Vrijwilligerswerk afbouwen…

Vrijwilligerswerk is heel dankbaar werk en ik doe het dan ook met veel plezier. Maar er is een tijd van komen en van gaan dus ik ga het iets afbouwen.

Want vrijwillig werken voor drie verschillende organisaties is misschien iets teveel van het goede.

Sinds 2012 houd ik de website bij van Woongroep Meester de Klerkstraat.

Ik woonde toen nog niet in Zeist maar had via het park in Milheeze waar ik toen woonde contact met 2 van de bewoners. En zoals ik samen met Frans de Stippel maakte en onderhield, de weblog die we voor het park maakten, vroeg hij of ik dit ook voor deze woongroep wilde doen. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Maar zoals ik al zei… er is een tijd van komen en van gaan.

Dat is nu een aflopende zaak want ik ben dit werk aan het overdragen. Ik schrijf momenteel instructies en begeleid een van de bewoonsters om eea over te nemen. Ze is erg enthousiast en ik ben blij dat het gelukt is. Het was niet heel veeleisend maar ik had er niet veel voldoening meer van.

Ook ben ik vanaf oktober 2018 wijkcontactpersoon voor de Parochie hier in Zeist.

Ik heb 2 straten als wijk met in totaal 19 parochianen. Daarvan zijn er 8 mensen ouder dan 80 jaar en die bezoek ik rond hun verjaardag met een bloemetje namens de Parochie. Bij ziekte of ander leed breng ik ze ook een bezoekje met een aardigheidje. Vaak doet een kort gesprek ook al goed. Ook met kerst krijgen deze mensen een presentje.

Aangezien ik dus geen verplichtingen meer wil en ook al is dit ook niet heel veel werk, ik doe het dit jaar nog en dan is het klaar.

Sinds 2014 doe ik vrijwilligerswerk bij de Pyramide van Austerlitz, het Monument dan.

Het eerste seizoen als kassa-medewerkster, het 2e jaar ook als passantengids, waarna mijn voorkeur toch uitging naar het kassahuis. Sinds eind 2016 houd ik me bezig met het rooster en sinds midden 2018 ook met het bij/onderhouden van de website.
Verder heb ik wat administratieve taken zoals het bijhouden van de NAW-telefoonlijst en het Smoelenboek.

Dat werk laat ik ook zeker niet schieten. Omdat het geen vaste tijden zijn ben ik altijd wel in de gelegenheid om ad hoc te reageren als dat nodig is. Ik hoor bij een leuke groep mensen die stuk voor stuk achter hun taken staan en met elkaar, zoals ook weer het afgelopen corona-seizoen, hard hebben gewerkt om de Pyramide open te kunnen houden met de nodige maatregelen.

Inmiddels is de Pyramide weer open, echter alleen op zondag, vanwege het winterrooster dat duurt tot ongeveer eind maart.

We zien allemaal uit naar het nieuwe seizoen dat hopelijk op de normale manier kan worden ingevuld.

Wie van jullie doet ook vrijwilligerswerk en wat doe je dan?

Wat een timing…

 

En wat een bladeren… 

Van de week heeft het wel lekker gewaaid dus verloren de bomen nog meer blad. Hoewel nog lang niet alles eraf is, waren de tuin en de straat bezaaid met een prachtig oranje dek.

Mijn lief liet zich weer van zijn goeie kant zien en speelde bladerenjan!

Vegen, bij elkaar harken en verplaatsen naar de stoep op de hoek. Er lag me toch een berg. In de hoop dat de bladblazers van de gemeente niet te lang op zich zouden laten wachten.

Woensdag kwamen ze door de straat met daarachter de bladerenstofzuiger. Maar die nam niet alles mee want het was eind van de middag, 16.00 uur, dus einde werktijd. We hoopten maar dat het niet te hard zou gaan waaien want dan zou alles weer verspreid liggen.

Jan heeft donderdag nog even de laatste hopen naar de hoek geveegd. En even daarna hoorden we de bladblazers, die in de andere straat bezig waren. En ja hoor, gelukkig kwam ook de trekker met bladerenstofzuiger nog even langs.

Wat een timing, dat heeft zo moeten zijn zeiden we tegen elkaar.

Alles is weer keurig en het beetje blad dat nog volgt zal vanzelf wel wegwaaien. De herfst heeft zijn best gedaan!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zijn ze bij jullie al bezig geweest?  

 

De Pyramide van Austerlitz…

 

Toch leuk om het Nationale Monument “de Pyramide van Austerlitz” weer eens onder de aandacht te brengen. 

Sinds mei 2014 doe ik daar vrijwilligerswerk en op mijn oude blog staat een berichtje waarin ik liet weten dat ik me heel goed voelde in die ‘club’. Klik HIER als je het wilt bekijken. Dat is overigens nog steeds zo hoor!

Inmiddels ben ik, sinds een jaar, geen vrijwilliger meer op locatie maar vanachter mijn laptop als planner. Het rooster in orde krijgen is in de zomermaanden toch wel een klusje en daar ben ik heel wat uurtjes zoet mee.
Nu staan we in de winterstand. Het Monument en het Bezoekerscentrum  zijn alleen op zondag open. Beiden van 12.oo tot 16.00 uur. Dus die invulling is niet zo heel moeilijk.

Toch komen we, vanaf april 2018, dus echt vrijwilligers te kort.

Een aantal oudgedienden heeft laatst afscheid genomen tijdens het jaarlijkse uitje, dus we moeten nu met nog minder mensen de klus klaren.

Het bezoekerscentrum draait in het hoogseizoen dagelijks één dienst en is meestal open van 12.00 tot 16.00 uur. Voor het Kassahuis hebben we per dag 2 vrijwilligers nodig die werken van 11.00 – 14.00 uur en van 14.00 tot 17.00 uur. Of één die de hele dag voor zijn rekening neemt.

Er wordt een vergoeding gegeven van € 10,00 per dienst ????????

Dus… ik lobby maar weer eens, hoewel we nu natuurlijk wel rond komen, maar vanaf het voorjaar weer een aantal nieuwe vrijwilligers goed kunnen gebruiken, en dan met name Kassamedewerkers.

Hieronder een filmpje van Amsterdam Calling waarvoor o.a. gebruik gemaakt is van een drone.

 

Winterklaar…

 

De blokhut… die moest nodig eens worden uitgeruimd, gestofzuigd en schoongemaakt…

Ik had het al een tijdje in mijn hoofd… vóór de winter wilde ik het gedaan hebben. De kussens van de loungeset en de andere stoelen laten luchten (veel te weinig gebruikt bedenk ik me nu). De kast uitruimen en opnieuw indelen. Bezems, harken etc uitzoeken.
Wat gebruik ik straks in de winter en wat niet?

En opeens… op vrijdagmiddag, prachtig weer, kreeg ik de geest. Binnen 3 kwartier was hij leeg en was het buiten een puinhoop. Mijn lief nam het stofzuigen voor zijn rekening. En ik heb me prima vermaakt met de kast schoonmaken en opnieuw inruimen. De kussens afstofferen en alles weer netjes indelen.

Heerlijk.. die klus is klaar… nu de tuin nog, daar hoeft niet veel aan gedaan te worden, maar de bolletjes moeten wel ergens geplant.

Donderdag komt de glazenwasser die een lekkere klus zal hebben. Door de regen stelde ik het bellen, met de vraag of hij wilde komen, steeds maar uit. De binnenboel heb ik vorige week gedaan, ook dat was nodig. Ach, ik heb graag eer van mijn werk en zal nooit een slaaf van mijn huis worden.

Oh… bedenk opeens dat ik de sneeuwschuiver en het strooizout er ook meteen maar in ga zetten, je weet maar nooit…

Zijn jullie al bezig met de buitenboel winterklaar te maken? 

 

Rioolvliegjes…

 

Ooit gehoord van rioolvliegjes? Ze waren laatst in het nieuws.

Gelukkig heb ik ze niet, maar kort voor ik dat nieuws las overkwam mij in huis iets waardoor er ook vliegen aangetrokken leken te worden. Je kent ze vast wel, niet heel groot, maar wel met van die glimmende lijven.

Ik wilde een omelet bakken dus had al vloeibare boter in een koekenpan gedaan. Afzuigkap aangedaan en toen bedacht ik dat ik er het restje spekjes wel doorheen kon doen, dus die deed ik eerst in de pan om ze uit te bakken en echt, ik bleef erbij en roerde er af en toe in tot… mijn vriendje me appte..

Hoe ik wist dat het appje van mijn vriendje was denk je nu natuurlijk, nou die heeft zijn eigen toontje..

Ja, dan kan ik niet anders dan meteen terug-appen natuurlijk..

Opeens, ik schrok me echt lam, begon het rookalarm in de gang, die grenst aan de keuken te loeien… Gloeiende, gloeiende..

Mijn hemel, de spekjes brandden aan, nooit meer aan gedacht. Ik deed de gaspit uit, gooide de keukendeur open en zette de pan buiten op de tegels. Mijn keukentje stond binnen de kortste keren blauw van de rook…

Toen moest die rookmelder nog uit. Ik moest hem gewoon van het plafond afhalen en heb toen de batterij eruit gehaald om hem te laten stoppen. Wat een hardnekkig ding zeg…

Na een tijdje deed ik ook de kamerdeur maar dicht hoewel dat onzin was, want daar stond het ook al blauw.

Opeens zag ik een aantal vliegen op het voorraam en in de vensterbank zitten. En meer kwamen er, en nog meer…

Echt geen idee waar ze vandaan kwamen. Dacht opeens dat ze door een kier bij het raam in de kamer naar binnen kwamen maar dat was niet zo. Toen zaten ze opeens ook op het achterraam. Ik weet ook niet of ze van buiten naar binnen waren gekomen via de keukendeur. Was echt verschrikkelijk smerig.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Maar ik liet me natuurlijk niet gek maken en heb ze allemaal naar de andere wereld geholpen met mijn supersonische, groene, handvliegenmepper.. resultaat.. 2 vensterbanken vol bloed en vliegenlijkjes..

Vraagje: Weet iemand of die vliegen soms op de brandlucht af kunnen zijn gekomen?

 

Even lobbyen…

 

Ja, dat ga ik toch maar even doen…

De Pyramide van Austerlitz…een monument in het midden van het land, dat stamt uit de Franse Tijd, heeft dringend behoefte aan vrijwilligers. 

Inmiddels is mijn 4e seizoen als vrijwilliger ingegaan. Momenteel maak ik het rooster voor de vrijwilligers. Een pittig klusje, maar voor mij ook heel makkelijk omdat ik het overal kan doen en dat past nu beter in mijn leven. Heel af en toe neem ik ook een dienst op me in het Kassahuis. Want we hebben gewoon echt mensen te weinig. Wie weet zijn er lezers die in de buurt wonen en zich aangesproken voelen.

We hebben een enthousiaste groep mensen en hopen op nog meer nieuwe gezichten voor de werkzaamheden in het Kassahuis en in het Bezoekerscentrum.

Hieronder het persbericht dat eind maart is uitgebracht. Het had nut, er hebben zich tot nu toe 3 nieuwe mensen aangemeld. Heerlijk, maar nog niet genoeg.

Persbericht 30 maart 2017

Helpt u mee het verhaal van de Pyramide van Austerlitz levend te houden? De Pyramide van Austerlitz markeert een belangrijk moment uit onze geschiedenis: de Franse Tijd. Vrijwilligers maken het mogelijk om iedereen van dit bijzondere monument en alle activiteiten eromheen te laten genieten.

Nu in het voorjaar en de zomer dit bijzondere monument weer druk bezocht wordt, zijn er nog vrijwilligers nodig om iedereen te ontvangen, kaartjes te verkopen en bezoekers het verhaal van de Franse Tijd te vertellen.

Veel mensen zegt de Franse Tijd waarschijnlijk niets, maar tot op de dag van vandaag heeft iedereen nog te maken met invloeden uit deze periode. Zo hebben we nu een Burgerlijke stand en kwamen er standaarden voor maten, zoals meters en liters.

Er zijn vele prachtige verhalen te vertellen over deze bijzonder invloedrijke periode en ook over wat er toen op de Heuvelrug gebeurde. Deze verhalen verdienen het om te worden doorverteld. De 30 vrijwilligers, die bijna 44.000 bezoekers ontvingen in 2016, kunnen daarbij wel wat hulp gebruiken. Landschap Erfgoed Utrecht zoekt daarom gidsen en gastheren en gastvrouwen.

Als gastheer of gastvrouw ontvang je de bezoekers bij het monument, je verkoopt kaartjes en geeft informatie als dat nodig is. De verkoop van toegangskaartjes is de enige bron van inkomsten voor het in stand houden van het monument.

Als gids ontvang je bezoekers in het Bezoekerscentrum. Je vertelt hen over de Franse Tijd en je vertoont een film. Er zijn ook rondleidingen, daarin is het mogelijke om het verhaal wat uitgebreider te vertellen. Heb je nog geen kennis van de Franse Tijd? Dat is geen probleem, onze gidsen maken je graag deelgenoot van hun kennis!

Voor je inspanningen krijg je veel terug. Je wordt opgenomen in een gezellig team van enthousiaste mensen, dat iedere 6 weken bij elkaar komt. Er is één keer per jaar een vrijwilligersuitje en samen bedenk je nieuwe dingen. Bijvoorbeeld voor het vernieuwen het bezoekerscentrum. Voor je inzet kun je gebruik maken van vrijwilligersvergoeding van € 10,- per dienst.

Meer informatie staat op: http://www.landschaperfgoedutrecht.nl. Je kunt ook contact opnemen met het Steunpunt vrijwilligerswerk van Landschap Erfgoed Utrecht vrijwilligerswerk@landschaperfgoedutrecht.nl  
Kijk voor meer informatie over de Pyramide van Austerlitz op http://www.defransetijd.nl.

Neem voor meer informatie contact op met Landschap Erfgoed Utrecht
Hester Hinrichs h.hinrichs@landschaperfgoedutrecht.nl
Tel. 030 220 55 34
Pyramide en bezoekerscentrum: Zeisterweg 98 B, 3931 MG Woudenberg 
Postadres: Landschap Erfgoed Utrecht, Postbus 121, 3730 AC De Bilt

 

De boeven…

De boeven… in ieder geval één heeft tijdens mijn afwezigheid geprobeerd om in mijn huis in te breken… en wel op de laatste vrijdagochtend voor ik terugkwam.

Mijn dochter en schoonzoon hebben een weekje vakantie gevierd in mijn huisje en zijn ook nog een weekend geweest, dus helemaal leeg stond het huis niet die hele periode.

Maar tegen slinkse foefjes van het inbrekersgilde kun je gewoon niet op. Er blijkt een paar dagen een krant naast het huis te hebben gestaan. En ja, als je dat zelf constateert, dan haal je hem weg. Maar dat is door omwonenden niet gebeurd. Dus op die manier is het huis waarschijnlijk in de gaten gehouden. De Politie zei dat het een oude truc is, ook gooien ze wel eens een bloempot om of zetten een tak bij de voordeur. Blijft dat een paar dagen zo liggen of staan dan gaan ze ervan uit dat er echt niemand thuis is en proberen ze hun slag te slaan.

Een goede les als je op een huis van je buren past, houd het gewoon dagelijks in de gaten en let goed op vreemde dingen.

Maar… een voordeel is de super goede sloten. Een 3 punts slot op de deur krijg je niet zomaar open. Ook de ramen hebben allemaal sloten, dus het was onbegonnen werk. Maar ja, de troep die je ervan hebt. De nasleep met Politie en Woningbouwvereniging zijn niet zo leuk natuurlijk, maar al met al is hij niet binnen geweest.

Hij is door een gat in de coniferenhaag (was niet eens zo heel zichtbaar) aan de zijkant van de tuin over het hekje naar binnen geklommen. De buurvrouw die ernaast woont kon niet slapen en ging rond 5.00 uur even buiten zitten. Ze hoorde vreemde geluiden maar was bang zich te laten zien. Uiteindelijk is ze haar huis weer in gegaan en heeft expres de achterdeur nogal hard achter zich dichtgeslagen. Dat is waarschijnlijk een flinke storing geweest in het werk van de boef en toen is hij gestopt en verdwenen. Ze had beter meteen 112 kunnen bellen dan had de politie hem op heterdaad kunnen betrappen. Maar ja, daar moet je ook maar meteen aan denken. Later is ze door het verwijdde gat in de heg gestapt en heeft de schade geconstateerd, waarna ze de politie heeft gebeld.

Die schade is toch behoorlijk, het lijkt mij dat er een nieuwe houten deur in moet en een nieuw kozijn. Maar misschien kan het ook wel gewoon hersteld worden. Hoewel de deur op diverse punten is beschadigd. Ook het kozijn bij het raampje van de keuken is aangepakt. Bij het wc-raam aan de zijkant van het huis hebben ze een tafel gezet. En daar is schade aan de aluminium strip en aan het kunststof.

Maar nogmaals, het is hem niet gelukt binnen te komen. En… gelukkig ben ik ook echt nog steeds niet bang.

Mijn schoonzoon heeft zaterdag direct het gat in de haag gedicht door er een paal in te slaan en een ijzeren frame erin aan te brengen. Dus.. daar kunnen ze niet zomaar meer in.

Hij was zo lekker op dreef dat hij meteen de tuin heeft aangepakt, bladgeblazen, achter én voor, alles aangeveegd. De hortensia’s heeft gesnoeid en toen ik thuis kwam was alles dus ook hartstikke netjes. Dochter heeft het schoonmaakwerk en het gezellig maken voor haar rekening genomen.

Ook had hij al eerder het vogelvoederhuisje gerepareerd. Nee… daar heeft niemand ingebroken, maar het was aan een opknapbeurtje toe ;-).

Echt TOP hoor! Heel blij mee en ik heb ze dus ook uitgebreid bedankt! We gaan nog lekker een keertje uit eten met zijn viertjes!

En ik? Ik ben nog steeds aan het uitrusten. Genoeg uren geslapen maar de moeheid zit gewoon in mijn lijf. Elke dag de wekker om half 7, meestal al eerder wakker en dat 6 weken lang (op 2 dagen na).

Gisteravond lag ik alweer om 21.15 uur in bed. Maar ook dat komt weer goed en dan gaan we weer over tot de orde van de dag en verder met ‘lekker leven’!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Weer een nieuwe dag…

 

Altijd weer fijn als de nieuwe dag aanbreekt. Het ontbijt buiten op het terras is zo heerlijk!

Zoals ik al eerder schreef begint bij GCF de dag met de devotion. Althans 4x per week. Een samenzijn van medewerkers (ook het kantoorpersoneel) en kinderen. Er begint iemand een gospel te zingen en iedereen valt bij. Uiteraard “a capella”. Meestal worden er een paar gospels gezongen. Dat bezorgt ons elke keer weer kippenvel.

Het gezang wordt gevolgd door een gebed dat elke dag wordt gedaan door iemand anders. Met verzoeken voor gebeden voor zieken, voor collega’s die het moeilijk hebben etc. En ook andere aankondigingen, zoals verjaardagen, nieuwe kinderen die zijn opgenomen, nieuwe medewerkers etc. worden benoemd. Met name de jarigen worden dan even in het zonnetje gezet.

Ik heb een poging gedaan de zang op te nemen. Een audiobestand kan ik niet invoegen in deze gratis WordPress.com. Maar dit werkt ook! Gewoon voor het idee… stop het gerust als het genoeg is..

Dan begint de werkdag… Wij hebben al diverse werkzaamheden gedaan en niet altijd werd er op ons gerekend. Het was een beetje zoeken naar een ritme. Maar de laatste anderhalve week gaat het redelijk.

’s Morgens beginnen we met de was uitzoeken in de nursery. Daarna de bedjes opmaken. Op dinsdag worden de bedjes verschoond. Daarna gaat om 9.00 uur een van ons in de keuken helpen. Lunch klaarmaken voor de schooljongetjes die in de pre-school op het terrein verblijven en voor de kleintjes.

Vervolgens een pauze en daarna hadden we een klus in de store-room voor de kleding. Die is inmiddels geklaard, maar we moesten daar de gedoneerde zakken met kleding uitzoeken en sorteren. Aardig hoor maar in sommigen zaten ook kapotte kleding, alsof ze daar wat aan hebben. Dat vonden we echt vreemd. Onze kleertjes zagen er allemaal zo mooi uit. Was eigenlijk weer snel klaar.

Gisteren zijn we om 8 uur begonnen met een grote kast uit te ruimen met speelgoed en allerlei spelmateriaal voor binnen en buiten. We dachten dat we er wel een paar dagen mee bezig zouden zijn, maar het is alweer klaar.

Na de lunch gaan we dan weer een klein uurtje naar de keuken om lunchpakketjes, voor de grote kinderen die buiten het terrein naar school gaan, te maken.

Tussendoor zijn we ook regelmatig in de nursery bij de kleintjes of buiten. Maar voor ons allebei is dat toch wel heel vermoeiend. Dat had iedereen al voorspeld en ze hebben gelijk gekregen.

Wij werden sowieso gevrijwaard van de vroege ochtenddienst dus om 6 uur beginnen hoefden we niet. Maar toen we een keer weekenddienst hadden zeiden de andere 2 dat we echt om 6 uur in de nursery moesten zijn. Nou ja, prima natuurlijk.

Toen kwamen we daar met het idee, we gaan de kindjes uit bed halen en aankleden. Maar die liepen allemaal al vrolijk en fris en fruitig rond en toen bleek het de bedoeling dat we met ze voor de TV gingen zitten. Gewoon een beetje opletten. En de aunties zaten met elkaar te kletsen. We keken elkaar aan met het idee.. wat is dit? De volgende dag zijn we om 7 uur pas gegaan om te helpen met het ontbijt.

Volgende week hebben we middagdienst. Dan gaan we ons bezig houden met de grotere kinderen. Met huiswerk helpen of gewoon spelletjes doen. Hoe dat eruit gaat zien weten we nog niet echt, maar we zien wel.

In ieder geval lijkt het wat structuur te krijgen. Ze vinden het moeilijk om ons te laten werken hebben we wel eens het idee. We zijn tenslotte al ‘granny’s” of “gogo’s” (in het Zulu) 😉

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

 

Visum en Scheveningen…

 

Dinsdag ben ik samen met Nicole, mijn buufje, naar de Ambassade van Zuid-Afrika geweest in Den Haag om een vrijwilligersvisum aan te vragen.

We hadden alle benodigde paperassen verzameld, onderzoeken ondergaan, injecties gekregen, dus we waren er klaar voor.

Het krijgt nog een staartje want niet alles was in orde, maar dat komt goed.

We hebben ons bezoekje aan de kust gecombineerd met een heerlijke lunch bij een super gezellige strandtent “Hart Beach”, helemaal aan het eind van de boulevard, waar heel erg vriendelijke mensen werken en waar een prima sfeer hangt. Heel erg de moeite waard!

Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan het museum “Beelden aan Zee” waar we een kort bezoekje brachten aan een expositie gewijd aan de sculpturen van Picasso.
Heel bijzonder om die werken van zo’n beroemde kunstenaar bij elkaar te zien staan en hangen. “De geit” is een van zijn beroemdste sculpturen, gemaakt in 1950, net als ik 😉

Rond 15.00 uur waren we weer thuis om nog een en ander in gang te zetten voor een van de items die nog niet in orde waren. Nou ja, zo duidelijk was het allemaal niet en we wisten al van tevoren dat we zeker nog wel een of 2 keer terug zouden moeten.

Wordt vervolgd…

 

Goede daad..

Voor het geval jullie het nog niet weten zal ik het nog even melden. Mijn Jan is een ontzettend zorgzame en behulpzame man…

We gingen boodschappen doen en Jan parkeerde de auto. Eenmaal uitgestapt zagen we een piepklein vrouwtje amechtig tegen een autootje duwen. Het autootje wilde kennelijk niet starten..

Ze sprong meteen in de houding toen ze Jan uit zag stappen en vroeg: “Mieneer, hebbe u een startekabel”. Jan verstond haar niet maar gelukkig begreep hij na herhaling wat ze bedoelde en natuurlijk had hij een ‘startekabel’ in de auto..

De man van het vrouwtje had niet veel verstand van dit soort dingen, ik ook niet, dus heb ik me er uiteraard niet mee bemoeid. Gelukkig is Jan oorspronkelijk automonteur van beroep, dus hem hoef je niks wijs te maken. In no time was het klusje geklaard en konden de mensen weer verder rijden. De bedankjes vlogen door de lucht.

Jan had zijn goede daad van die dag alweer vroeg verricht.. 😉

Hebben jullie vandaag al een goede daad verricht?