Voor het eerst heb ik in een pot eind vorig jaar wat bloembolletjes geplant! Ik vond het eigenlijk altijd allemaal maar gedoe en gunde me er geen tijd voor.
Maar heel vaak dacht ik, het lijkt me toch zo leuk. Dus ik heb wat bolletjes bewaard van die kleine narcisjes die ik dan in het voorjaar voor binnen kocht en heel erg van genoot.
Wat heb ik in die pot gedaan? Een mengsel van die kleine, overgehouden narcisbolletjes en de tulpenbollen die ik vorig jaar bij het afscheid van mijn kleindochter Natalia kreeg, na haar weekje vakantie!
Ik had een zakje echte bloembollen-potgrond gehaald en de boel erin gepoot, geplant, hoe noem je dat eigenlijk. Ik hoopte dat ze in fases op zouden komen.
En ja hoor… op een bepaald moment kwamen er allemaal puntjes naar boven. Tijdens de vorst hebben we de mand in de blokhut gezet om te voorkomen dat er iets mis mee zou gaan omdat het zo koud was.
En nu… nu komen de narcisjes al bijna uit en groeien ook de tulpen goed! Voordat daar bloemen aankomen… zal nog wel even duren! Goed geregeld zo en ik vind het nu zo leuk!
Wordt vervolgd als ze allemaal in bloei staan!
Vraagje aan de tuinmannen- en vrouwen: Moet ik ze nu weer binnen gaan zetten met de vorst die eraan komt in het weekend?
Heerlijk dat gezonde vriesweer hè.. maar met de wind wel heel erg koud.
Bevroren wasgoed van de lijn halen, dat heb ik mijn moeder vaak zien doen vroeger… vond het altijd zo leuk! Kledingstukken kun je gewoon rechtop zetten!
Tegenwoordig met al die droogtrommels zal dit niet zo vaak meer voorkomen en natuurlijk ook omdat het niet zo vaak meer vriest. Ik hang de was in de zomer graag buiten, maar in de winter echt niet.
Ik heb niet heel veel geblogd de laatste tijd, hoewel deze week toevallig al wel 3 logjes…
Soms komt het er gewoon helemaal niet van, te druk met andere dingen, geen inspiratie en daar voel ik me ook echt niet meer schuldig over.
Oud/Nieuw was heel rustig, gewoon samen en op Nieuwjaarsdag kwamen mijn dochter en schoonzoon met hun lieve wensen en natuurlijk om oliebollen te eten.
Op woensdag de 3e had ik een Nieuwjaarsreceptie van de Woongroep waar ik lid van ben en waar ik de weblog voor bijhoudt.
Op vrijdag de 5e had ik een High Tea vanwege het 50-jarig huwelijk van schoonzus en zwager in Almere. Ik ben er samen met mijn dochter heen geweest en het was erg leuk iedereen weer eens te zien. Want de ex-schoonfamilie blijft voor mij familie, hoewel de bezoekjes niet meer zo frequent zijn.
Afgelopen zondag hebben we gefietst, 30 km. Het was prachtig weer, wel koud, maar we hadden allebei zin om te fietsen.
Ja, die fiets… De verkoper van Stella heeft mij 2,5 jaar geleden niet echt de allerbeste voorlichting gegeven en mij eigenlijk een verkeerde maat fiets verkocht. Ik ben 1.56 m lang, of kort zo je wilt, en ik had eigenlijk altijd wel moeite om de fiets in bedwang te houden. Ondanks de lage instap ging het op- en afstappen niet altijd even makkelijk.
Onlangs heb ik mijn 1e Stella dus ingeruild voor een kleiner model. Ook een Stella met een lage instap, de Nantes, alleen 11 cm korter en uiteraard een kleiner frame. Het voelt sowieso al veel fijner. Zadel en stuur zijn dichter bij elkaar. Geen zere armen. Ik kan zelfs bijna met mijn voeten bij de grond. Voelt een stuk veiliger. Dus hopelijk ga ik van deze fiets heel veel plezier hebben.
Afgelopen dinsdag samen met Jan naar de sportschool geweest, hij is ook lid geworden en wat is dat leuk. We willen op dinsdag en vrijdag gaan, tenzij het heel mooi weer is en Jan lekker buiten kan fietsen op de MTB of op de racefiets, dan ga ik alleen.
Verder heb ik het Zwijmel-logje en Aunty Acid klaar staan, maar zal ik een beetje buiten beeld zijn de komende week
Ik zal ook niet zoveel komen lezen, behalve de Zwijmelinzendingen, die wil ik niet missen. Want vandaag ga ik voor 7 dagen naar Gran Canaria, voor de verjaardag van mijn jongste kleindochter Natalia! Ze wordt alweer 15! Jaja, kleine meisjes worden groot! Ben heel blij dat ik dat nog steeds mogelijk is. Dus vanmiddag rond half 3 zit ik in het vliegtuig. Ik logeer weer bij dinnetje Ingrid, heerlijk en we hebben er allebei weer zin in!
Van de week heeft het wel lekker gewaaid dus verloren de bomen nog meer blad. Hoewel nog lang niet alles eraf is, waren de tuin en de straat bezaaid met een prachtig oranje dek.
Mijn lief liet zich weer van zijn goeie kant zien en speelde bladerenjan!
Vegen, bij elkaar harken en verplaatsen naar de stoep op de hoek. Er lag me toch een berg. In de hoop dat de bladblazers van de gemeente niet te lang op zich zouden laten wachten.
Woensdag kwamen ze door de straat met daarachter de bladerenstofzuiger. Maar die nam niet alles mee want het was eind van de middag, 16.00 uur, dus einde werktijd. We hoopten maar dat het niet te hard zou gaan waaien want dan zou alles weer verspreid liggen.
Jan heeft donderdag nog even de laatste hopen naar de hoek geveegd. En even daarna hoorden we de bladblazers, die in de andere straat bezig waren. En ja hoor, gelukkig kwam ook de trekker met bladerenstofzuiger nog even langs.
Wat een timing, dat heeft zo moeten zijn zeiden we tegen elkaar.
Alles is weer keurig en het beetje blad dat nog volgt zal vanzelf wel wegwaaien. De herfst heeft zijn best gedaan!
De blokhut… die moest nodig eens worden uitgeruimd, gestofzuigd en schoongemaakt…
Ik had het al een tijdje in mijn hoofd… vóór de winter wilde ik het gedaan hebben. De kussens van de loungeset en de andere stoelen laten luchten (veel te weinig gebruikt bedenk ik me nu). De kast uitruimen en opnieuw indelen. Bezems, harken etc uitzoeken.
Wat gebruik ik straks in de winter en wat niet?
En opeens… op vrijdagmiddag, prachtig weer, kreeg ik de geest. Binnen 3 kwartier was hij leeg en was het buiten een puinhoop. Mijn lief nam het stofzuigen voor zijn rekening. En ik heb me prima vermaakt met de kast schoonmaken en opnieuw inruimen. De kussens afstofferen en alles weer netjes indelen.
Heerlijk.. die klus is klaar… nu de tuin nog, daar hoeft niet veel aan gedaan te worden, maar de bolletjes moeten wel ergens geplant.
Donderdag komt de glazenwasser die een lekkere klus zal hebben. Door de regen stelde ik het bellen, met de vraag of hij wilde komen, steeds maar uit. De binnenboel heb ik vorige week gedaan, ook dat was nodig. Ach, ik heb graag eer van mijn werk en zal nooit een slaaf van mijn huis worden.
Oh… bedenk opeens dat ik de sneeuwschuiver en het strooizout er ook meteen maar in ga zetten, je weet maar nooit…
Zijn jullie al bezig met de buitenboel winterklaar te maken?
Afgelopen zaterdag had ik de gelegenheid om bij een boerderij in de buurt de koeien te zien dansen in de wei. Die mochten na de lange winter eindelijk weer naar buiten…
Dansende koe
Echt ontzettend leuk, alles zat mee, prachtig weer met de zon erbij, vrolijke grote mensen en heel veel kinderen. Wat een spektakel zeg! Ik heb genoten.
De koeien kwamen super uitbundig naar buiten rennen en maakten de gekste bokkensprongen. Je zal toch de hele winter binnen hebben gestaan zeg? Logisch toch? Renden door het relatief kleine weilandje van de ene hoek naar de andere. Na een kwartiertje werden ze rustiger en begonnen ze te grazen. Mmmmm dat gras zal ook weer heerlijk zijn voor ze!
Dit meemaken herinnerde mij aan een verhaal uit het boek “Larie en Liefde” van ons aller Kakeltjegenaamd “Karnemelk met slagroom”.
Bedankt Mirjam dat ik het mag plaatsen! ❤️
Het is winter en je staat op stal waar het net zo druk is als in een potje met pieren. Samen met je soortgenoten stink je een uur in de wind. Wás er maar wind. De enige winden die in de stal waaien zijn losse flodders, terwijl je juist zo houdt van frisse lucht. Voor een pluk Hollands gras doe je een moord. Je hebt zo genoeg van de rammelende voederketting en kwijlende buren. Aldoor moet je hoesten van dat droge ingekuilde koleregras, en van het mestoverschot onder je poten krijg je tranende ogen. Rita slaat voortdurend met haar staart tegen je kop; Liesje heeft een koemelkallergie en niest continu middenin je bek en je eksterogen steken van het lange staan, dus ga je erbij liggen. Uitgerekend op dat moment doet Martha een plas en spettert je helemaal onder. ‘Stom rund! Kan je niet uitkijken?’ ‘Alsof jouw waterval schoner is dan die van de rest!’ De irritaties lopen hoog op, of zie je alles te zwart-wit?
Een ding weet je zeker: je hunkert naar de aanblik van een stier… Hoe heet dat ding ook alweer dat bovenin de lucht hangt en zo lekker op je kop brandt, terwijl je verkoelende slokken slootwater drinkt? In gedachten schurk je je welgevormde billen tegen het hek. Je loeit gewoon wat voor de lol. Uiteraard heb je sjans met de stier aan de overkant (‘je kan me toch niet pak-ken’).
Ohh… buiten zijn is gewoon het allerfijnst wat er is.
Zachtjes vallen de eerste voorjaarsstralen door het stalraam naar binnen. Aandachtig volg je de weersverwachtingen op de radio. Het kan nu echt niet lang meer duren. Net als het je toch nog teveel dreigt te worden, gooit de boer de staldeuren open. Eensklaps wordt alles groen en blauw voor je ogen.
Het enige wat je wilt is je poten in de lucht gooien, huppelen, dansen, ravotten en schudden met je uiers. Je krijgt opnieuw tranen in je ogen, maar nu is het van de frisse wind.
Eén nadeel voor de boer: twee dagen lang geven de dames door dat gehuppel alleen maar karnemelk of slagroom. Twee dagen? Ja, want dan raken de dames zo vermoeid van dat gehol, dat ze vanzelf weer “normaal” gaan doen: gras eten en herkauwen. In de frisse buitenlucht…
Allereerst heeft de gemeente zijn best gedaan! Ze hebben in de straat naast mij al het blad naar de goten geblazen en op laten zuigen door een speciale ‘slurfauto’. Geweldig, er liepen wel 5 man rond met bladblazers..
Maar wat weer zo vreemd is.. ze vergaten gewoon wéér de straat waar ik in woon. Tot halverwege de brede stoep voor mijn huis was het keurig schoon en de rest hebben ze lekker laten liggen. Het schijnt nog te moeten gebeuren, maar al de hele week niemand gezien. En vandaag met die storm… nou ja, het ligt gewoon weer overal. Maar daar kan niemand iets aan doen natuurlijk..
Er wordt hard gewerkt
Scheiding gemaakt…
Ze doen hun best!
En dan mijn Jan, die is sowieso de liefste natuurlijk en dat laat hij ook merken…
Allereerst heeft hij allebei mijn visjes gespot toen hij op een ochtend het gordijn opendeed.
Dus.. ze leven nog, wat een kanjers hè.. Hartstikke leuk!
En gisteren is hij bezig geweest met al het gevallen blad uit de tuin te blazen.. Daarna opgeschept met de sneeuwschuiver (is die ook eens een keer gebruikt want hij was nog splinternieuw). De rest naar de grote boom geveegd..
Echt heerlijk opgeknapt hoor… Ik zat er toch wel tegen aan te hikken. Dus.. ik ben weer blij!
Maar ondanks de storm zit er toch nog veel blad aan de bomen, dus er komt nog wel wat.
En hoe hebben jullie de storm ervaren en hoe is het al het blad bij jullie in de buurt? Wordt het ook zo keurig opgeruimd?
Iris Papilio - Regenboogvlinder 