Vanmorgen, na een niet zo beste nacht, na het ontbijtje met frisse moed vertrokken uit Ermelo richting Ijsselmuiden. Ik had het idee dat ik het met het restant in de accu wel zou redden, dus niet opgeladen. Ik hield me aan de instructies, hij mocht niet eerder opgelaten voordat ik nog maar een blokje op de accumeter zag.
De geprinte routes van de Fietsersbond zien er gelikt uit, maar in de praktijk is het 3x niks. Veel te korte stukjes weg/straat. Het is gewoon veel te lastig niks over het hoofd te zien. Dus ik maakte in Ermelo zelf al de nodige extra kilometers.
Maar de omgeving was prachtig, door de bossen, over de hei, althans het waren kale stukken. Kan zomaar zijn dat er ooit een bosbrand is geweest, er stonden vreemde karkassen die ooit bomen waren geweest.
Maar helaas, net na Ermelo was het een na laatste blokje wit van de accumeter.. En het laatste blokje knipperde, dat deed dus ook niet veel. Ik zal het niet te uitgebreid maken maar dat ik al snel zonder ondersteuning moest fietsen was snel duidelijk. Ik had al het plan om naar de Stella vestiging te gaan in Nunspeet. Ik hoopte dat ze misschien een mogelijkheid hadden om een accu extra snel op te laden, maar dat was er niet bij. De telefoniste was sowieso niet vriendelijk, het kwam bij mij over alsof ze het allemaal maar lastig vond. Na doorverbonden te zijn met de Technische Dienst kreeg ik een jongeman aan de lijn die eerst helemaal niets van mijn verhaal snapte, nou ja, misschien was het wat verwarrend, maar ik had het natuurlijk al een keer uitgelegd. Mijn verzoek om de accu om te ruilen en datzelfde volgende week te doen op de terugweg, werd afgewezen. Hoe kreeg ik het bedacht, dat was min of meer het antwoord. Voor alle zekerheid werd er nog even navraag gedaan, maar helaas. Toch ben ik er naartoe gegaan en werd me aangeboden de accu een tijdje aan de stroom te hangen zodat ik weer verder kon. Ik ben daar een uur en 15 minuten blijven zitten. Kon koffie pakken, dus rustig gewacht, ik kon de klantenwifi van Stella gebruiken, dat was handig en fijn.
Er bleken nog maar 2 blokjes weer gevuld te zijn, dus ik hoopte dat het voldoende zou zijn tot Ijsselmuiden. Nou, dat was dus echt niet zo.. Eenmaal op de dijk tussen Elburg (wat een leuke plaats is dat toch) en Kampen hield hij het voor gezien.
Toen kwam de beproeving, geen ondersteuning, veel wind tegen of zij-voor, het was afzien. Ik stond soms gewoon bijna stil. De fiets was sowieso zwaar door de bagage natuurlijk. Ik kwam soms maar 8.5 km per uur vooruit.. Pfff. Eenmaal bij de nieuwe brug over de Ijssel heb ik de windvaan op de foto gezet, het bewijs van de straffe wind. En toch bleef ik lachen. Muziek op mijn oren en gaan dacht ik steeds. Niet mekkeren, dit is je eigen schuld, had die accu dan ook gewoon opgeladen.
Ik kwam om 18.00 bij Jaap en Diny aan. Heel erg blij dat ik er was, zere armen, benen vielen toen nog wel mee, met toch wel wat zadelpijn.
Gefietst: 57 km
Zonder ondersteuning: 35 km
Wind tegen: minstens 20 km
Maar… deze dag is voorbij. Morgen nog 15 km met max 6 ondersteuning en dan mag ik voluit. De accu blijft de hele nacht aan de lader, moet toch gek gaan als hij niet vol is. Dus na vandaag is alles een makkie! 😉
Morgenmiddag begin ik met veel plezier aan mijn tochtje naar IJhorst. Het wordt weer prima weer, dus niks te klagen…
Rest foto’s volgt..
Iris Papilio - Regenboogvlinder 