Vrijwilligerswerk afbouwen…

Vrijwilligerswerk is heel dankbaar werk en ik doe het dan ook met veel plezier. Maar er is een tijd van komen en van gaan dus ik ga het iets afbouwen.

Want vrijwillig werken voor drie verschillende organisaties is misschien iets teveel van het goede.

Sinds 2012 houd ik de website bij van Woongroep Meester de Klerkstraat.

Ik woonde toen nog niet in Zeist maar had via het park in Milheeze waar ik toen woonde contact met 2 van de bewoners. En zoals ik samen met Frans de Stippel maakte en onderhield, de weblog die we voor het park maakten, vroeg hij of ik dit ook voor deze woongroep wilde doen. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Maar zoals ik al zei… er is een tijd van komen en van gaan.

Dat is nu een aflopende zaak want ik ben dit werk aan het overdragen. Ik schrijf momenteel instructies en begeleid een van de bewoonsters om eea over te nemen. Ze is erg enthousiast en ik ben blij dat het gelukt is. Het was niet heel veeleisend maar ik had er niet veel voldoening meer van.

Ook ben ik vanaf oktober 2018 wijkcontactpersoon voor de Parochie hier in Zeist.

Ik heb 2 straten als wijk met in totaal 19 parochianen. Daarvan zijn er 8 mensen ouder dan 80 jaar en die bezoek ik rond hun verjaardag met een bloemetje namens de Parochie. Bij ziekte of ander leed breng ik ze ook een bezoekje met een aardigheidje. Vaak doet een kort gesprek ook al goed. Ook met kerst krijgen deze mensen een presentje.

Aangezien ik dus geen verplichtingen meer wil en ook al is dit ook niet heel veel werk, ik doe het dit jaar nog en dan is het klaar.

Sinds 2014 doe ik vrijwilligerswerk bij de Pyramide van Austerlitz, het Monument dan.

Het eerste seizoen als kassa-medewerkster, het 2e jaar ook als passantengids, waarna mijn voorkeur toch uitging naar het kassahuis. Sinds eind 2016 houd ik me bezig met het rooster en sinds midden 2018 ook met het bij/onderhouden van de website.
Verder heb ik wat administratieve taken zoals het bijhouden van de NAW-telefoonlijst en het Smoelenboek.

Dat werk laat ik ook zeker niet schieten. Omdat het geen vaste tijden zijn ben ik altijd wel in de gelegenheid om ad hoc te reageren als dat nodig is. Ik hoor bij een leuke groep mensen die stuk voor stuk achter hun taken staan en met elkaar, zoals ook weer het afgelopen corona-seizoen, hard hebben gewerkt om de Pyramide open te kunnen houden met de nodige maatregelen.

Inmiddels is de Pyramide weer open, echter alleen op zondag, vanwege het winterrooster dat duurt tot ongeveer eind maart.

We zien allemaal uit naar het nieuwe seizoen dat hopelijk op de normale manier kan worden ingevuld.

Wie van jullie doet ook vrijwilligerswerk en wat doe je dan?

Zwijmelen op Zaterdag #419 – All kinds of everything…

En ja hoor, we gaan weer zwijmelen!

Iedereen weet wel dat ik dol ben op de muziek van de 50-60 en 70-er jaren.

Vandaag vond ik weer zo’n schattig en mooi liedje. Het liedje dat in 1970 voor het ESF is ingezonden en gewonnen door Ierland.

Dana, toen 18 jaar, werd begeleid door Het Metropole Orkest met dirigent Dolf van der Linden.

Ik geniet er weer van! Misschien voor sommigen te zoetsappig, zeker voor degenen die in die tijd heel klein waren of nog niet eens geboren en dit nummer dus nog nooit gehoord hebben.

Dana
met
“All kinds of everything”

Allemaal weer een mooi weekend gewenst!

En wil je nog meer zwijmels zien/horen ga dan even langs bij Natasja, daar staan de links naar de andere zwijmelaars…

Verlekkeren…

Mijn voorraad houdbare producten, met weer dank aan Cellie voor de inspiratie, was al een tijd geleden ook geslonken vanwege opgebruikt of over de datum. Vanaf die tijd koop ik eigenlijk alleen nog maar spullen die ik ook echt gebruik. En die staan soms ook best wel een tijdje in de kast.

Nu kijk ik af en toe video’s op Youtube van “Cookist Wow” (heb me geabonneerd op het kanaal) met de lekkerste gerechten, zoet, hartig, brood etc. Ik zat me dus steeds te verlekkeren aan iets zoets… maar iets met suiker klaarmaken? Nee, daar wil ik dus echt niet meer aan beginnen…

Gewoon (bijna) allemaal erg lekkere dingen. Het ziet er ook best gemakkelijk uit. Dus dan werd ik enthousiast en dacht ik… jaaaa… dat ga ik maken. Maar steeds miste ik weer ingrediënten.

Dus heb ik een en ander aan bak-ingrediënten gekocht, die ik dus nooit in huis had, om toch maar eens iets te gaan uitproberen en niet mis te grijpen. Geen idee of ik dat allemaal ga opgebruiken voor de houdbaarheidsdatum voorbij is, maar als ik het niet in huis heb komt er nooit wat van.

Inmiddels heb voor die uitprobeersels waar suiker in moet een pot Stevia zoetstof gekocht. Merk Home Sweet Home bij de A.ldi. Volgens de diabetesverpleegkundige kan ik dat gewoon gebruiken, ik hoorde daar nogal verschillende meningen over, maar het schijnt dat veel mensen het niet lekker vinden, want het is gewoon verschrikkelijk zoet.

Dat wordt dus ook uitproberen voor mij. Eén theelepel Stevia (0,5 gram) komt overeen met 1 theelepel suiker (3.5 gram) volgens de info op de pot. Sowieso doe ik al sinds ik bak, zo’n jaar of 45, meestal de helft minder suiker in het baksel dan op het recept staat. Waarschijnlijk kan ik volstaan met een vierde Steviapoeder in verhouding met suiker.

Ooit deel ik het resultaat hier wel… brood/broodjes, koekjes, taart of wat dan ook. Want ik ga me hieraan echt een keer goed bezondigen zonder dat ik me schuldig hoef te voelen om er ook van mee te kunnen eten. Met mate natuurlijk. Dat wel…

Nu nog zin maken om eraan te beginnen…

Is er iemand die hier ervaring mee heeft?

Kleine meisjes worden groot…

Mijn oudste kleindochter alweer 19 jaar!

Wat een leeftijd toch alweer… en wat is de tijd snel gegaan!

Lieve Maria, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Helaas kan ik er dit jaar niet bij zijn, maar hopelijk volgend jaar weer wel!

Maak er een fijne dag van met zijn allen als jullie het gaan vieren! Lekker buiten in de tuin, wat zal dat luxe zijn!

Veel liefs van Oma!

Zwijmelen op Zaterdag #418 – Feel the need…

En weer hoorde ik een heerlijke zwijmel op de radio in de auto, maar opnemen was er natuurlijk niet bij… Ik blijf echt van mijn telefoon af als ik zelf rijd.

Dus ik was het nummer alweer vergeten… Maar bij Radio M Utrecht kun je ook terugluisteren via de website. Ik wist natuurlijk de tijd en ja hoor… gevonden!

Het is een nummer uit 1973, het geboortejaar van mijn zoon Nick. Daar heb ik trouwens geen associatie mee met dit nummer, maar het is wel een leuk weetje.

Het is een Soulnummer, een van mijn geliefde stijlen in de muziek!

“Feel the need”
van
Detroit Emeralds

Voor ons wordt het weer een rustig weekendje en dat wens ik iedereen toe!

Smaakt deze zwijmel naar meer? Ga dan ook even langs bij Natasja!

Aan kop…

Aan kop? Dat had je gedroomd…

Al moest ik dus wel naar de KOPLOPERSTRAAT, aan kop lag ik niet want het was heel druk in deze corona-teststraat in Utrecht.

Deze was op een groot terrein gesitueerd met eerst een grote parkeerplaats. Stapvoets doorrijden afgewisseld met stilstaan langs de loodsen waarin uiteindelijk 2 x 2 tentjes stonden met medewerkers erin. Foto’s maken verboden. Het duurde meer dan een half uur voor ik aan de beurt was. Gaf niks, want ik heb tijd zat…

Ja, ik heb me gisteren laten testen.. Ik hoest, snotter en nies meer dan voorheen. Zal wel gewoon een lichte verkoudheid zijn, zoals Jan zegt: een verkouwenis.

Omdat ik graag weer wil gaan zwemmen, nu de zwembaden weer open mogen, voelt het beter als ik “het zekere voor het onzekere” neem.

Het testen viel me alles mee… Het teststaafje in de keel stelde voor mij niks voor. In de neus was even vervelend, maar ach wat zijn 3 seconden? Mijn ogen traanden niet eens.

Maar ik begreep precies wat mijn broer bedoelde toen hij na een test zei dat het voelde alsof er iemand aan zijn hersenen aan het kriebelen was…

Vanmorgen kreeg ik de uitslag al en gelukkig is die NEGATIEF!!! Dus geen bezwaar om lekker weer te zwemmen, na 2 weken, ik noem het maar even, vakantie… Meteen gereserveerd en ik lig er om 12.00 uur dus weer in!!!

Als je ook getest bent of zelfs regelmatig getest moet worden, hoe heb je het ervaren/hoe ervaar je dat?

Oorsieraden…

Laatst kwam ergens in een reactie het “gaatjes-in-de-oren prikken” ter sprake.

Het is toch een gedoe, die ijdelheid van ouders en ook van kinderen als ze groter worden, en dat met name bij meisjes er gaatjes in de oren moeten worden gestoken.

Maar het is iets van alle tijden dat mensen hun oren (willen) versieren en daar gaatjes voor prikken. Wat nog het minst erge is denk ik want wat er nog meer door die oorlellen en -schelpen geprikt wordt wil je niet weten.

Mijn kleindochters (half Spaans) kregen ze al toen ze nog baby waren. Dat hoort bij de zuidelijke cultuur. Maria was nog geen 2 maanden. De Spaanse familie vond het dan ook heel raar dat het bij de jongste, die in Nederland is geboren, niet gedaan werd. Zoon en schoon konden gewoon geen juwelier in de buurt vinden die het bij baby’tjes wilde doen. Natalia was 5 maanden toen ze ze op Gran Canaria kreeg, tijdens de vakantie waarin ze ook gedoopt werd.

Zelf was ik 4 jaar en ik herinner het me zelfs nog. Bij ons op het dorp hadden we juwelier Peeters, die het bij mij heeft gedaan. In die tijd, dus intussen 66 jaar geleden werd dat met een gloeiende naald gedaan.

Mijn eerste setje waren zilveren oorhangertjes in de vorm van eikeltjes.
Ze zien er niet uit want ze zijn helemaal zwart uitgeslagen, maar enig dat ze bewaard zijn gebleven, echt ik vind het zo leuk dat ik ze nog heb.

De naald werd op een kurk geprikt, op de botte kant om de naald vast te kunnen houden. Dan werd de punt gloeiend heet en dus steriel gemaakt door deze in een vlam te houden. Dan werd de naald door de oorlel gestoken. Stel je voor? Zo’n klein meisje van 4 met zo’n klein oortje…

Er werd meteen een oorbelletje in gedaan, tenminste, dat zal haast wel want anders zou het meteen weer dichtgroeien. Maar het mocht niet gaan zweren en het moest dus heel goed schoongehouden worden.

Er zijn heel wat jaren geweest dat ze in mijn oren niet werden gebruikt. De tijd van de oorbellen mode met clipsen. Maar op een bepaald moment heb ik weer geprobeerd ze door te prikken, dat zonder problemen lukte, er zat alleen wat talg in. En vanaf die tijd draag ik alleen nog oorbellen die door de gaatjes gaan.

Ongeveer 20 jaar geleden heb ik een extra gaatje bij laten prikken met zo’n prikpistool. Ook dat genas goed en ik draag er dus in allebei de oren altijd twee.

’s Avonds gaan ze uit en ’s morgens weer in. Slapen met die prikkers achter mijn oren kan ik niet.

Wie herinnert zich nog de eerste keer gaatjes prikken?

Zwijmelen op Zaterdag #417 – Thats Life…

Vandaag weer een mooie zwijmel, zeker in deze tijd… Het is een prachtig oud nummer en inderdaad erg actueel om dit te zeggen. Ik werd geïnspireerd door Jan Dulles, die hier aandacht aan schonk op zijn FB, niet zo gek want hij is een groot fan van Frank Sinatra.

Het leven is ook raar nu, maar ja, het loopt nou eenmaal zoals het loopt.
NIEMAND kan voorspellen hoe dit af gaat lopen, nog steeds niet.
NIEMAND weet hoe lang het allemaal nog duurt.

In deze tijd is het voor de hele wereld en dus voor IEDEREEN niet gemakkelijk om hiermee om te gaan en in het gareel te lopen om dat vreselijke virus eronder te krijgen. En dat zal ook echt wel gaan gebeuren, maar het kost veel tijd!

Ik weet wel dat ik me zo snel mogelijk zal laten vaccineren als dat kan, want eindigen zoals Frank in dit liedje suggereert, nee… dat is me echt een brug te ver…

Frank Sinatra
met
“Thats Life”

“Thats Life” (1966)

That’s life (that’s life), that’s what all the people say
You’re riding high in April
Shot down in May
But I know I’m gonna change that tune
When I’m back on top, back on top in June

I said, that’s life (that’s life), and as funny as it may seem
Some people get their kicks
Stompin’ on a dream
But I don’t let it, let it get me down
‘Cause this fine old world it keeps spinnin’ around

I’ve been a puppet, a pauper, a pirate
A poet, a pawn and a king
I’ve been up and down and over and out
And I know one thing
Each time I find myself flat on my face
I pick myself up and get back in the race

That’s life (that’s life), I tell ya, I can’t deny it
I thought of quitting, baby
But my heart just ain’t gonna buy it
And if I didn’t think it was worth one single try
I’d jump right on a big bird and then I’d fly

I’ve been a puppet, a pauper, a pirate
A poet, a pawn and a king
I’ve been up and down and over and out
And I know one thing
Each time I find myself layin’ flat on my face
I just pick myself up and get back in the race

That’s life (that’s life), that’s life
And I can’t deny it
Many times I thought of cuttin’ out but my heart won’t buy it
But if there’s nothing shakin’ come this here July
I’m gonna roll myself up in a big ball and die
My, my

Allemaal een rustig, warm weekend gewenst!

Wil je nog meer zwijmels zien en beluisteren ga dan even naar Natasja…

Keerzijde van Oranje…

Onlangs kwam het boek “Keerzijde van Oranje” uit, het 5e boek van de hand van Ruud van der Linde.

Zijn eerder gepubliceerde boeken schreef hij onder zijn pseudoniem Rolf van der Leest.

Het betreft een waargebeurd verhaal over gebeurtenissen die zich afspeelden in de crisisjaren van de vorige eeuw en de Tweede Wereldoorlog. Over ouders die dachten een goede keuze te maken voor henzelf en hun kinderen door zich aan te sluiten bij de Nationale-Socialistische Beweging. De gevolgen daarvan, want de keuze bleek achteraf een verkeerde te zijn geweest, hebben grote impact gehad op de levens van hen en het hele gezin. Een van de zoons heeft dit verhaal naar buiten gebracht.

Het was voor mij weer een eer om ook dit manuscript mede te mogen corrigeren/redigeren.
Wat is dat toch altijd een prachtig proces!

Op “Graag Gelezen”, het boekenblog van Mieke Schepens, vind je een prachtige omschrijving.

Ruud, ik wens je heel veel succes met je nieuwe boek!

Vega… niks voor ons…

Anneke van Gewoon Anneke had het laatst over het gratis Vega-artikel dat je bij de L.idl kreeg bij een bepaald bedrag besteed aan boodschappen.

We weten het inmiddels, het is niks voor ons en ik krijg altijd een beetje een misselijk gevoel van die vega-dingen.

Hoe kan dat nou smaken naar waar het naar moet smaken?

Zal nergens op slaan want ze worden verkocht en dus gegeten… maar ik kan het niet uitschakelen. Vorig jaar kregen we van de PCL bonnen voor alleen vega-produkten bij AH. Voor € 12,50 vega-producten, dus 2x. Ze konden ook nergens anders voor gebruikt worden.

We hebben eea geprobeerd, maar echt… wij vonden het echt niet te eten. Dus ik heb na een tijdje de laatste spullen die nog in de kast stonden aan Jan zijn jongste dochter gegeven.

Kortgeleden kregen we weer allebei zo’n cadeaukaart. Die heb ik geactiveerd en meteen naar haar opgestuurd. Ze wilde ze graag hebben.

Neem nou de vegetarische leverpastei van U.nox.. brrrr… dat heeft echt niks met leverpastei te maken. Ik vond het allemaal nogal smakeloos. Nou ja, gewoon niks voor ons.

Dus nee.. ik heb dat product ook maar niet meegenomen bij de L.idl.

We eten dus vlees, maar ook weer niet zo heel erg veel en heel simpel. En altijd klaargemaakt in vloeibare bakboter.

Ik denk toch niet dat dat zo slecht kan zijn!

En jullie, vlees, vis? Of toch liever Vega?