Community-tour rondom Margate KZN (deel 1)

 

U bent gewaarschuwd, dit wordt een lange, maar ik denk en hoop wel interessant!

Op donderdag hadden we met 5 andere vrijwilligers een ‘community-tour’!

Wat stel je je daar nou bij voor hè? Ik had begrepen dat de community’s allemaal dorpjes waren waar GCF ook actief is. Maar het begrip community is veel meer dan dat…

Community’s zijn eigenlijk gewoon leefgemeenschappen in de ruimste zin van het woord.

Henry, onze gids die ook werkt voor GCF, vertelde ons ook het een en ander over de geschiedenis van Zuid-Afrika om te kunnen begrijpen waarom het nu is zoals het is. De bevolking bestaat uit 70% zwarte mensen, 15% blanke en 15% diverse andere rassen, zoals Indiërs, Chinesen etc. en er wonen inmiddels 55 miljoen inwoners.

Zuid-Afrika bestaat eigenlijk dankzij ons, de Nederlanders, die in 1652 een kolonie stichtten. Maar al snel kwamen ook de Engelsen en veroverden het land. Vele honderden jaren was Zuid-Afrika afwisselend een Nederlandse en een Engelse kolonie, werden er oorlogen gevoerd en was er vaak onrust. Tot Zuid-Afrika in 1910 een onafhankelijke natie werd. Pas in 1994 werd Zuid-Afrika een democratie.

We gingen als eerste naar de community in de vorm van een stad, de stad Margate direct aan de kust van de Indische Oceaan. GCF is gevestigd in een buitenwijk van Margate, genaamd Gay Ridge.

Tot 1948 was Zuid-Afrika een mix van allerlei nationaliteiten. Toen werd de Apartheid opgericht. Een systeem dat iedereen die niet van Europese origine was, scheidde van de blanke bevolking. We kennen dat systeem, dat heel erg ver ging met belachelijke regels, natuurlijk allemaal. In die tijd (dat uiteindelijk duurde tot 1990) mochten er bijvoorbeeld in de community Margate geen zwarte of gekleurde (Chinese, Indische, Japanse noem ze maar op) mensen wonen.

De 2e community waar we naartoe reden was Southbroom.. een van de mooiste badplaatsen in de regio. Iedereen kan tegenwoordig huizen kopen in Zuid-Afrika. In dit gedeelte staan gigantische dure huizen. Beveiligde huizen, met hoge hekken met stroom erop. Meestal eigendommen van Zuid-Afrikanen die hier een vakantiehuis hebben. Europeanen bezitten hier ook bezittingen. Deze huizen worden goed verzorgd qua onderhoud, de tuin en de schoonmaak. Zodat als de eigenaar komt hij er zo in kan, hoewel sommige eigenaren er maar 1 of 2 maanden per jaar verblijven, meestal in de zomer. We reden door zo’n wijk en in de tuinen van de huizen waar we langs reden werd inderdaad onderhoud gepleegd en de tuin verzorgd. Een supermarkt vind je er niet, dit om de ‘gewone’ mensen te weren. Wel wat goede restaurants, dus uitgaan in de buurt is wel mogelijk.

Aan de zuidkust wordt voornamelijk suikerriet, bananen en macadamia-noten verbouwd en dus ook geëxporteerd. Ik vind dat zelf de allerlekkerste noten trouwens.
Deze noten zijn zo duur omdat ze het allermoeilijkste te kraken zijn van alle noten. Dit is tijdrovend en maakt de noten dus prijzig.

Richting Southbroom

Southbroom

Bananenplantage

De ene snelweg die langs de kust loopt, is eigenlijk een soort grens tussen de luxe gemeenschappen en gemeenschappen waar echte armoede is. Dat contrast is echt zo groot.

Het wordt/is (misschien) al te lang dus wordt vervolgd…