Een tas vol liefde ❤ …

Iedereen weet zo ongeveer wel dat ik de allerliefste dochter van de wereld heb 🤗.

We zijn het meestal eens met elkaar, hebben nog nooit echt ruzie gehad en houden uiteraard onvoorwaardelijk van elkaar.

Door de coronatijd zien we elkaar sinds oktober niet meer binnen en uiteindelijk duurde dat allemaal wat langer dan we voorheen dachten. Vlak voor de kerst hadden we afgesproken elkaar ergens te ontmoeten en samen te gaan wandelen. Beeldbellen en bellen is fijn, maar elkaar echt ontmoeten is natuurlijk veel beter.

Wat werd ik blij verrast op de afgesproken dag, waaruit maar weer eens bleek dat ze heel goed is in het iemand verrassen. Klik HIER als je het nog eens wilt lezen.

Deze afspraak was zo goed geslaagd dat we besloten dat vaker te doen. Elke paar weken vanaf die tijd spraken we ergens af en wandelden en kletsten we samen. Na afloop koffie en wat lekkers erbij en daarna konden we er weer tegen.

Elke keer had ze een tasje mee met spulletjes voor mij en omgekeerd precies hetzelfde. En toen bedacht ze onlangs om daar eens extra werk van te maken. Een soort uitruiltas moest er komen. Voor allebei een. En jeetje, wat is dat idee goed uitgepakt.

Zo kwam ze terecht op de website Bysolana. De eigenaresse van deze website “Linda” is heel creatief en maakt geweldig leuke cadeautjes en gebruiksartikelen. Ze heeft ook een Instagram account en daarop staat het verhaaltje van de geboorte van deze geweldig leuke tassen.

Diana en Linda overlegden samen over het ontwerp en zo ontstonden er 2 vilten tassen met de opdruk “Een tas vol liefde voor jou”. Met onderaan een pijl naar 2 kanten met een hart in het midden van “Diana naar Mama” en van “Mama naar Diana”.

Gisteren, na onze wandeling en tijdens de koffie werd ik eerst verwend met een leuk cadeautje, een schattig windlicht met vlinders, een lieve kaart voor Pasen en een doos paaseitjes van een echte chocolaterie. Heerlijke smaken!

• 

• 

En daarna kwamen de tassen tevoorschijn en vertelde ze het verhaal! Als de beste jankerd aller tijden hield ik het natuurlijk niet droog… wat ontzettend lief!

• 

• 

Ik heb inmiddels alweer wat in de tas gedaan en Diana ook. Dus de eerstvolgende keer dat we elkaar weer in het eggie zien (ik rijd ook wel eens even snel naar haar werk als ze er is, hier maar 10 minuutjes vandaan) nemen we allebei de tas mee en ruilen we ze gewoon om.

Ook Linda van “Bysolana” heeft er op haar Instagram extra aandacht aan besteed! Er staat een foto en daarachter staat, als het goed is, dit verhaaltje! Zou toch leuk zijn als Instagrammers dit zouden willen liken! ❤

Lieve schat, nogmaals heel erg bedankt! ❤

Afspraak met verrassing…

Vorige week dacht ik een moeilijk gesprek te moeten voeren met mijn dochter. Wij hadden namelijk besloten om ook de kerstdagen met zijn tweetjes door te brengen, eigenlijk net zoals de laatste 2,5 maand het geval is.

En Kerst vieren zonder familie is niet zoals zij de feestdagen normaal gesproken doorbrengt.

Ik vond het heel moeilijk om haar dat te vertellen, ging ook gepaard met tranen van mijn kant, maar gelukkig heeft ze alle begrip voor onze keuze. Hoewel niet van harte natuurlijk, maar die keuze maken wij uiteraard ook niet van harte.

Ik kom denk ik binnenkort maar naar Zeist om boodschappen te doen, zei ze. Als jij daar dan ook bent kunnen we elkaar toch even zien en even babbelen. Want ik ga wel 1x per week boodschappen doen.

Dat ging me toch te ver, dat we niemand in huis willen hebben betekent niet dat we elkaar niet buiten kunnen ontmoeten, hoewel Jan dat zelfs ook niet ziet zitten. Toen ik het idee opperde om samen ergens af te spreken en, op afstand, een stukje te gaan wandelen vond ze dat heel leuk.

We spraken af voor woensdag… Omdat ze dan privétijd opneemt van haar werk, want thuiswerkend, was de ochtend het gunstigste. Dus dat werd 11.00 uur. Ik heb alle tijd dus pas me heel gemakkelijk aan. We ontmoetten elkaar op een parkeerplek in een dorp in de buurt van haar woonplaats. We dachten in het parkje te gaan wandelen, maar dat is eigenlijk heel klein, daar zouden we met een kwartier al doorheen zijn. Maar sowieso had ze een ander plannetje…

Verrassing… Er kwam een tas uit de auto waarin 2 grote plastic zakken, 2 servetten, een thermoskan koffie en 2 bekers zaten. Ze ging nog eerst even naar de bakker waar ze 2 croissantjes kocht om erbij op te peuzelen. Dus we gingen op zoek naar een bankje… En dat werd toch gezellig!

Eerst werden de plastic zakken op de natte bank gelegd zodat we droog zouden kunnen zitten, op het puntje dan. Het bankje stond, speciaal voor ons natuurlijk, zo gesitueerd, zodat we nog net in de zon konden zitten, we hebben heerlijk bijgepraat en daarbij lekkere warme koffie gedronken.

Daarna nog even een rondje gewandeld door het centrum, stil want amper een winkel open, dus toch nog gelopen en toen weer allebei de auto in om naar huis te gaan. Geen knuffels, we hebben elkaar niet aangeraakt en bleven op afstand. Heel raar want we zijn allebei ontzettend aanrakerige mensen. Wat heb ik toch een geweldige, lieve en attente dochter! Dankjewel lieve schat 💕, dat doen we in januari weer een keer over!

Een bijzonder vakantietje…

En weer is mijn jongste kleindochter Natalia bijna jarig… ze wordt zondag 16 jaar! En ja… daar wil oma natuurlijk heel graag bij zijn.

Plaatje van internet

De accommodatie voor januari had ik vorig jaar oktober al gereserveerd via Booking.com, een studio in hetzelfde complex waar ik jaren heb overwinterd. De vluchten waren ook geboekt, alles was eigenlijk alweer geregeld voor een paar daagjes zon en familie- en vriendenbezoek.

En toen, in november toen ik daar alleen was, kwam dat telefoontje van mijn lief… Hij vond er niks aan alleen… Hij wilde bij me zijn en ja ik natuurlijk ook bij hem. Enne… of ik maar die vluchten in januari voor hem ook wilde boeken…

Je moet weten, Jan heeft nog nooit gevlogen, het kwam er vroeger niet van om vliegvakanties te houden vanwege zijn grote gezin en ach… echt nodig vond hij het niet. En tijdens de 18 jaar dat hij ziek was, was het helemaal nooit aan de orde. De angst had hem toen in zijn greep voor het vliegen.

Ik kon het niet geloven, hoewel hij wel al eerder had gezegd dat hij ook díe stap wilde zetten. Hij heeft die angst afgeschud en gaat nu, zoals een kind dat nergens bang voor is, blanco het vliegtuig in.

Het leukste is dat hij eindelijk mijn zoon en zijn vrouw in het echt gaat ontmoeten!

En morgen vertrekken we dus. We zijn aan het pakken en alles aan het doen wat aan zo’n vakantietje vooraf gaat… Huisoppas is weer geregeld!

Tickets voor de trein hebben we ook op zak… ook dat gaan we samen voor de eerste keer doen, in een trein stappen.. Voor mij ook de allereerste keer naar Schiphol…

Eenmaal op Gran Canaria stappen we in een bus naar het appartementencomplex…

AL met AL weer een nieuwe uitdaging, waar we allebei zin in hebben!

Leuk en minder leuk…

 

Daar ben ik weer… het bloggen stond echt de hele zomer op een laag pitje. 

Maar ik heb er weer zin in! 

Ik was gewoon te druk met andere, ook zeer belangrijke zaken, waaronder dus veel leuke, maar ook minder leuke… Ik heb ook bij mijn favoriete bloggers niet alles gevolgd, maar soms moet een mens nou eenmaal prioriteiten stellen.

Allereerst gaan we bij het Monument de Pyramide van Austerlitz in de winterstand, dus voor wat betreft roosterzaken etc. wordt het een stuk rustiger. Vanaf november is de Pyramide alleen op zondagen open. Dat betekent 5 maanden heel kalm aan.

De leuke dingen:

• Het boekje van Jan, dat hij schreef voor zijn kinderen, helemaal klaar gemaakt (met hulp voor de omslag) zodat het naar de drukker kon.
• De bruiloft van zoon en schoondochter van Jan gevierd! Wat een supermooie dag is dat geworden. En gelukkig dat ze zijn! 🙂
• Gezellige bezoekjes afgelegd en gekregen.
• De website van de PvA was wel een rode draad die bijna elke dag voorbij kwam. Nog niet helemaal af, ik heb nog een week om wat aanpassingen te doen. 2 pagina’s ga ik helemaal opnieuw doen, maar als ik er eenmaal één af heb dan is de tweede ook zo klaar.
• De laatste maanden weer een aantal diensten in het Kassahuis gedaan, tekort vrijwilligers maakte dat we alles uit de kast moesten halen om het Monument open te houden.
• Mijn ramen gelapt aan de binnenkant van beide verdiepingen, op de dag dat de glazenwasser kwam voor de buitenkant. Het leek wel of ik geen ramen meer had… 😉
  Ik sta versteld van mezelf want ik kan dus echt heel veel met links..
• Met een AH-restaurantbon (van dochter en schoon gekregen, die hadden er zoveel want… goeie klant van de Appie) samen gaan eten bij Pannenkoekenrestaurant “Klein Zwitserland” in Driebergen. Gezellig en erg lekker!
• Het nieuwe TV seizoen is weer begonnen, dus genieten van nieuwe series en van Videoland.
• De auto heeft zijn eerste service-beurt gehad en kan er weer tegen.
• Ik heb me opgegeven voor vrijwilligerswerk voor de parochie, inmiddels ben ik wijkcontactpersoon voor 2 straten. Verjaardagsbezoekjes afleggen bij 80-plussers. Het gaat dus meestal om oude mensen en daar heb ik wel wat mee. Het gaat in totaal om 22 adressen, jong en veel oud. Benieuwd of dit echt iets voor mij is.
• Vorige week de 85e verjaardag van mijn jongste tante mee mogen vieren, het werd een heerlijke dag.
• Daarin weer contact gelegd met een nicht waar ik vroeger heel veel mee optrok. We hebben wat afgepraat.
• Nadat het bezoekje jaren op mijn lijstje stond eindelijk naar Garderen geweest en daar de Zandsculpturen gezien. Het thema was “Hollandse Meesters” (logje volgt)
• Een riviercruise geboekt waar we tijdens de kerst gebruik van gaan maken. Vertrek en aankomst in Arnhem. Heel veel zin in!

En ik ben vast nog een heleboel leuke dingen vergeten. Natuurlijk zijn er ook minder leuke dingen aan de orde (of geweest), maar dat komt later wel..

Mijn seizoen is weer geopend!

 

Dag met een gouden randje…

Gisteren, 31 januari, was het met recht een dag met een gouden randje! 

Allereerst gingen wij Rietepietz ontmoeten.. door Jan altijd de ‘weblog-queen’ genoemd. Klik HIER voor zijn ondeugende verslagje van deze bijzondere dag. En HIER voor dat van Rietepietz, ook al een beetje ondeugend!

We waren ruim op tijd in de afgesproken plaats maar het was even zoeken naar de juiste parkeergarage!

Eenmaal gevonden kwamen we op de Markt de hoek om en ja hoor, daar stond Rietepietz te schuilen voor de regen voor het oude raadhuis. We zouden haar overigens ook uit duizenden herkend hebben. De begroeting was warm en hartelijk en we wandelden met zijn drietjes eerst naar het kapelletje waaraan Riet altijd even een bezoekje brengt, als ongelovige, als ze in Delft is.

We hadden geluk, er ging net iemand uit, dus we waren ‘onder ons’. Er was een mis in de kerk waar het kapelletje bij hoort en we konden meegenieten met de zang van een prachtig koor. We lieten alle drie een kaarsje branden en hadden alle drie onze eigen gedachten daarbij.

Riet vindt ons een mooi stel, dat is toch wel heel fijn om te horen. Als RK mensen kunnen we, als we dat al zouden willen, niet nog een keer in de kerk trouwen. Zij had daar haar eigen Rietepietz-idee over en heeft ons in de “Maria van Jesse-kapel” de ‘zegen van boven’ gegeven! Dankjewel lieve Riet, dat is iets wat alleen jij maar kunt bedenken!

Het was een ontroerend moment toen ze ons de onderstaande (middelste) foto (op A4 formaat) aanbood. Kijk zelf maar…

Even klikken op deze foto!

We waren er stil van!

Na dit mooie moment vertrokken we om een lekker restaurantje op te zoeken om gezellig te gaan lunchen. Er is genoeg keuze in Delft en we stapten binnen bij ‘Eetcafé Het Walletje’ dat dus een zeer goede keuze bleek te zijn. We hebben heerlijk gegeten en heel veel gepraat.

Voor Riet was deze ontmoeting tevens even een leuke break, want haar leven bestaat op dit moment eigenlijk alleen uit ‘zorgen voor haar Henk’, zoals de vaste lezers van haar wel weten. Met dank aan dochter Inge die dit mogelijk maakte! We hebben alle drie genoten! Leuke foto’s gemaakt.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dus ook deze ontmoeting met een blogster is weer, zoals tot nu toe alle ontmoetingen, goed uitgepakt. Eigenlijk wisten we dat wel al van tevoren maar dit werd met de echte ontmoeting ook bevestigd…

Nadat we Riet op de hoek van haar straat weer hebben afgezet, en snel nog even geknuffeld hadden, reden we naar Abbenes. Daar wonen Joop en Ineke… vrienden van mij die ik al meer dan 50 jaar ken. Met Joop ben ik samen met mijn buufdinnetje Nicole een jaar geleden naar Zuid-Afrika geweest. We kwamen rond 15.00 uur aan en de tijd ging al snel heel erg rap voorbij. We mochten blijven eten, wat heerlijk was, en we hebben genoten van de mooie gesprekken met elkaar.

Gewoon een superdag gehad, deze laatste dag van januari. De komende maand zullen er ongetwijfeld weer leuke, bijzondere dagen voorbij gaan komen!

De eerste keer # TAG …

 

Onze medeblogger Koen oftewel Mister Him heeft zelf een leuke TAG bedacht en ik doe mee! 

           “De Eerste Keer #”

1. Wanneer heb je voor het eerst gevlogen?
   In 1978 naar Mallorca met mijn gezinnetje…
2. Waar ging je voor het eerst naar school?
   In mijn geboortedorpje, toen ik 4 was, naar de kleuterschool…
3. Waar (en wanneer) ging je voor het eerst zonder ouders op vakantie?
   Op Texel, in 1971. En toen was ik al getrouwd…
4. Wat weet je nog van de allereerste keer dat je alcohol dronk / proefde?
   Op het kerstbal van dansles, ik was toen 16. Ik had cola-cognac gedronken en dat ging te snel. Ik vroeg mijn oom die mij thuisbracht niks te zeggen tegen mijn vader. Maar mijn eerste woorden waren: “Sorry Pap, ik ben hartstikke dronken”. Hij was niet eens boos en bracht me met veel liefde naar bed…
5. Wat is de eerste single / lp / cassettebandje / cd die je zelf kocht (of kreeg)?
   Ik had een oranje platenspelertje gekregen van Sinterklaas, met een singletje erbij van Cliff Richard, weet niet meer welke. Maar ik kocht daarna zelf “Its all in the game”…
6. Wie was de eerste dode mens die je zag?
   Mijn oma van vader’s kant, die achter ons woonde en waar ik naar vernoemd ben. Ze stierf op haar 70e in haar slaap. Ik was toen 18…
7. Weet je nog iets van de eerste keer dat je de zee zag?
   Ik ging al vroeg met mijn ouders naar het strand, de eerste keer herinner ik me echt niet.
8. Waar stond het bed waarin je voor het eerst sliep nadat je je ouderlijk huis hebt verlaten?
   In mijn eerste huisje, mijn huwelijksnacht, een 2-kamerwoning in Amsterdam-Oost.
9. Wie was de eerste niet-Nederlander / niet-Vlaming – iemand met een andere culturele achtergrond – waar je mee hebt gepraat?
   Dat was een Française, ze heette Christiane en was net als ik 16 jaar. We spraken Engels met elkaar, dat wilde zij graag. Ik ontmoette haar op een camping toen ik op vakantie was in Italië.
10. Wat was de eerste plek die je bezocht buiten Europa?
    Dat was de stad Wichita, Kansas, USA. Mijn zoon zat daar toen een jaar op High School en woonde in een gastgezin. Samen met mijn moeder in maart 1990.

Als je deze TAG leuk vindt, neem hem dan gerust over! 

 

Op safari…

Spannend!

• Morgenochtend rond 9 uur vertrekken we voor een weekendje weg… 
• Met Schalk en Elize, beiden gepensioneerde ex-medewerkers van GCF en met Joop, die bij hen logeert…
• We gaan naar een Wildpark met de naam Hluhluwepark.. spreek uit: schloeschloewie.. met een soort slissende schl… 
• We moeten ongeveer 400 km dus 4 uur rijden…
• We logeren in een soort boomhut, dus we zijn erg benieuwd (allemaal leuk, als er maar wel een toilet is)…
• Verder weten we niet wat we nog meer gaan doen, toen we ze gisteren voor het eerst bij hen thuis ontmoetten mochten we niet teveel vragen stellen…
• Duim aub voor mooi weer voor ons, want dan hebben we de meeste kans dat we veel dieren zien…

Ik zal vóór zondagavond geen gelegenheid hebben om iets te plaatsen over onze trip, dus tot over een paar dagen..

 

Weer een nieuwe dag…

 

Altijd weer fijn als de nieuwe dag aanbreekt. Het ontbijt buiten op het terras is zo heerlijk!

Zoals ik al eerder schreef begint bij GCF de dag met de devotion. Althans 4x per week. Een samenzijn van medewerkers (ook het kantoorpersoneel) en kinderen. Er begint iemand een gospel te zingen en iedereen valt bij. Uiteraard “a capella”. Meestal worden er een paar gospels gezongen. Dat bezorgt ons elke keer weer kippenvel.

Het gezang wordt gevolgd door een gebed dat elke dag wordt gedaan door iemand anders. Met verzoeken voor gebeden voor zieken, voor collega’s die het moeilijk hebben etc. En ook andere aankondigingen, zoals verjaardagen, nieuwe kinderen die zijn opgenomen, nieuwe medewerkers etc. worden benoemd. Met name de jarigen worden dan even in het zonnetje gezet.

Ik heb een poging gedaan de zang op te nemen. Een audiobestand kan ik niet invoegen in deze gratis WordPress.com. Maar dit werkt ook! Gewoon voor het idee… stop het gerust als het genoeg is..

Dan begint de werkdag… Wij hebben al diverse werkzaamheden gedaan en niet altijd werd er op ons gerekend. Het was een beetje zoeken naar een ritme. Maar de laatste anderhalve week gaat het redelijk.

’s Morgens beginnen we met de was uitzoeken in de nursery. Daarna de bedjes opmaken. Op dinsdag worden de bedjes verschoond. Daarna gaat om 9.00 uur een van ons in de keuken helpen. Lunch klaarmaken voor de schooljongetjes die in de pre-school op het terrein verblijven en voor de kleintjes.

Vervolgens een pauze en daarna hadden we een klus in de store-room voor de kleding. Die is inmiddels geklaard, maar we moesten daar de gedoneerde zakken met kleding uitzoeken en sorteren. Aardig hoor maar in sommigen zaten ook kapotte kleding, alsof ze daar wat aan hebben. Dat vonden we echt vreemd. Onze kleertjes zagen er allemaal zo mooi uit. Was eigenlijk weer snel klaar.

Gisteren zijn we om 8 uur begonnen met een grote kast uit te ruimen met speelgoed en allerlei spelmateriaal voor binnen en buiten. We dachten dat we er wel een paar dagen mee bezig zouden zijn, maar het is alweer klaar.

Na de lunch gaan we dan weer een klein uurtje naar de keuken om lunchpakketjes, voor de grote kinderen die buiten het terrein naar school gaan, te maken.

Tussendoor zijn we ook regelmatig in de nursery bij de kleintjes of buiten. Maar voor ons allebei is dat toch wel heel vermoeiend. Dat had iedereen al voorspeld en ze hebben gelijk gekregen.

Wij werden sowieso gevrijwaard van de vroege ochtenddienst dus om 6 uur beginnen hoefden we niet. Maar toen we een keer weekenddienst hadden zeiden de andere 2 dat we echt om 6 uur in de nursery moesten zijn. Nou ja, prima natuurlijk.

Toen kwamen we daar met het idee, we gaan de kindjes uit bed halen en aankleden. Maar die liepen allemaal al vrolijk en fris en fruitig rond en toen bleek het de bedoeling dat we met ze voor de TV gingen zitten. Gewoon een beetje opletten. En de aunties zaten met elkaar te kletsen. We keken elkaar aan met het idee.. wat is dit? De volgende dag zijn we om 7 uur pas gegaan om te helpen met het ontbijt.

Volgende week hebben we middagdienst. Dan gaan we ons bezig houden met de grotere kinderen. Met huiswerk helpen of gewoon spelletjes doen. Hoe dat eruit gaat zien weten we nog niet echt, maar we zien wel.

In ieder geval lijkt het wat structuur te krijgen. Ze vinden het moeilijk om ons te laten werken hebben we wel eens het idee. We zijn tenslotte al ‘granny’s” of “gogo’s” (in het Zulu) 😉

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

Braai…

 

We werden met de andere vrijwilligers (dus 10 in totaal) uitgenodigd voor een “braai” zoals een BBQ genoemd wordt in Zuid-Afrika, bij Basil en Monica Woodhouse, de oprichters van GCF.

Afgelopen maandag vond dit plaats en we reden er met 2 auto’s naar toe.

Lynette (de coördinator van de vrijwilligers) en Henry, haar man, (die van de Community-tour) wonen op hetzelfde terrein en waren er ook.

Het was eerst een ongedwongen samenzijn onder de carport, helaas regende het, waar de braai al klaar stond. We kregen wat te drinken, geen alcohol, en de chips gingen rond.

Toen de kooltjes eenmaal gloeiden werd al het vlees tegelijk op het grote rooster gelegd met in het midden een lange sliert “boerewors”. Het zag er erg leuk uit. Nou moest het ook nog lekker worden natuurlijk!

Wij hadden een leuk gesprek met Monica die vertelde over het vrijwilligershuis waar wij nu in verblijven. Zij zijn ergens in 1990 begonnen met de bouw om er zelf te wonen. GCF was toen net opgericht en het terrein was aangekocht met behulp van giften. Zij wilden zo dicht mogelijk bij het project wonen.  Alleen als er geld was werd er verder gebouwd, het heeft dan ook een hele tijd geduurd, maar met veel 2e hands-materialen, giften etc. werd het toch een groot familiehuis.

Basil meldde op een bepaald moment dat het eten over 5 minuutjes klaar zou zijn. Dus we gingen allemaal naar binnen, waar het vlees in grote schalen werd gelegd en waar brood, salade, saus enz. klaar stond. 2 tafels waren er gedekt, een in de keuken en een in de kamer. Allemaal tegelijk aan een tafel lukte niet, hoewel het een heel groot huis is.

We zaten gezellig met Basil en Monica, Lynette en Henry en Victor en Stina, 2 Zweedse vrijwilligers die getrouwd zijn, in de keuken. En er werd over van alles gepraat en heel erg lekker gegeten. Het was een interessante avond.

80% van de Zuid-Afrikaanse bevolking hangt een geloof aan en als kerkleider is Basis ook iemand die dat uitdraagt.

Na het eten kregen we het toetje in de vorm van ‘melktaart’ en koffie of thee in de grote kamer geserveerd. We zaten in grote kring op banken en makkelijke stoelen en er zaten er een paar op de grond.

Basil is een mensenmens, was erg nieuwsgierig naar de achtergronden van iedereen. We stelden ons stuk voor stuk voor, vertelden waar we vandaan kwamen en op zijn verzoek vertelden we ook een herinnering uit onze jeugd.

Rond 22.00 uur was het tijd om naar huis te gaan. Iedereen moest de volgende dag weer vroeg op. Wat mooi om deze mensen te ontmoeten en van dichtbij in hun eigen huis mee te mogen maken.

Braai met leuke mensen

Basil en Monica, heel erg bedankt! En… van mij een dikke smuffel!

Liefde is Leven en Leven is Liefde…

 

Onlangs heb ik een gedichtenbundel besteld genaamd “HEMEL in je HART”. Poëtische boodschappen van de Liefde, geschreven door Marti Jansen, schrijver, dichter en uitgever. 

Gisteren kwam het met de post en ik was blij verrast toen er ook nog een mooie opdracht in stond. Ik heb Marti samen met zijn vrouw ontmoet in januari, hoe kan het anders, tijdens een boekpresentatie en wel voor het boek “Ondeugdelijke Spiegeling – Werklust” van Rolf van der Leest.

Hemel in je Hart is niet de enige bundel van zijn hand. Hij heeft 2 verhalenbundels en 2 gedichtenbundels geschreven en uitgegeven. Dus het rijtje op mijn kastje zal nog wel langer worden. Ook op Facebook publiceert hij regelmatig zijn gedichten.

Want dat speciale rijtje boeken zijn boeken die ik de laatste tijd heb gekocht en wel van schrijvers die ik ken, hetzij via weblog of zelf heb ontmoet.

De gedichten spraken me meteen aan, lieflijke, mooie, warme gedichten en gedichtjes. Ik zou ook dit boek een aanrader willen noemen! 

Van Marti heb ik toestemming gekregen om zo nu en dan een gedicht uit zijn bundel op mijn blog te zetten.. Hieronder de eerste..

Bedankt Marti!

Lief

Het was zomaar op een morgen
Toen ik langzaam wakker werd
Dat ik volkomen los van zorgen
Mezelf voor de spiegel had gezet

Want ondanks dat ik vreugde voelde
Het geluk mij stil had gestreeld
Wist ik niet wat ik bedoelde
Wat mij zo liefelijk had geheeld

De spiegel gaf mij plots het antwoord
Opende mijn levensbrief
Waar sierlijk stond verwoord
Ik heb mijzelf… eindelijk lief

©Marti Jansen