Opeens verhuizen… (3)

En toen was het opeens 7 september 2021, gingen we de huurovereenkomst tekenen en kregen we de sleutels overhandigd. Samen een huis huren, een grote stap maar het voelde zo goed! En nog steeds!

Het was prima weer, de balkondeur kon heerlijk open en Jan had aan familie doorgegeven dat we er tussen 12.00 en 15.00 zouden zijn zodat, wie dat wilde, die op die dag ook kon komen kijken. Dat is in zijn familie blijkbaar de gewoonte dus die dag hebben we gewoon genomen zo die kwam.

Ook kwam de verkoper van de vloer even kijken of de ondervloer glad genoeg was om de PVC planken eroverheen te leggen. Er lag geplakt zeil en dat was prima. Een fijne PVC vloer die goed bij onze meubels past en waar we nog steeds heel erg blij mee zijn.

De schilder die we via via hadden kunnen inhuren om alle plafonds en muren weer toonbaar te maken kwam ook langs om alles op te nemen. Hij zou wel een paar dagen bezig zijn want de mevrouw die voor ons hier woonde had echt vreselijk veel gerookt. Dat was te ruiken en ook te zien. Uiteindelijk had hij een week nodig.

Hij had wel een klus voor ons, want voor hij kon starten moesten wij dus wel overal het behang af zien te krijgen. Dat was even een tegenvaller, maar na 3 dagen was het dus allemaal gelukt. Ik mocht vroeger nooit iets doen, dus dat soort klusjes heb ik ook nooit gedaan, maar ik heb een hele middag geholpen en ook een dochter van Jan en het ging goed. Ik mocht ook alle stopcontacten verwijderen. Die gingen met de plafondroosters voor ontluchting en beluchting mee naar Zeist om schoon te worden gemaakt en ze konden een paar dagen later weer spic & span mee terug.

De lampen werden opgehangen, dat ging niet allemaal even makkelijk. Het plafond is erg hoog, Jan is bekend met hoogtevrees en boven je hoofd werken is nooit zo fijn. De aansluitingen waren niet allemaal even handig, maar ook hier kwam de dochter van Jan voor langs om haar vader te helpen. Het scheelde echt dat die klussen ook allemaal al klaar waren.

Intussen hadden we in Zeist ook nog het een en ander voor te bereiden, inmiddels hadden we de verhuisdozen van het verhuisbedrijf gekregen en kon ik verder met inpakken. Jan ging een aantal dagen alleen naar Beverwijk voor ander schoonmaakwerk. De ramen, de kozijnen, de deuren, noem maar op… Maar hij kon het allemaal en dat was super!

Waar we de energie vandaan haalden, gewoon de zin om te verhuizen en omdat je nou eenmaal door moet natuurlijk, het ging gewoon als een speer.

De schilder was op 20 september om 12.00 uur klaar. De vloerenleggers kwamen op woensdag de 22e en de verhuizing was gepland op 24 september.

Nadat de vloer gelegd was, wat nog even pushen was, want de 2 heren vloerenleggers hadden niet zo’n haast. Ze vonden het balkon heerlijk blijkbaar en zaten regelmatig een sigaretje te roken en koffie te drinken. Maar natuurlijke lukte het nadat Jan ze even streng toe had gesproken. Het was tenslotte afgesproken dat alles op één dag zou worden gedaan.

Ook moest er nog een boel afval worden afgevoerd. De vloer moest natuurlijk nog helemaal geveegd/gestofzuigd en later gedweild worden. Jan had alles gestofzuigd, dus dweil-klaar gemaakt. Daarvoor hebben we mijn dochter gevraagd, die sowieso naar Beverwijk zou komen om te helpen op de dag van de verhuizing. Ze was al vroeg begonnen, maar het hele huis dweilen was ook superzwaar. Haar rug en armen hadden het zwaar te verduren en na die vrijdag was ze het hele weekend gesloopt… Maar… alles voor het goede doel! En wij waren erg blij met die hulp!

Nog één deel te gaan… de verhuisdag! Tot later!

Zwijmelen op Zaterdag – “Beyond The Sea”

En natuurlijk kan het zaterdagse Zwijmelen niet overgeslagen worden. Ik zag dat er heel weinig mensen gezwijmeld hebben de laatste maanden, maar ik voeg mezelf er weer aan toe!

Zoals veel bezoekers wel zullen weten (uit Blogland in ieder geval de mensen die bij Jan lezen) zijn we kort nadat ik mijn pauze had ingelast verhuisd naar Beverwijk. Met de auto zijn we in 10 minuutjes in Wijk aan Zee! Zo heerlijk, we rijden er af en toe heen, ik geniet dan echt van het uitzicht, de golven en de geur en… we doen meteen iets aan lichaamsbeweging met een wandelingetje op het strand!

Dus nu ik voor het eerst van mijn leven (buiten de tijd op Gran Canaria om dan) in Nederland dichtbij zee woon, plaats ik vandaag een rustig liedje dat over de zee gaat. Een heel bekend nummer maar in een heerlijke relaxte uitvoering van Halie Loren & John Shipe, dat ik zomaar tegenkwam op YouTube.

“Beyond The Sea / La Mer”

Over de verhuizing vertel ik later nog wel meer. Wel even dit… we hebben het ontzettend naar ons zin in ons ruime appartement op een hoek van de 4e etage van een nog maar 9-jarig complex. Vlakbij een winkelcentrum, zorginstanties, zwembad etc. Heerlijk alles gelijkvloers en Jan is weer terug in zijn oude omgeving waar hij toch 65 jaar heeft gewoond.

Dat we deze stap zouden zetten werd vorig jaar maart al duidelijk (Klik HIER als je het nog eens wilt lezen).

Voor nu wens ik iedereen Prettige Paasdagen toe en tot snel maar weer!

Voor meer Zwijmelen op Zaterdag, of als je ook zin hebt om mee te doen ga je naar Natasja van ’t Pumpke

Zwijmelen op Zaterdag #440 – The Eagles (4)

Alweer de laatste week van de maand… de tijd vliegt voorbij, echt!

_________________________

Nog 2 nummers van The Eagles tegoed… maar ik maak er gewoon 3 van!

Ook een geweldig nummer is “Tequila Sunrise” van het album “Desperado” uitgebracht in 1973. De opname is van een live optreden. Het is nou eenmaal zo, dat de ‘studio-opnames’ vaak mooier zijn omdat je die ook gewend bent te horen. Maar ik vind deze toch wel bijzonder.

“Tequila Sunrise”

Het tweede is ook prachtig, een nummer van het eerste album “Eagles” uit 1972. Ik heb gekozen voor de ‘remastered’ versie want ik vond de live video’s niet zo erg mooi.

“Peacefull easy feeling”

En de bonus, blijft ook een geweldig nummer van het laatste album voor hun pauze “The long run” uit 1979.

“Heartache tonight”

Zelf vond ik dit wat deze muziek betreft een prachtige maand.

De volgende maand wordt het weer van alles wat… er komt zoveel voorbij waarvan ik dan denk, ohhh leuke zwijmel. Dus pas in juni ga ik verder met ‘artiest van de maand’ en dat wordt het de Volendamse band “The Cats”.

We vieren een klein feestje vandaag… 🥳🎉. Net gehoord dat dochter en schoon even voor een bakkie langskomen. We hadden een aantal weken geleden al gezegd dat het er maar eens van moest komen, maar dan wel buiten. Het was steeds geen weer.

Maar aangezien de zon nu schijnt en we hier redelijk uit de wind kunnen zitten in de tuin en het de komende dagen weer minder lijkt te worden, wordt het zomaar onverwacht vandaag! En wat zijn ze welkom!
En ook voor de kinderen van Jan wordt het weer tijd dat we ze weer gaan zien! Dat gaat zeker gebeuren!

Allemaal een fijn weekend gewenst! Voor nog meer zwijmels kun je het beste even langsgaan bij Natasja.

Nogmaals lezen…

Nog maar eens een logje over lezen…

_________________

In 2012 kreeg ik voor mijn verjaardag van mijn dochter een e-reader. Echt geweldig!

Ik had goed mijn huiswerk gemaakt en wist precies welke ik wilde en voor deze ene keer mocht ik hem dus zelf kopen. Lees HIER hoe blij ik ermee was en natuurlijk nog steeds ben.

Het werd toen een Sony PRS-T3 en ik gebruik hem nog steeds.

Direct kreeg ik van een aantal mensen een USB stick met behoorlijk wat boeken om te kopiëren naar mijn laptop. Helemaal gratis, arme schrijvers denk ik nu. Want hoe kan een schrijver in de gaten houden dat zijn e-book wordt doorgegeven en doorgegeven en doorgegeven…
Het abonnement op Bookchoice (v/h Elly’s Choice) leverde ook heel veel op en dan meer actueel ook.

Ik heb er ruim 2 jaar geleden een 2e e-reader (tweedehands) bij gekocht. Ik zocht toen eigenlijk naar een hoesje met lampje, die bijbehorende hoes kostte destijds € 50 en was echt helemaal versleten.

Toen vond ik dus de eerder genoemde e-reader, hetzelfde merk en type, inclusief zo’n zelfde hoesje. Na wat berichtjes heen en weer werd ik het eens voor € 50. Ik vond dat het wel waard. Deze is ook van 2012 maar, zoals ik kon terughalen in het geheugen, de mevrouw waar ik hem van kocht heeft er maar 13 boeken op gelezen. Dus heel weinig gebruikt. Heb ik lekker een reserve en dat voelt fijn!

Ik heb niet veel papieren boeken meer gekocht/gekregen sinds ik de e-reader heb. Kocht ook zelf bijna nooit nieuwe boeken en als ik dat wel deed had het echt een reden. De meeste oude boeken had ik inmiddels al weggegeven.

Ooit bezat ik een mooie boekenkast, maar die heb ik weggedaan vanwege geen plaats na een verhuizing. Maar toch vind ik dat wel jammer. De boeken die ik nu nog heb staan boven in een inbouwkast op een plank, die zie ik dus niet vaak en alleen mijn speciale rijtje staat beneden op de kast.

In dat speciale rijtje staan de boeken die een bijzondere betekenis voor me hebben. Van schrijvers die ik heb leren kennen, van bloggers, boeken waar ik zelf aan heb meegewerkt dmv corrigeren/redigeren, of voor een speciale gelegenheid gekregen.

Ik heb in 2016 ook een berichtje gemaakt over boeken en toen was het rijtje nog heel kort. Nu, in 2021, is het uitgebreider en verhuisd naar een andere kast. En er zijn er zelfs een paar tussenuit omdat ik die uitgeleend heb.

Inmiddels wissel ik ook boeken uit met mijn vroegere schoolvriendin/klasgenootje Ria. Ik ken haar vanaf de kleuterschool. Dus bijna 67 jaar. Ik houd van thrillers en detectives en lees tussendoor graag een mooie roman. Zij is teerhartig zegt ze zelf dus thrillers en zo leest ze weinig, maar af en toe kunnen we elkaar blij maken en dat voelt toch heel goed!

Echte boeken blijven het mooiste, maar een e-reader is voor mij een heerlijk en gemakkelijk hulpmiddel om altijd een flink aantal boeken bij me te hebben en dus overal te kunnen lezen.

Inmiddels heb ik ook het luisterboek ontdekt! Daarover later!

Heb je ook een e-reader en bevalt die goed?

___________________

Even nog iets laten weten… Na morgen ik ga weer even een paar weekjes iets minder bloggen, alleen Zwijmelen op Zaterdag zal elke week verschijnen. Dus dat wordt ook minder lezen en reageren… Ik neem zogezegd een halve blogpauze! Laterrrrrr…

Zwijmelen op Zaterdag #408 -Bruiloft…

Vandaag gaan we weer zwijmelen… en wel bij een nummer waar menig traantje bij wordt gelaten op de trouwdag van een dochter…

Voorbereidingen werden getroffen voor het huwelijk van mijn dochter en schoonzoon. Ze werd op 26 december in Carré ten huwelijk gevraagd door haar lief, heel bijzonder. Helaas moest de geplande datum in mei uitgesteld worden, maar een nieuwe datum in september werd al snel geprikt.

Ik wilde graag iets doen en heb voor elkaar gekregen dat ik de decoratie mocht verzorgen in het restaurant. Dat werd afgehuurd om deze dag met een heerlijk diner te vieren. Daar hoorden tafel(bloem)stukjes bij, ballonnen, slingers en andere decoratie!

En afgelopen dinsdag was het dan ook zover!

Het was een piepklein intiem gezelschap. Ze hadden al vanaf het begin gekozen voor een kleine bruiloft met alleen de getuigen. Dat waren haar vader en ik met partners, een zus en een heel goede vriend van hem. Daar werd alles op gebaseerd.

We hadden een hoop spullen weg te brengen en waren ook nog eens verantwoordelijk voor haar jurk en de outfit van hem. De bloemen en decoratie en niet te vergeten de ballonnen. Toen ik eenmaal bij haar thuis was viel alle spanning weg en heb ik overal van kunnen genieten, net als het bruidspaar en de gasten!

Het was een dag met alles erop en eraan! Een prachtig bruidspaar, een bijzondere trouwauto, een mooie ceremonie, bloemen, vrolijke, mooi aangeklede gasten, champagne, een heerlijk diner in een sfeervol restaurantje, bereid door een fantastische kok met een ontzettend aardige serveerster en de bruidstaart als toetje!

Alles liep zoals ze het echt hadden bedoeld en gehoopt en daar ben ik extra blij om. Ook had ik een speech geschreven en daar mijn moment voor gepakt. Na de speech heb ik het nummer van André Hazes “Wees zuinig op mijn meissie” laten horen, uit naam van haar vader en mij. En dat was voor iedereen best ook wel een emotioneel moment. Nodig was het niet hoor, want haar ‘man’ is nu al heel erg zuinig op haar. Maar het is in grote lijnen gewoon een heel toepasselijk nummer.

Mijn dochter getrouwd, zo fantastisch om dat meegemaakt te hebben, we zijn nog steeds aan het nagenieten! Of er een foto komt weet ik nog niet…

André Hazes
met
“Wees zuinig op mijn meissie”

Coronatijd in huis… (1)

Deze tijd van crisis met dat gevaarlijke virus was in het begin raar, angstig en elke dag spannend als we het nieuws keken en lazen. Heel bizar ook dat de hele wereld met hetzelfde te maken had.

Maar ik heb zelf deze Corona-tijd eigenlijk als heel erg relaxed ervaren. Van een rustig leventje waarin we al deden waar we zin in hadden en waarin we genoten van alles wat er op ons pad kwam, werd het een nog rustiger leventje binnenshuis, om te zorgen dat we niet ziek zouden worden en we ook niemand zouden besmetten. Iedereen deed wat goed voelde.

Dus voor ons geen afspraken, geen moeten, geen bezoek, gewoon op onszelf aangewezen. En echt… dat was heerlijk! Hoewel we het contact met mijn dochter en schoonzoon en de familie van Jan best wel misten. Maar zwaaiende familie voor het raam zagen we niet zitten. Gelukkig staat de techniek tegenwoordig voor niks en kon Jan met name zijn kleinkinderen via de telefoon wel zien.

Jan was vóór de beginperiode trouwens echt al een tijdje niet fit en hoestte behoorlijk. Hij kwam destijds met zoveel mensen in aanraking vanwege de fietsen die hij ergens kocht, weer verkocht of weggaf. Geen idee wat hij onder de leden zou kunnen hebben dachten we. We zijn dan ook direct in quarantaine gegaan, lees: thuis gebleven, af en toe boodschappen thuis laten bezorgen en 1x per week met mondkapje en handschoenen aan naar de supermarkt.

Wat was het vreemd stil op straat. Maar ook in huis. Zelf heb ik veel gelezen en lekker gerommeld op de laptop. YouTube filmpjes gekeken, veel muziek, en zelfs een paar vloggers ontdekt. En ook Netflix en Videoland waren populair.

Het ging best zo, Jan knapte na een paar weken op, wilde nog niet gaan fietsen maar vermaakte zich prima. Heel af en toe had hij weer een fietsje aan de boom staan en handelde dat gebeuren dan op afstand af.

Niemand wist hoe lang het allemaal zou duren maar na een maand of 2 hebben we toch wel heel af en toe wat familie ontvangen, op afstand dan en buiten.

Ook hoorden we via familie van Jan dat er zieken waren IN zijn familie, 7 in totaal. Gelukkig zijn de meesten weer beter, maar bij een van hen, van onze leeftijd, duurt het herstel wel erg lang. Mijn jongste oom (85) overleed aan Corona en ik maakte daardoor een uitvaart mee, passend bij deze tijd, 30 mensen in totaal, de gasten op uitnodiging. Bizar en kil, je wilt mensen toch omhelzen of op zijn minst een hand geven, maar dat ging niet. Maar al met al was het toch een mooi afscheid. En… dan komt dat akelige virus toch wel heel dichtbij.

We hebben in de eerste 2 maanden wel 3 keer een heerlijke autorit gemaakt. Even een ander ‘uitzicht’. Heerlijk relaxed de routes gevolgd die Jan had gefietst. Prachtig langs de Lek etc. Dieren, bloesems, planten, bomen, dorpjes… je komt ogen tekort, tenminste wij… Dat was wel heerlijk en we prezen ons gelukkig dat de maatregelen lang niet zo streng waren als in andere landen in Europa.

Dochter ging thuis werken, zoon op Gran Canaria kon niet eens werken, werkt bij TUI op het vliegveld en dat ging dicht en moest dus ook thuis blijven. De kleindochters konden niet meer naar school en kregen uiteraard online lessen. Het ging eigenlijk best.

Wordt morgen vervolgd…

Erica…

Tja en opeens dacht ik aan “zwemmen”. Meerdere mensen hebben me dat al gezegd, maar ik ben er ook niet zo gek op. Dus ik zei altijd, nee, niks voor mij.

Op Gran Canaria zwom ik wel. Tijdens het overwinteren eigenlijk elke dag tot het te koud werd. Want als je een zwembad voor de deur hebt hè… Het was dus echt wel heel gemakkelijk. Zwemmen is natuurlijk heel gezond, je gebruikt bijna al je spieren maar ze worden niet zwaar belast.

Op naar het zwembad dus…

Geïnformeerd bij het zwembad in Zeist. Vanwege Corona zijn er natuurlijk allerlei maatregelen getroffen. Banen zwemmen kan bijna elke dag, maar je moet wel reserveren. Per uur mogen er 24 mensen komen zwemmen en vol is vol. Ze hebben het zwembad in 3 delen verdeeld. 2 borstcrawlbanen, 2 snelzwembanen en 2 rustige banen.

Aan beide kanten van het 25-meterbad staan 12 stoelen, dus voor 24 mensen. Je kunt je tas en handdoek erop kwijt. Je komt met je zwemkleding al aan. Uitkleden, spullen in de tas en gaan, ik koos voor de rustige baan.

Want hé, ik ben tenslotte geen Erica Terpstra... want die kan nu vast nog steeds knoertesnel zwemmen.
Ik zwem inmiddels 11 banen heen en terug, dat is 550 meter, in bijna een half uur. De zwemtijd is 45 minuten dus ik kan het nog wat verlengen.

Maandag of dinsdag ga ik voor de 6e keer. 2 x per week is goed te doen. Het voelt heerlijk als ik het gedaan heb! En dat ik alleen ga vind ik heerlijk. Ik hoef niet zonodig met iemand samen want ik wil zwemmen (bewegen) en niet kletsen.

Maandag waren er 3 oudere dames (ja echt, nog ouder dan ik) in de rustige baan aan het zwemmen, nou meer aan het dobberen. En maar kletsen met zijn drietjes over van alles en nog wat, heel gezellig voor hen hoor, het was dat uur gewoon een babbelbaan. Toen ben ik maar lekker uitgeweken naar het andere vak want hoewel ik niet echt heel hard ga, werd ik daar steeds opgehouden.

3 dobberende dames

Ik heb het nog niet heel druk meegemaakt en dat is wel lekker. Eén keer waren er maar 6 mensen in het hele bad. Ik ga steeds om 12.00 uur, dan is het blijkbaar extra rustig rondom lunchtijd. Eigenlijk ben ik binnen een uurtje weer thuis. Het is heerlijk. Als ik thuis kom gaan we eerst lunchen. Dan staat de tafel al gedekt en kan ik meteen aanvallen, want dan heb ik flinke trek!

Ik weet zeker dat het helpt aan het verlagen van mijn glucosewaarden en natuurlijk hoop ik dat ik langzamerhand van de pillen afkom. Want wat ik wil is een betere gezondheid…

Wie houdt er echt van zwemmen? En doe je dat ook regelmatig?

Help! Ik moet bewegen…

Bewegen…

Bewegen is goed voor ieder mens en dus ook voor mij. Het is zelfs een must om mijn Diabetes 2 onder controle te houden.

Maar… ik ben nooit van mijn leven zo’n enthousiaste “beweger” geweest en zal dat ook nooit worden. Vroeger zat ik meestal te lezen en speelde in vergelijking met mijn zusje niet heel veel buiten. Zeker niet in de winter.

Maar natuurlijk heb ik wel “gesport”, als je het zo mag noemen… ik noem het zelf liever “bewogen” 😉 .

Mijn moeder vond het belangrijk dat ik buiten school ook iets extra’s deed. Ik ging dus op de gymnastiek-club. Daar was ik niet dol op want ik was er gewoon niet goed in. Ik was altijd de kleinste en moest altijd als eerste in de rij staan… Dus als eerste beginnen met wat voor oefening er ook werd gedaan, eigenlijk net als op school. Echt niet leuk hoor. Ik herinner me dat ik er vaak weer af wilde maar er dan het volgend jaar weer op moest.
En natuurlijk moest ik zwemmen leren. Mijn vader leerde ons zwemmen aan een haak en later hadden we schoolzwemmen in de 5e klas.

Ben na de lagere school 4 jaar met de fiets heen en weer naar de middelbare school gegaan, ik deed er 15-20 minuten over.

Hardlopen… ook geen succes vanwege mijn zwakke enkels die ik dus bleek te hebben. Een klapbeen had ik ook regelmatig, dus helaas…

Ik heb een racefiets gehad, een Koga Miyata, echt een heerlijk fietsje maar na 2 jaar was ik er wel klaar mee. Ik ging wel altijd mee naar de wedstrijden die mijn ex fietste, dat wel… en sleepte dan met wielen, een koelbox, een tas en een stoel… ook niet niks hoor!

Wandelen… wel regelmatig gedaan natuurlijk, wie dat dat nou niet. Met een buurvrouw in Brabant, we wilden ons zelfs inschrijven voor de Nijmeegse 4daagse, tot ik last van mijn knieën kreeg en ik in het bos op onverharde wegen echt alleen maar naar de grond aan het kijken was, bij wijze van spreken geen boom zag staan en ondanks dat toch vaak gevallen ben. Ook niet echt een succes.

Ik ben fietsen eigenlijk pas leuk gaan vinden toen ik in 2007 in Brabant mijn eerste elektrische fiets kreeg. Echt ideaal die ondersteuning. Mijn huisarts daar zei altijd, je moet maar zo denken, als je niks doet kom je niet vooruit, dus je beweegt.

Een 9-daagse fietsvakantie gedaan in mijn eentje in 2015 op een nieuwe, dat was heerlijk. Maar ja, die 9 dagen, wat zetten die nou voor zoden aan de dijk. Maar het was wel heel er goed voor mijn ‘mind’. En… na een paar keer vallen met zo’n fiets, bij de meesten wel bekend dat ik daar goed in ben, had ik er angst voor en mijn elektrische fiets is verkocht.

Ik heb nu een kleine Gazelle Maxinette, framemaat 48 en 24″ wielen. Dus… ik kan zomaar met mijn voeten bij de grond als ik moet stoppen en ik blijf mobiel in mijn woonplaats. Fietstassen erop voor de boodschappen en karren maar.

Dus… wat moet een mens kiezen als je moet bewegen terwijl je eigenlijk niks echt leuk vindt? Ik vertel het de volgende keer…

Diabetes 2…

Diabetes 2, en mijn daarvoor eerder eigengemaakte eetgewoonten. Helaas moet ik toegeven dat ik wel weer het een en ander heb losgelaten.

Het feit is dat ik nog wel koolhydraatbeperkt brood, pitten, zaden, noten en pinda’s at (en nog eet) en meer groenten. Maar langzamerhand toch weer de verkeerde kant op ben gegaan.

Een jaar geleden was ik me weer wezenloos geschrokken want de gemiddelde glucosewaarde, de HbA1c waarde, was echt gruwelijk hoog.
Het moet onder de 53 mmol/mol blijven.

  • Mensen, ik heb er echt geen verstand van hoor, ik hoop dat het een beetje waarheidsgetrouw is wat ik hier schrijf.

Goed, in augustus 2019 was het gemiddelde 70. Dat was dus schandalig hoog, een fikse tegenslag én ik was heel erg geschrokken. De nuchter geprikte glucosewaarde was op die ochtend 12. En ook al voel ik er niks van, want ik voel me prima, het is gewoon veel te hoog en de ziekte is en blijft een sluipmoordenaar.

Waar ben je toch mee bezig dacht ik… Ik heb gewoon mijn kop weer in het zand gestopt, alsof Diabetes 2 niks bijzonders is. Ik slikte dus al 1,5 jaar medicijnen en nu moest er weer een pilletje bij.

Tja.. dacht ik, je bent een sukkel want je doet het allemaal zelf. Er moest weer iets gebeuren.

Dan maar echt geen suiker meer… Hoewel ik nergens suiker aan toevoeg ben ik weer goed op gaan letten op de koolhydraten en daarmee de suiker. Maar het werkte wel, ik viel zelfs vanzelf wat af.

En om het verhaal niet allemaal te lang te maken, het gemiddelde was bij de laatste controle 49 en de nuchtere waarde was 8. Dat laatste is natuurlijk een momentopname en mag nog wel lager.

Er mag nog geen pil af, maar zonodig een halfje minder, omdat ik me heel vroeg in de ochtend, zeg om een uur of 5, soms niet zo lekker voel en het gevoel heb… ik moet iets eten. Dus het zou kunnen dat mijn glucosespiegel dan te laag is. Nog niet gedurfd eigenlijk.

Maar mogelijk na de volgende (uitgebreide jaarlijkse ) controle kan ik echt een pil laten staan. En dat is precies de bedoeling…

Een mens blijft ermee bezig en dat is goed, want ik moet natuurlijk ook bewegen… maar dan anders, daarover later…

Valentijn en 3 jaar…

Vandaag is het Valentijnsdag! Dat zal niemand ontgaan zijn!

Vandaag 3 jaar geleden hebben Jan en ik onze liefde/relatie bekend gemaakt! Wat een feest was dat!

Hij had het al lichtelijk aangekondigd op zijn blog, als zijnde een ‘bom’ in blogland. Niemand wist (een enkeling had een vermoeden) dat wij elkaar gevonden hadden. Maar op Valentijnsdag maakten we het officieel!

De reacties waren overweldigend! Iedereen was zo blij voor ons en dat is nog steeds zo, hebben wij het idee! We waren die dag niet bij elkaar, maar we voelden dat het niet klopte en ik ben in mijn auto gestapt en binnen een uur zaten we samen op de bank

Wie had gedacht dat wij 3 jaar later nog zo gelukkig zouden zijn?

Wij zelf wel! Onze liefde is alleen maar gegroeid!

En nog steeds prijzen we ons gelukkig dat we elkaar op 20 september 2015 voor het eerst in het echt ontmoet hebben. Met zoveel raakvlakken die wij in ons leven zijn tegen gekomen, maar dan toch ook weer allebei op een andere manier.

En iedereen mag het weten, we genieten nog elke dag en sinds de CBD olie in Jan’s leven is gekomen dubbel en dwars.

Het is zo bijzonder dat ik het filmpje dat ik toen maakte nog maar een keer van stal heb gehaald…

En… wij zijn van plan om samen heel oud te worden!

Vandaag vieren we in ieder geval ons 3-jarig samenzijn!