Tante Wil #1 (deel 3)

Vervolg op Tante Wil #1 (deel 1) en Tante Wil #1 (deel 2)

Maar onze vriendschap, die al zeker 38 jaar duurde, kreeg helaas toch een flinke knauw.

Want opeens was daar die brief waarin iedereen om haar heen werd opgehemeld en ik totaal werd afgebrand. Een aantal van die (zogenaamde) vrienden waren zelfs al lang uit beeld. Het voelde als een aanval. Ik was heel erg geschrokken en snapte er niks van. Ik was er een paar dagen behoorlijk van van de kaart. Bij mijn weten had ik altijd alleen maar goed gedaan en wat ze me allemaal aanrekende klopte van geen kant.

Ik schreef haar een lange brief terug waarin ik alles weerleggen kon en alleen toegaf aan het feit dat ik minder tijd had vanwege familieperikelen en haar daarom dus ook minder bezocht. En dat ik mijn familie in dit geval toch voorrang moest geven. Dat zij onze lange vriendschap op deze manier op het spel zette deed pijn, maar dan moest dat maar. Ik hoefde me nergens voor te verontschuldigen. Aan het eind van de brief wenste ik haar nog veel geluk.

Een paar dagen later belde ze, meteen nadat ze mijn brief ontvangen had. Ze bood haar excuses aan, huilde en zei dat ze spijt had van die brief en dat ze die nooit had mogen sturen. Na een lang en emotioneel gesprek zei ze dat ze me gewoon miste en vroeg ze of ik gauw weer eens langs wilde komen.

Mijn antwoord was, ‘ik kom binnenkort wel weer eens langs, maar dan als het mij uitkomt’. Dat heb ik ook gedaan, pas na een flink aantal weken. Ze had geen familie en ‘vrienden’ kwamen en gingen. Ze was qua intellect anders dan haar medebewoners in het verzorgingshuis waar ze toen al heel lang woonde. Nog prima bij haar verstand, nog steeds in alles geïnteresseerd en dat kon ze helaas met niemand delen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar in de steek te laten. Maar het gevoel is nooit meer hetzelfde geworden.

Toch zocht ik nog steeds op. Sowieso op haar verjaardag. Heel af en toe tussendoor. Ze heeft nog 6 jaar geleefd na dat voorval. Toen overleed ze in het ziekenhuis, ze werd 96 jaar. Ik hoorde het pas toen ze al gecremeerd was. De kaart lag thuis en ik was aan het overwinteren. Mijn buren vonden de post pas toen alles achter de rug was.

Toen ik terug was in Holland, belde ik de executeur testamentair. Ik wilde graag weten hoe alles gegaan was. Want 44 jaar vriendschap is niet niks. Ze heeft me alles verteld, haar lichaam was gewoon op en na dat gesprek kon ik het ook afsluiten en was het voor mij goed.

Hebben jullie wel eens zo’n lange vriendschap gehad met iemand die in leeftijd verschilde?

Tante Wil #1 (deel 2)

Vervolg op Tante Wil #1 (deel 1)

In die tijd beloofde ze me van alles. Ik kon alles van haar krijgen. Geborduurde schilderijen die bij haar aan de wand hingen. Een borduurmachine. Een heel oud servies, haar naaimachine. Ik zei steeds ik hoef echt niets hoor en ik wil ook niets. ‘Nee dat weet ik’, zei ze dan, ‘maar als ik dood ben dan merk je het wel, want op heel veel spullen staat jouw naam op de achterkant’. Ik dacht af en toe, ach ja het is lief bedoeld. Ze dacht vast dat ik alles mooi vond wat zij ook mooi vond. Tussendoor gaf ze me ook dingen mee. Ik probeerde het beleefd af te houden, maar ik moest en zou het dan meenemen. Geen dingen van waarde, zoiets als hierboven beschreven.

Op een bepaald moment belde ze weer, ze had iets om op te sturen naar familie in Australië en het had nogal haast. Ze wist dat ik ’s middags vrij had. Ik reed vanuit mijn werk in Uithoorn naar Amsterdam en toen ik binnenstapte had ze een andere vriendin op bezoek die ik ook kende. Na een kopje thee en een gezellig gesprekje vroeg ik, “waar is het pakket, dan ga ik want dan ben ik voor de file weer thuis, u bent nu toch niet alleen. Dan breng ik het thuis wel naar het postkantoor”.

De vriendin keek verbaasd op en vroeg aan mij of ze mij daar speciaal voor had gebeld. Dat bevestigde ik. ‘Vindt ze niet erg hoor’, hoorde ik Tante Wil zeggen. Dat was ook zo. Maar die vriendin vond het belachelijk dat ze mij speciaal daarvoor had geroepen, terwijl zij wist dat zij ook zou komen en zelfs pal naast een postkantoor woonde.

Toen dacht ik opeens… ik word geloof ik een beetje uitgebuit de laatste tijd. Toen ik terug ging denken was dat al heel lang ook. Maar ja, ik dacht vaak wel dat het niet zo belangrijk of heftig was waar ze me dan voor nodig had, maar voor haar mogelijk wel. Achteraf was ze inderdaad al vele maanden daarvoor echt steeds veeleisender geworden.

Toen kwam er een periode waarin ik minder tijd voor haar vrij kon maken vanwege ziek en zeer in de familie. Met name waren er zorgen om mijn eigen moeder en om mijn schoonouders. Nog steeds belden we en ik zocht haar af en toe op.

Morgen deel 3…

Zwijmelen op Zaterdag – 337

De weken vliegen voorbij, alweer 4 maanden van het nieuwe jaar om. Dus nee, dit jaar is allang niet meer nieuw!

Youtube, Spotify, Radio M Utrecht, daar haal ik toch meestal de leuke oude muziek vandaan. Zo verrassend af en toe dat je denkt, wowww, die was ook leuk!

Ik was ook fan van de Beatles, dat ging zo in die tijd, je was voor de Beatles of voor de Stones. Maar er zijn toch ook enkele nummers van de Stones die ik geweldig vind. Vandaag:

“The night before”

van

The Beatles

Wil je meedoen of kijken en luisteren naar de andere inzendingen? Klik dan hieronder op de kikkerknop, zet je linkje of klik door naar de deelnemer…

Tante Wil #1 (deel 1)

Inderdaad Tante Wil #1, ik had namelijk ook nog een Tante Wil #2, daarover later…

Echte vriendschap is heel bijzonder en dan maakt een verschil in leeftijd eigenlijk helemaal niks uit.

Ik heb zo’n vriendschap gekend! En ik heb leuke tijden meegemaakt en mooie gesprekken gevoerd met deze 35 jaar oudere vriendin die ik leerde kennen tijdens mijn eerste ziekenhuisopname.

Toen ik 17 jaar was, eind april 1968, moest ik voor een operatie aan mijn amandelen naar het ziekenhuis. Voor volwassenen is dit een vervelende en pijnlijke ingreep. Ik kwam in het toenmalige Lutherse Diakonessen Ziekenhuis, aan de Van Eeghenstraat in Amsterdam te liggen. In een 2-persoons-kamer met uitzicht op het Vondelpark. Hoe luxe kun je het hebben?

• 

  Voorkant

• 

  Achterkant met uitzicht Vondelpark

Mijn kamergenote was 52 jaar en moest dezelfde operatie ondergaan. We raakten in gesprek over van alles en nog wat. We konden het meteen goed met elkaar vinden. Ze was getrouwd maar had geen kinderen. Ze werkte nog, als interieurverzorgster (zo noemde zij het toen al) bij een aantal bekende mensen. O.a. bij Rudi Carrell. En ze had een brede interesse, had veel gereisd en sprak haar talen.

Het was wat, die operatie en wat daar voor ellende achteraan kwam. We kregen veel waterijsjes, soep, gepureerd eten en een toetje. Eenmaal een toetje dat we allebei niet durfden te eten, namelijk rijst met bessensap… Wat denk je, al die rijstkorreltjes nestelden zich lekker in de wonden. De verpleegster die het had gebracht kreeg een rood hoofd, want zo’n toetje kon natuurlijk helemaal niet. Bij mij liep alles goed af, zij heeft nog een aantal nabehandelingen gekregen.

Ze had een Dafje en crosstje daarmee overal naartoe. Ik ben regelmatig een dagje met haar op stap geweest, hadden diepgaande gesprekken en ook lol met elkaar. Ze beschouwde me een beetje als haar dochter. En ik noemde haar Tante Wil.
Ze was ook overal bij, de verloving, het huwelijk en kwam op kraambezoek na de geboorte van mijn kinderen. Door verhuizingen zagen we elkaar niet zo vaak meer. Maar we hielden wel altijd contact en stuurden elkaar kaartjes.

En ze werd ouder en krakkemikkiger. Maar krakende wagens leven het langst zegt men toch? Dat klopte dus ook. Ze mankeerde van alles, hartproblemen, diabetes, overal artrose, reuma, kreeg operaties aan diverse organen. Ze verloor haar man, verhuisde 2 keer. We hielpen haar waar we konden. Ze belde vaak en ik draafde dan ook altijd met liefde weer op. Om op bezoek te gaan in het ziekenhuis als ze er weer eens in lag. Om te helpen met dingen en een luisterend oor te bieden. Maar ook om een feestje voor een speciale verjaardag te organiseren, heel leuk.

Wordt vervolgd…

Pasen…

Zwijmelen op Zaterdag – 336

We gaan weer zwijmelen en wel op een heerlijk nummer dat, volgens de kenner Leo Blokhuis, de meeste hitnoteringen in de Top 40 heeft.

De versie die ik plaats is het meeste bekend samen met de versie van Robert Knigth! Ik hoorde het op Spotify en echt, dit was ik helemaal vergeten, maar meteen weer terug in 1968.

Love Affair

met

Everlasting love

Wil je meedoen of kijken en luisteren naar de andere inzendingen? Klik dan hieronder op de kikkerknop, zet je linkje of klik door naar de deelnemer…

Premium…

De krant, het nieuws dus, lezen op internet vind ik heerlijk.

Geen grote flappen papier waar je mee worstelt, gewoon klikken en lezen wat je interesseert. Voorheen, jaren terug, kocht ik nog wel eens de Zaterdageditie van de Telegraaf. Maar op een bepaald moment had ik of gunde ik me er de tijd niet meer voor om die te lezen en dan ging hij zo de papiercontainer in. Dus daar ben ik maar mee gestopt.

Ik houd van het AD.

Internationaal, nationaal, regio artikelen, shownieuws, sport. Voor elk wat wils. Ze hebben ook een handige App.
Ik heb een AD profiel, maar geen abonnement. Wel eens een proef genomen, maar betaald heb ik er nog nooit voor.

Veel artikelen zijn tegenwoordig PREMIUM artikelen, bij allerlei kranten. Daar moet je dus eigenlijk voor betalen. En dat doe ik dus niet.

Premium artikelen zijn uitlegverhalen, interviews en columns. Soms denk ik oh, dat is interessant en dan kan ik het zo lezen, ondanks dat het een Premium artikel is. Maar soms dus niet. Dan ben ik blijkbaar weer uitgelogd. Ik log dan in en soms lukt het en soms niet. En ook daar maak ik me niet druk om.

Maar als ik wel nieuwsgierig ben naar de rest van zo’n verhaal, dan googel ik de titel en vind ik vaak hetzelfde artikel gewoon bij een andere krant waar het gratis te lezen is.

Lees jij een krant? En zoja, lees je die op internet of nog steeds de papieren versie?

Snack-tag…

Deze leuke snack-tag kwam ik tegen bij Mrs T… inderdaad te leuk om niet over te nemen en zelf te gebruiken.

Wat is je favoriete fastfood-restaurant?
– De gewone snackbar en met name ’t Goudhaantje, echt superlekker!

De lekkerste snackbar in Zeist!

Zoete of zoute popcorn?
– Het liefst popcorn zonder een smaak

Wat is je favoriete ijsje?
– Een kindersoftijsje in een klein hoorntje

Beschrijf de allerlekkerste taart die je ooit op hebt.
– Mijn voorkeur is slagroomtaart, laatst als goedmakertje gekregen voor de Pyramide van de mensen achter de website

Thuisbezorgd.nl of zelf iets te snacken maken?
– Thuisbezorgd.nl niet meer, duurt vaak zo lang, maar wel even bellen, bestellen en dan ophalen bij snackbar of Chinees.

Ga je voor het kaasplankje of een schaaltje M&M’s?
– Nou… dit vind ik een moeilijke hoor, allebei heeeeeerlijk!

Wat is je favoriete tussendoortje?
– Teveel lekkere dingen als tussendoortje, kan niet kiezen

Warme of koude appeltaart?
– Lauwwarm als dat ook mag en dan met veel slagroom

Wat bestel je het liefste op een terrasje?
– Een verse jus d’orange

Welke snack ligt er naast je patat?
– Een gewone ouderwetse vleeskroket

Wat is je favoriete chips-smaak?
– Naturel

Wil je deze tag overnemen? Hieronder staat het hele rijtje, kun je het zo kopiëren en plakken op je eigen blog/site!

Wat is je favoriete fastfoodrestaurant?
Zoete of zoute popcorn?
Wat is je favoriete ijsje?
Beschrijf de allerlekkerste taart die je ooit op hebt.
Thuisbezorgd.nl of zelf iets te snacken maken?
Ga je voor het kaasplankje of een schaaltje M&M’s?
Wat is je favoriete tussendoortje?
Warme of koude appeltaart?
Wat bestel je het liefste op een terrasje?
Welke snack ligt er naast je patat?
Wat is je favoriete chips-smaak?

Zwijmelen op Zaterdag – 335

Weer een nummer dat nog niet in het Zwijmeloverzicht staat.. toch bijzonder.

Want de film ‘Dirty Dancing’ uit 1987 waarvoor dit nummer is geschreven was een geweldige hit en dit nummer ook.

I had the time of my life

met

Bill Medley & Jennifer Warnes

Uit de film Dirty Dancing

Wil je meedoen of kijken en luisteren naar de andere inzendingen? Klik dan hieronder op de kikkerknop, zet je linkje of klik door naar de deelnemer…

Elektrisch? Niet meer…

Wat ik bedoel is, dat ik niet meer elektrisch ga fietsen…

Helaas ben ik na 26 juli 2018, de dag dat ik met mijn fiets wel heel ongelukkig ben gevallen tijdens de Drentse fietsvierdaagse, nooit meer op mijn elektrische, toch sportieve fiets gestapt.

Echt helaas, ik durf niet meer. Als ik eraan denk dat ik misschien wel weer kan vallen krijg ik het Spaans benauwd en breekt het zweet me uit. Ik voel mijn maag draaien en zie weer de beelden voor me van toen ik dus aan het vallen was.

Dus de Stella Nantes met lage instap, vlinderstuur en 524 km op de teller, staat te koop op Marktplaats. Het originele stuur wordt indien gewenst erbij geleverd.

Ik fiets wel hoor, op een kleine Gazelle Maxinette, 48 cm frame. Een normaal fiets-frame maar met kleinere wielen. Heel veel kleinere wielen want ze zijn 24″.

En… het mooiste is dat ik dus nu voor het eerst van mijn leven met mijn voeten bij de grond kan en me dus een stuk veiliger voel dan voorheen. In mijn woonplaats ben ik dus mobiel en wat ben ik blij met die oplossing, heerlijk!

Gazelle Maxinette

Jan zijn zus heeft een 4-wiel-fiets gekocht. Maar voor de keren dat wij er misschien mee weggaan, vanuit huis, want hij kan niet op de drager en niet in de auto gelegd worden, vind ik die veel te duur.

We zagen nog wel een andere mooie aanbieding langskomen. Exact dezelfde Stella Nantes maar dan als 3-wieler. Die heb ik uitgeprobeerd, maar ik kon er niet mee omgaan. Doodeng… kan niet uitleggen wat er nou niet lukte, maar het stuur wilde alle kanten op behalve de kant die ik wilde.

Het is toch een beslissing, want hoewel ik geen ster ben in fietsen, heb ik het zeker sinds ik een elektrische fiets had (2007) heel graag gedaan.

Maar het zij zo, ik heb er inmiddels vrede mee en het voelt heel rustig!