Jaaaa… ik ben altijd al dol op Volendam geweest!
Het dorp, de sfeer die er hangt, de artiesten die er vandaan komen, gewoon superleuk!
Ik kom er nu nog regelmatig. Even de Dijk over, ergens iets eten of drinken. Het wordt tijd, zit ik me nu te bedenken, dat ik best wel weer eens een bezoekje wil gaan brengen aan mijn favo Noord-Hollandse dorpje!
Ooit hebben we namelijk met de hele familie een uitstapje gemaakt naar Volendam. Opa en Oma van vaders kant, hun kinderen met aanhang en de 6 kleinkinderen.
Alweer heel wat jaren geleden kreeg ik een videoband van een oom die hij gemaakt had van een oude film van dat dagje uit. Ik heb er later een DVD van heb gemaakt. Dus opeens zag ik heel veel bewegende beelden van ons allemaal.
Hieronder een foto die ook gemaakt is tijdens dat dagje uit. In Volendammer kleding, dat moet een fortuin gekost hebben denk ik. En wie dat heeft betaald, geen idee.
Ik sta links en was de oudste, een jaar of 15. Natuurlijk ook mijn zusjes en broertje. Naast mij een nichtje en daarnaast een neef. Met deze neef heb ik nog steeds regelmatig contact.
Aan de bril die ik draag zit nog een verhaal vast.
Nou ja, dat kan ik hier wel vertellen, toch?
Ik wilde perse dat donkere montuur, dat was toen in de mode denk ik. Maar toen ik hem net had vond ik die nieuwe bril eigenlijk meteen al vreselijk staan. Mijn gezicht werd veel te streng en ja, ik moest er natuurlijk weer jaren mee doen. Het idee, dat zag ik dus helemaal niet zitten. En hoewel ik eigenlijk meestal wel een heel braaf meisje was ik toen echt heel erg stout. Mijn ouders hadden het niet zo breed, gelukkig was ik de enige thuis die een bril moest dragen, want dat was toch altijd een behoorlijke uitgave. Ik kon ook echt niet zonder.
Soms zette ik hem wel eens af als ik naar huis fietste van school. Op een dag was ik dat ding weer zo vreselijk spuugzat. Ik dacht maar steeds -hoe kom ik toch van dat ding af-. En toen… toen heb ik hem zomaar opeens met een ferme zwaai ergens de berm in gegooid…
Dus eigenlijk per ongeluk/expres verloren…
Toen ik thuis kwam kreeg ik echt op mijn kop. Of ik wel goed gezocht had en ik maar huilen, zo schuldig voelde me toen. Maar ja, hij was weg en er moest dus wel een nieuwe bril komen. Vaak heb ik nog gedacht, hoe heb ik dat ooit durven doen.
Dit is dus een geheim dat ik nooit thuis verteld heb… Dus ik ga er wel vanuit dat dit onder ons blijft hè…
Wie heeft er wel eens iets gedaan wat eigenlijk niet kon en dat nooit aan ouders verteld?
Hieperdepiep
Maria, mijn oudste kleindochter wordt vandaag 16 jaar..
Iris Papilio - Regenboogvlinder 