mijn buurvrouw Alie, van 2 huizen verderop, is al jaren weduwe, echt een taai mens en een voorbeeld voor veel vrouwen!
Ze heeft al heel lang een erg nare vorm van kanker, bijna 25 jaar, waar ze steeds voor behandeld werd. Vorig jaar een zware operatie en revalidatie gehad doordat er iets getransplanteerd moest worden. Ik zal jullie de vorm besparen.
Maar Alie is er weer… een zelfstandige vrouw, die planten en bomen uitrukt, regelmatig met haar schutting in de weer is, echt altijd aan het rommelen is in huis en tuin. Ze helpt ook mijn andere buufje in de tuin als dat zo uitkomt. Ze zit vaak al vroeg op de fiets om boodschappen te doen.
Toen ik laatst uit mijn slaapkamerraam keek zag ik haar bezig… Het golfplatendak van haar schuurtje lag vol bladeren. En Alie haalde ze er, op een hoge ladder of trap staande, dus persoonlijk vanaf…
Een emmer op het dak, met een bezem de bladeren naar haar toehalen, alles in de emmer doen. Naar beneden met emmer, de ladder verzetten en weer hetzelfde ritueel. Stoer of niet?
Oh ja… ze is wel 83 hoor!
Update 13-12-2018: Aly is 87 jaar!
Helaas voor Alie kan ze nu wel weer opnieuw beginnen want het dak ligt alweer vol, maar ik denk niet eens dat ze dat erg vindt.
Zwijmelen bij het programma ‘De Beste Zangers’ ook heerlijk!
Soms is het even wennen aan de nieuwe deelnemers waar je nog nooit van gehoord blijkt te hebben.Davina Michelle bijvoorbeeld, een meisje van nog geen 23, dat sinds begin 2017 elke week een Engelstalige cover op haar YouTube kanaal zet, inmiddels 455.000 abonnee’s heeft en 104 video’s heeft geplaatst.
In de Beste Zangers is het de bedoeling dat men voor elkaar zingt, en toen Glenn Faria aan de beurt was om te horen wat er voor hem werd gezongen, kwam Davina uit haar comfort-zone en zong in het Nederlands het nummer ‘Het duurt te lang’. Eigenlijk is het een rapnummer en het bestaat al een aantal jaren. Ben geen fan van rap, dus nog nooit gehoord. Maar het is geweldig vertolkt door deze mooie dame!
Davina Michelle
met
“Het Duurt Te Lang”
We konden over alles praten, alles
Maar alles ging over de liefde, we vergaten alles
In een brief, een smsje, in een liedje schreef ik
Ik zal alles voor je doen en voor je liefde leef ik
En die liefde kreeg ik, en vaak in overmate
Je kon de drempels van het leven aan me overlaten
Je zag die meiden haten want ik had m’n superheld
Je had je vrienden net te vaak over mij verteld
Nu staren we samen naar de tafel met de mondjes dicht
Blikken die vanzelf spreken in ons gezicht
Ik heb het overgrote deel van alles aangericht
Maar ik rijd te lang in deze tunnel en ik zie geen licht
Dus doe je ogen dicht voor onze laatste set
En denk terug aan het kleine huisje met het kleine bed
Shit, maar morgen is de pijn terug, staan we uren op de halte rijdt de trein terug
Het duurt te lang
We staan hier al een tijdje en we moeten door dus voor de laatste keer het spijt me
Het duurt te lang
Het duurt te lang
We staan stil
Wat jij wil, wat ik wil
Het duurt te lang
Twee stille mensen aan de tafel het is geen gezicht
Ik kan die route niet belopen met mijn ogen dicht
Je weet precies wat ik ga zeggen, ‘k weet het ook van jou
En op het eind vertel ik vast hoeveel ik van je hou
En daarna slaan de deuren weer en breekt er weer een glas
Daarna valt er weer een traan en pak ik weer m’n tas
En daarna hou ik je weer stevig vast
En leg me kleren weer terug in de kast
Dus ik hou je nog een poosje vast want dan vergeet je nog hoe boos je was
Maar de pijn blijft zitten dus het helpt niet
Dus waarschijnlijk is het morgen weer hetzelfde lied
De tekst komt op hetzelfde neer in dezelfde beat
Een soort van gouden verf op een blok verdriet
Conflicten zijn normaal maar het moet ons niet verstikken
Mijn tranen vallen niet dus ik laat het liedje snikken
Het duurt te lang
We staan hier al een tijdje en we moeten door dus voor de laatste keer het spijt me
Het duurt te lang
Het duurt te lang
(We staan stil)
(Wat jij wil, wat ik wil)
Het duurt te lang
Wil je meedoen of kijken en luisteren naar de andere inzendingen? Klik dan hieronder op de kikkerknop, zet je linkje of klik door naar de deelnemer…
Vandaag vieren we # 300 van
Zwijmelen op Zaterdag…
Wat een mijlpaal mensen!
Ook namens Marja wil ik alle deelnemers heel hartelijk bedanken voor de prachtige, ontroerende, oude, nieuwe, leuke en bijzondere nummers die er zijn geplaatst in bijna 6 jaar!
En uiteraard bedank ik ook onze lezers en luisteraars voor de trouwe bezoekjes en de leuke reacties.
En natuurlijk gaan we gewoon door hè… en hoe leuk zou het zijn als we weer wat meer inzendingen zullen krijgen na de vakantietijd!
Mijn inzending van vandaar komt als nummer 5090 in het Zwijmeloverzicht!
Het wordt weer een oudje, ik hoorde dit nummer van de week op de radio.
Maar vandaag verpakt in een nieuw jasje!
“At Last” oorspronkelijk een nummer uit 1942 en het bekendst geworden door Etta James, maar nu uitgevoerd door Beyoncé!
Wil je meedoen of kijken en luisteren naar de inzendingen? Klik dan hieronder op de kikkerknop, zet je linkje of klik door naar de deelnemer…
De knijper, ja wat doe je zoals met een knijper… Voornamelijk de was ophangen natuurlijk maar een knijper is sowieso een handig ding hoor… 
“At Last” oorspronkelijk een nummer uit 1942 en het bekendst geworden door 
Iris Papilio - Regenboogvlinder 