Binky, onze chihuahua, die echt niet weet dat hij maar heel klein is. Maar met zijn 2 kilo toch best een heel stoer kereltje is…
Volgende week wordt hij 9 jaar!


Mijn ex en ik hebben veel honden gehad, ook meerdere tegelijk. Maar toen wij de laatste in 2002 in moesten laten slapen, besloten we geen hond meer te nemen zolang we allebei nog werkten.
Eind mei 2006 was de laatste werkdag voor ons allebei, ex ging met vroegpensioen en ik had mijn baan opgezegd. We verhuisden naar Brabant, waar we in een zelf ontworpen chalet gingen wonen en vertrokken in de winter naar Gran Canaria om te overwinteren. Aan weer een hondje dachten we nog niet. Maar een klein jaar later ging het toch wel weer kriebelen. Wij zonder hond? Dat kon eigenlijk niet. Na goed overleg hebben we besloten een chihuahua te kopen. Een makkelijk handzaam hondje, dat natuurlijk ook mee zou moeten op reis in het vliegtuig.
Binky kwam in oktober 2007, zag en overwon…
Ik heb hem streng maar rechtvaardig opgevoed. Dingen die ik niet wilde, heb ik goed de kop ingedrukt en hij leerde snel. Het zijn heel erg slimme hondjes. Hij blafte bijna niet. Als hij los liep en iets te ver weg ging hoefde ik maar één keer met mijn vinger en duim te knippen of hij stond stil en draaide zich meteen om. Hij ging mee in de mand op de fiets. Alleen grote pleinen vond hij een beetje eng. Dus ex had vaak de neiging om hem op te tillen. Zoals hij hem met veel meer dingen verwende. Ik was het niet met alles eens, maar ja…
Hij vond honden, katten en kinderen geweldig. Kon makkelijk een paar uurtjes alleen zijn. Toen hij 4 maanden was maakte hij zijn eerste vliegreis, zonder problemen.
Echt een superhondje!
Maar veel meer het hondje van mijn ex dan van mij, want hij deed alles met hem. Liet hem uit, zorgde voor zijn eten, waar hij was, was Binky, een soort van ‘hij en zijn schaduw”.
Alleen als ik alleen was in Nederland zorgde ik voor hem. En toen was plotsklaps mijn huwelijk voorbij en bleef Binky bij mij achter. In het begin was het goed, ik moest mijn bed uit, moest de deur uit. Had iets om voor te zorgen. Maar hij belemmerde mij ook in mijn vrijheid. Een middagje ergens thee drinken was leuk. Hij kon dan thuis blijven. Maar de uitnodiging om bijvoorbeeld te blijven eten moest ik afslaan. Ik had geen hond om hem de hele dag alleen te laten en een middag was dus lang genoeg. Dan ging ik naar huis. Zo kwam ik meer en meer met mezelf in de knel. Afspraken maken was leuk, maar altijd moest ik bedenken of Binky mee kon, zoniet hoelang was hij dan alleen. Ik voelde ik me steeds vaker vast zitten.
En toen kreeg ik de kans hem af en toe te laten logeren bij goede kennissen die dol op hem waren. Een lang verhaal kort, anders wordt dit logje veel te lang. Binky is vanaf september 2015 voorgoed verhuisd. Een perfecte oplossing en ik voelde me bevrijd van een verantwoording die ik nooit op me had genomen als ik alleen was geweest.
Helaas liep dat niet goed af door ziekte van het nieuwe baasje. Dus hij kwam in december weer terug. Meteen kreeg ik weer dat benauwde gevoel. Hij was hartstikke lief, voelde zich meteen weer thuis, maar voor mij was het niet goed. Voor hem ook niet want hij kreeg echt de aandacht niet die hij verdiende.
Gelukkig had ik 3 dagen later een kennisje op bezoek die helemaal weg van hem was. Zij opperde om hem mee te nemen, maar trok meteen weer terug, omdat ze eventuele extra kosten voor het hondje niet zou kunnen betalen.
Ik heb aangeboden, mochten ze voor hem willen gaan zorgen, dat ik alles voor ze betaal. En toen haar vriend kwam met haar zoontje was de deal gauw rond.
Een eldorado voor Binky, 2 kinderen, 3 katten en 1 grotere hond. Hoe mooi kon dat voor hem zijn. En… dat is het ook. De volgende dag heb ik hem zelf weggebracht. Zoveel beter voor hem én voor mij. Ik word verwend met foto’s via de app en ik zie dat het prima gaat. Hij is er inmiddels bijna een half jaar en ik heb hem één keer teruggezien. Het gaat geweldig en ze zijn allemaal gek op hem. Hij is daar helemaal thuis, heeft altijd gezelschap en ze wonen vlakbij het bos.
En zoals beloofd en afgesproken breng ik van tijd tot tijd een grote zak voer, snoepjes, kipsnacks en pipetjes tegen ongedierte en betaal de dierenartskosten als het nodig is. Er staat weer een grote tas klaar voor hem..
Mijn leven zonder Binky? Vrij! Het is goed zo!
Excuses… toch een lang logje geworden, maar dit verhaal wilde ik graag een keer vertellen…