Schuddebuiken op de fiets…

 

Wie mij een beetje kent, weet dat ik de nodige zelfspot niet uit de weg ga hè… 😉

Neem nou weer de dinsdag, mijn fietstocht van ’s Heerenbroek naar Harderwijk… Ik had er weer zin in hoor! Na een heerlijk ontbijt en een gezellig gesprekje pakte ik de laatste spullen in en laadde ik alles op de fiets. Ik had voor alle zekerheid de extra tas die achterop stond in plastic gepakt en ook de tas in de mand aan mijn stuur. Het had ’s nachts wel geregend, naar toen ik vertrok was het droog. Mijn splinternieuwe poncho kon ik zo pakken indien nodig, dus ook regen zou voor mijn vakantie geen spelbreker zijn.

Kaarten met fietsknooppunten bij de hand, een geschreven lijstje met plaatsnamen voor het geval ik op de borden zou gaan fietsen, dat was tussendoor vaak zat gebeurd. En met de nodige instructies van Piet en Gertie, reed ik al zwaaiend het grindpad af en sloeg, zoals ze hadden gezegd, linksaf.

Dat kon echt niet verkeerd… Aan het eind van de straat bij het stoplicht moest ik rechtsaf en zo reed ik het dorp uit, richting de dijk van de IJssel. Daar kon ik richting Zwolle, toch wel weer wat omrijden, maar ik kon ook met het veerpontje naar de overkant. Op weg naar Zalk!

Bovenaan de dijk gekomen zag ik het pontje al liggen. Dus ik bekeek even de fietsknooppunten, waarvan ik er een aan de overkant zou kunnen volgen. Maar… Helaas, er bleek niemand bij de pont aanwezig. Het was ook geen zelfbedienings-pontje, want die bestaan ook had ik pas gehoord, dus wat nu te doen? Ook zag ik niemand aan de overkant, hoewel, dat zou toch wel heel vreemd zijn geweest, want de pont lag voor mijn neus..

Ik kreeg alweer de kriebels in mijn buik van het lachen en helemaal toen ik mijn gastheer Piet aan zag komen fietsen. Hij ging de hond uitlaten op de dijk en stond heel raar te kijken toen hij mij zag staan.

“Haha” lachte ik “Ik heb je toch gezegd dat ik slecht ben met alles wat met de juiste weg vinden te maken heeft? Ik ben het dorp nog niet uit en er gaat alweer wat verkeerd”. Hij moest ook lachen, maar helaas, het theehuis dat bij de pont hoorde was om wat voor reden dan ook echt gesloten.

Dus reed ik toch maar richting Zwolle, maar ook daar liep het niet van een leien dakje, want er was een wegomlegging wegens verbreding van de dijk. Schuddebuikend zat ik op mijn fiets, dikke pret in mijn eentje, wat kunnen er toch gekke dingen gebeuren onderweg.

Wat ook vervelend was, dat ik ook niks had aan mijn plaatsnamenlijstje want er waren amper wegwijzers. Nou ja, mijn Hollandse mond heb ik altijd bij me, dus ik kan altijd navragen wat de beste weg is. Maar ja, dan is het wel weer handig als je dan ook af en toe mensen ziet die je dan aan kunt spreken. En nee… Die waren dus ook heel schaars..

Maar goed, natuurlijk ben ik weer in Harderwijk aangekomen. En heb ik een mooie kamer boven waar ik zo een lekker nachtje ga maken. Het is ook nog eens de hele dag droog geweest, wat heb ik een mazzel met het weer gehad zeg! Heel blij om natuurlijk!

Morgen de laatste etappe, NAAR HUIS, ook weer zin in en zo hoort het ook hè. Om half 8 de wekker, voor het ontbijt mijn fiets opladen en dan mooi op tijd vertrekken.

En dan maar weer eens kijken wat die dag me brengen zal!