Coronatijd in huis… (2)

Vervolg op Coronatijd in huis… (1)

In Spanje (Gran Canaria in dit geval) waren de regels zoals bekend wel veel strenger dan bij ons. Ze mochten naar buiten om naar de supermarkt te gaan (1 persoon), naar een dokter en om de honden uit te laten. Dat laatste deden ze dan ook vaker dan normaal om maar even buiten te zijn en allemaal om de beurt, hele blije 🐕🐕🐕 hadden ze.

Ze hielden zich aan de regels want de boetes waren fors. Ze hebben het gelukkig allemaal goed doorstaan. Helaas zijn de maatregelen weer strenger daar en zitten ze weer veel binnen en of de scholen volgende week open gaan is nog maar de vraag. Zoon is wel weer aan het werk sinds een maand.

Ergens half mei voelde Jan zich beroerd worden. Depressie en manie wisselden elkaar af. Na lang gissen en afwegen waarom, dachten wij dat de CBD olie die hij sinds 2,5 jaar gebruikt voor zijn bipolaire stoornis zijn werk niet meer deed.

Na wat experimenteren werd van diverse kanten aangeraden gewoon een tijdje te stoppen, omdat hij waarschijnlijk intolerant voor de CBD was geworden. Dat heeft hij gedaan. 2,5 week niks gebruikt, zodat het uit zijn lijf verdween. Nu zit hij alweer een aantal weken op zijn ‘normale’ 4 druppels per dag dosis en het wonder lijkt weer te zijn geschied. Hij heeft weer veel meer energie en voelt zich elke dag beter worden!

Veel thuis zijn betekende een beetje huishouden in de ochtend en daarna vrije tijd. Ik dacht in het begin: we moeten toch bewegen… dan maar wandelen, eventueel door de tuin. Werd niks. Zal ik mee gaan doen met Nederland in beweging? Maar ook dat is niks voor mij. Dus ik heb in die tijd tot eind juli echt niks gedaan, er zijn helaas ongeveer 3 Coronakilo’s aan me blijven plakken.

Maar… dat is inmiddels oud nieuws, hoewel hartstikke actueel, want ik lig 2 x per week in het zwembad en het gaat steeds makkelijker, het voelt heerlijk.

Jan is op een bepaald moment weer gaan fietsen, hij benutte de mooie dagen waarop hij zich goed voelde. Zijn Stromer geeft hem 20x zoveel fietsplezier als ooit zijn andere fietsen hem gaven. Dus hij genoot/geniet volop.

En nu weer verder met ons leventje… nog steeds met beperkingen. Hoewel het overal steeds drukker wordt en mij dat zorgen baart. Mijn 70e verjaardag is ook niet gevierd en nog veel meer niet. En als dat wel gebeurt, mijd ik die voorlopig nog even omdat ik bang ben dat de 1.5 meter maatregel niet altijd wordt nageleefd. Met een paar mensen samen gaat prima, dan is afstand houden te doen, maar liever nog niet met groepen.

De geplande vakantie ging niet door. Maar eind juni hebben we een paar dagen in Amsterdam vertoefd, net voor het weer aanzienlijk drukker werd. Dat was echt even lekker en heel leuk!

Het Monument de Pyramide van Austerlitz is, na een testperiode van 2 weken, sinds 24 juli weer geopend, dus ik ben weer bezig met het rooster en de website. Een aantal vrijwilligers die in de risicogroep zitten en hun gezondheid echt niet in de waagschaal willen leggen, hebben zich voor het hele seizoen afgemeld. Dus het is even roeien met de riemen die we hebben. Maar de mensen die wel willen draaien weer met heel veel plezier hun diensten.

Helaas steekt het virus hier en daar weer behoorlijk de kop op. Komt er een tweede golf, is die er al? Ik blijf het eng vinden dus we blijven nog steeds heel voorzichtig.

En… houden jullie je nog steeds netjes aan de regels?

Afval…

 

We scheiden ons afval… dat moet van de Gemeente! 

Deden we al lang hoor, maar er werd een test gedaan, een van de containers (de grijze waar restafval in kon) is vervangen voor de PMD bak met oranje deksel. Plastic, Metalen verpakkingen en Drankenkartons.

Er zit een hele uitleg bij wat wel en niet mag.

Dan dus de groene GFT container en de blauwe papierbak.

Het restafval moesten we vanaf die tijd zelf in de straat in een ondergrondse container gooien waar we een pasje voor hebben.

En dan heb ik ook nog zelf een klein containertje gekocht. Die staat dus ook in mijn ‘milieustraatje’. Speciaal voor restafval dat kan gaan stinken, gebradenkipafval, chinees-, vis- en snackafval. Alles gaat dan meteen in de zak waar ik het in haal of ontvang en als de restafvalbak uit de keuken wordt geleegd gaat dat meteen mee.

De ondergrondse container verderop in de straat is regelmatig niet open te krijgen, Jan schreef er al eerder over. Dan moet je weer terug naar huis met je zak vuil want laten staan is ook geen optie. 

En nu… nu las ik van de week dat bij diverse Gemeentes het PMD afval weer gewoon bij het restafval mag. Er is een machine uitgevonden die het automatisch kan scheiden. Maar dan moet onze Gemeente die natuurlijk wel aanschaffen… 

Lust je nog peultjes? Krijgen we de gewone grijze container vast weer terug… 

Geen gezeur meer met dat vieze ding...

Stoere buuf…

Mijn buurvrouw Alie, van 2 huizen verderop, is al jaren weduwe, echt een taai mens en een voorbeeld voor veel vrouwen!

Ze heeft al heel lang een erg nare vorm van kanker, bijna 25 jaar, waar ze steeds voor behandeld werd. Vorig jaar een zware operatie en revalidatie gehad doordat er iets getransplanteerd moest worden. Ik zal jullie de vorm besparen.

Maar Alie is er weer… een zelfstandige vrouw, die planten en bomen uitrukt, regelmatig met haar schutting in de weer is, echt altijd aan het rommelen is in huis en tuin. Ze helpt ook mijn andere buufje in de tuin als dat zo uitkomt. Ze zit vaak al vroeg op de fiets om boodschappen te doen.

Toen ik laatst uit mijn slaapkamerraam keek zag ik haar bezig… Het golfplatendak van haar schuurtje lag vol bladeren. En Alie haalde ze er, op een hoge ladder of trap staande, dus persoonlijk vanaf…

Een emmer op het dak, met een bezem de bladeren naar haar toehalen, alles in de emmer doen. Naar beneden met emmer, de ladder verzetten en weer hetzelfde ritueel. Stoer of niet?

Oh ja… ze is wel 83 hoor! 

Update 13-12-2018: Aly is 87 jaar! 

Helaas voor Alie kan ze nu wel weer opnieuw beginnen want het dak ligt alweer vol, maar ik denk niet eens dat ze dat erg vindt.

De bonsaikastanje verplaatst…

 

De kastanjes die Maria in 2006 in Milheeze in de grond heeft gestopt waren uitgegroeid tot een echte boom. 

Maria poot een paar kastanjes (09-2006)

Het boompje is in 2013 meeverhuisd naar Zeist en op advies van mijn broer is er een soort bonsai-kastanje van gemaakt. Voor een echte grote kastanje is de tuin gewoon niet geschikt. Hij werd in een grote speciekuip gezet en kon dus niet wortelen en dus ook niet veel groter worden.

Ik snoei hem elk jaar ergens in de herfst en als hij weer uitloopt vroeg in het voorjaar, ben ik altijd weer blij.

Ik had in de voortuin een klein vijvertje, aangelegd in mei 2015, maar nadat de zoveelste goudvissen eruit waren gehengeld door de buurkat of een reiger heb ik het er maar bij laten zitten.

Jan had al eerder gezegd dat het een mooi plekje zou zijn voor de bonsai-kastanje.

Het vijvertje was toevallig ook een speciekuip, dus de vorm was er. Onderin de kuip van de kastanje waren wat gaten gesneden om het vocht door te laten, o.a. van de regen, dus die kon er eigenlijk zo in.

Van de week was in het nieuws dat er wel eens een muggenexplosie zou kunnen komen, vooral in de buurt van stilstaand water. Dus was dit het moment om meteen de boel aan te pakken.

Jan was niet te stuiten.. meteen aan de slag!

Het vijvertje werd leeg geschept en voorzichtig uit het gat getrokken. Dat was best even een klusje. Hij was, net als ik, een beetje benauwd dat de grond eromheen in zou storten en ja, dan past die andere kuip er natuurlijk niet meer in. Maar dat ging gelukkig goed.

Even een klusje…

Ja, hij mag even uitrusten…

Het is gelukt!

De kuip waar de kastanje in zat op zijn kant gezet en naar de voortuin gerold. Hij had dringend water nodig maar dat was een voordeel want hij woog bijna niks.
Een klein stukje tillen en heel voorzichtig liet Jan de kuip in het gat zakken…

Hopelijk blijft hij het daar ook goed doen… zoveel leuker dan in die kuip in de tuin waar hij eigenlijk nooit echt een eigen plekje had.

En schattig dat het staat!

Daar staat ie!

 

Altijd blijven opletten…

 

Afgelopen zondagmiddag liep ik rondlummelend door de woonkamer. Steeds naar buiten kijkend of mijn lief er al aankwam… 

Rond half 6 kwam hij terug van zijn weekendje IJmond. Wat was ik blij dat hij er weer was. De auto stond nog niet stil of ik was al buiten.. Hij sprong de auto uit… Allebei blij, gelukkig wel, zoals het hoort. 

Er hingen donkere wolken boven Zeist en de regen begon al te vallen. Snel de fietsen van de drager, ik reed ze naar de schuur. De drager daarna en de bagage eruit. Ik was de laatste die de achterklep dichtgooide en rende naar binnen met kussen en sporttas. Een sleutel had ik niet in de buurt dus ik kon de auto niet op slot zetten, dacht meteen, dat doe ik zo wel. Maar we hadden al lang uitgevonden dat deze vanzelf op slot gaat na een minuut of wat als er geen sleutel in ligt. Dus geen zorgen.

Op maandag gingen we boodschappen doen, toch maar even met de auto… Lekker makkelijk!

Jan wilde de deur opendoen en merkte meteen dat deze niet dicht was.. dus op een kiertje stond. Hoe kon dat nou? Ik wilde instappen en zag dat het hele handschoenenkastje was leeggegooid. Spullen lagen op de grond en op de voorstoel. Er lag gelukkig niets in waar een ander iets aan heeft. Want er was echt niks weg.

Ook in de achterbak was het een ravage. De inhoud van mijn keurige kratje met allerlei spulletjes lag door de hele ruimte.

Er was dus iemand in die auto geweest. Normaal gesproken kan dat natuurlijk niet zonder schade. Er was nergens iets te zien.

Zou de deur niet goed dicht hebben gezeten? Even uitproberen of het zichtbaar is vanaf de weg, zoals de auto op de oprit stond. Ja… het was duidelijk te zien dat de autodeur niet dicht was.

Bijna, nou eigenlijk wel helemaal, met zekerheid weten we dat de deur niet echt dicht is gegooid/gevallen na het uitstappen. En door de regen had ik er dus ook niet meer aan gedacht om dát nou net nog even te controleren.

Al met Al viel het dus allemaal nogal mee, we zijn wel even geschrokken, met daarna meteen de ontspanning, ach… er is gelukkig niks aan de hand…

Altijd blijven opletten dus, want dat overkomt ons natuurlijk geen tweede keer meer…

Heeft iemand van jullie wel eens zoiets meegemaakt? 

 

De conifeer…

 

Het uitzicht vanuit mijn woonkamer is heel leuk en levendig. Ik woon op de hoek van de straat en kijk op een ruim opgezette T-splitsing.

Er gebeurt altijd wel wat.. auto’s, fietsers, voetgangers dus alle soorten weggebruikers komen voorbij.

Vanuit onze straat heb je uiteraard voorrang, zolang er geen verkeer van rechts komt uiteraard, maar lang niet iedereen geeft die voorrang ook. Linksaf slaan is dus niet altijd veilig. Soms moet je het gewoon afdwingen en dat zorgt regelmatig voor gevaarlijke situaties. We zien hier echt wel eens bijna-ongelukken gebeuren.

Daarbij stond er op de andere hoek in het gemeente-groen een gigantische conifeer die het zicht vanaf beide kanten belemmerde.

 

Vorig jaar augustus heb ik een mail daarover aan de gemeente gestuurd. Foto erbij gedaan en een paar dagen later kreeg ik antwoord. De betrokken ambtenaar was de situatie ter plekke gaan bekijken (was vast technisch weer zoals ze dat zeggen) en zou nagaan of deze boom wel in het gemeente-groen-plan thuishoorde. Zoniet, dan zou hij adviseren deze te verplaatsen en anders te kappen. De gevaarlijke situatie zag hij niet, dat kan ook niet natuurlijk als je 5 minuten staat te kijken naar het verkeer.

Een half jaar later stond de boom er nog steeds en nog steeds rijden de auto’s te hard (het is een 30 km weg) en nog steeds zien we dagelijks gevaarlijke situaties.

Dus nogmaals in de mail geklommen… Ik kreeg geen antwoord, maar een paar dagen later zei Jan: “Hé, moet je kijken, ze halen de conifeer weg”. En inderdaad, de hele boom werd gekapt en wat is dat een verschil.

 

De particulier die deze boom ooit geplant heeft zal het wel kaal vinden, maar mogelijk woont die persoon wel helemaal niet meer in die straat. Erg aardig was dat ik nog even werd ingelicht over dit gebeuren door een van de mannen van de gemeente.

Wij zijn blij! Heb meteen een bedankbriefje gestuurd aan de gemeente.. er wordt toch wel gehoor gegeven aan bepaalde situaties.

Wat een e-mailtje al kan doen hè…

 

Bolletjes…

 

Voor het eerst heb ik in een pot eind vorig jaar wat bloembolletjes geplant! Ik vond het eigenlijk altijd allemaal maar gedoe en gunde me er geen tijd voor. 

Maar heel vaak dacht ik, het lijkt me toch zo leuk. Dus ik heb wat bolletjes bewaard van die kleine narcisjes die ik dan in het voorjaar voor binnen kocht en heel erg van genoot.

Wat heb ik in die pot gedaan? Een mengsel van die kleine, overgehouden narcisbolletjes en de tulpenbollen die ik vorig jaar bij het afscheid van mijn kleindochter Natalia kreeg, na haar weekje vakantie!

Ik had een zakje echte bloembollen-potgrond gehaald en de boel erin gepoot, geplant, hoe noem je dat eigenlijk. Ik hoopte dat ze in fases op zouden komen.

En ja hoor… op een bepaald moment kwamen er allemaal puntjes naar boven. Tijdens de vorst hebben we de mand in de blokhut gezet om te voorkomen dat er iets mis mee zou gaan omdat het zo koud was.

En nu… nu komen de narcisjes al bijna uit en groeien ook de tulpen goed! Voordat daar bloemen aankomen… zal nog wel even duren! Goed geregeld zo en ik vind het nu zo leuk!

Wordt vervolgd als ze allemaal in bloei staan!

Vraagje aan de tuinmannen- en vrouwen: Moet ik ze nu weer binnen gaan zetten met de vorst die eraan komt in het weekend? 

 

Liever niet in de kou zitten…

 

Al een paar dagen moest ik de CV resetten omdat hij niet aan wilde slaan… Ook daarna kreeg ik rare storingen, maar als hij het dan deed, verwarming werkte en warm water ook, was het weer in orde. 

Op de derde dag op rij heb ik toch maar de CV monteur gebeld, dat kan gewoon rechtstreeks, zonder tussenkomst van de Woningbouwvereniging.
Gewoon uit voorzorg. Want… in de kou zitten willen we natuurlijk niet.

Tussen half 1 en 5 uur zou hij komen… Om half 3 stond hij voor de deur…

Ik heb een ommanteling om de CV-ketel. Dus ik vroeg.. moet die eraf?
Niet heel vriendelijk antwoordde hij, ja als dat ding achter een schot hangt kan ik er niks mee…

Grrr… was gewoon een vraag, maar geen aardig antwoord. Ik zei meteen, is geen probleem hoor, we halen de trap en de schroefboormachine, dan zijn die schotten er zo af. Eigenlijk was hij al meteen met een schroevedraaier begonnen dus de schroefmachine had hij niet nodig.

Ik wist natuurlijk niet zeker of hij genoeg had aan het display, dat wel zichtbaar was, of niet, dus om nou voor niks die platen weg te halen…

Binnen een kwartier was het gepiept, hij heeft een onderdeel vervangen dat deze storing wel vaker geeft. Maar meer kon hij niet, omdat de CV gewoon werkte. Het moet even in de gaten gehouden worden, mocht het weer gebeuren kan ik weer bellen.

En de schotten, die heeft Jan er weer opgeschroefd, dat hoort uiteindelijk niet bij het werk van een monteur. Nou ja, hij had nog meer te doen, dus dat snapte ik ook wel. Ze moeten er gewoon zonder extra werk bij kunnen en hij had ze er ook al afgehaald.

Gelukkig was mijn KLUSVRIENDIN INGRID er de laatste keer toevallig, toen er een monteur zou komen voor het onderhoud… In mijn eentje had ik dat toen ook echt niet gered! 

 

Wat een timing…

 

En wat een bladeren… 

Van de week heeft het wel lekker gewaaid dus verloren de bomen nog meer blad. Hoewel nog lang niet alles eraf is, waren de tuin en de straat bezaaid met een prachtig oranje dek.

Mijn lief liet zich weer van zijn goeie kant zien en speelde bladerenjan!

Vegen, bij elkaar harken en verplaatsen naar de stoep op de hoek. Er lag me toch een berg. In de hoop dat de bladblazers van de gemeente niet te lang op zich zouden laten wachten.

Woensdag kwamen ze door de straat met daarachter de bladerenstofzuiger. Maar die nam niet alles mee want het was eind van de middag, 16.00 uur, dus einde werktijd. We hoopten maar dat het niet te hard zou gaan waaien want dan zou alles weer verspreid liggen.

Jan heeft donderdag nog even de laatste hopen naar de hoek geveegd. En even daarna hoorden we de bladblazers, die in de andere straat bezig waren. En ja hoor, gelukkig kwam ook de trekker met bladerenstofzuiger nog even langs.

Wat een timing, dat heeft zo moeten zijn zeiden we tegen elkaar.

Alles is weer keurig en het beetje blad dat nog volgt zal vanzelf wel wegwaaien. De herfst heeft zijn best gedaan!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zijn ze bij jullie al bezig geweest?  

 

Uit eten…

 

We nodigen de vogeltjes die hier rondvliegen in de tuin regelmatig uit om te komen eten.

Eens een keer uit eten vindt iedereen leuk toch? Ook de vogeltjes…

Maar de uitnodiging is eigenlijk bedoeld voor de kleine vogeltjes, roodborstjes, pimpelmeesjes, koolmeesjes, musjes, die vind ik echt zo schattig in de tuin… Ik heb in de voortuin al een roodborstje gespot en in het vogelhuisje achter was een pimpel- of koolmeesje op verkenning uit.

Maar wie komen erop af… de duiven en de eksters in ons geval…

Dus… ik heb er nu maar een bordje bij gezet, nou maar hopen dat ze kunnen lezen hè…

Hebben jullie ook wel eens ongewenste gasten in de tuin?