E-bike…

 

Een E-Bike, wat een uitvinding, ik heb de mijne al bijna 8 jaar…

En toch vind ik het tijd worden om hem te vervangen. Lijkt me een heel geschikt cadeautje voor mijn 65e verjaardag binnenkort, dan kan ik er weer heel wat jaartjes mee voort, of niet dan?

stella_sardenaIk heb vorig jaar een aantal fietsen geprobeerd van S.tella. Het bedrijf komt met een auto vol fietsen aan huis en laten je proefritjes maken op de fietsen die ze bij zich hebben. Er is er een met een heel erg lage instap, de S.tella Sardena en die staat me wel aan.

Mijn elektrische fiets heb ik in 2007 bij de ANWB gekocht, toen ook een verjaardagscadeau. Het merk heet Adventure en ik heb er met heel veel plezier op gereden. Het is een simpele E-bike want hij heeft geen versnellingen, geen Eco-stand of wat dan ook. Maar heel prettig, de accu zit onder het zadel langs de buis. En het belangrijkste… hij doet wat hij doen moet, het trappen ondersteunen om het mij makkelijker te maken.
Als ik naar de Pyramide van Austerlitz fiets, moet ik een behoorlijke heuvel op en hij doet het, mits de accu goed is opgeladen, prima.

Adventure fiets

Het grappige was dat deze fiets in die periode alleen door de ANWB verkocht werd en dat hij een jaar later bij een ANWB test over elektrische fietsen er het allerslechtste uit kwam. Maar ik heb er geen problemen mee gehad, misschien mazzel, maar voor mij was het een prima fiets.

Hij wordt nu helaas wat krakkemikkig, de accu moet op een speciale manier worden behandeld want er is ergens iets afgebroken en hij is heel snel leeg (en ik heb er gewoon maar één). En ook heel vervelend, mijn zadel is ook nog eens kapot en hij moet nodig schoongemaakt worden ;-).

Dus wordt vervolgd…

Hieronder nog een aantal tips om vooral veiliger te fietsen, met name voor mensen die pas een E-bike hebben aangeschaft, want het is echt heel anders fietsen dan op een gewone fiets!

  • Ken je snelheid

Een e-bike kan maximaal 25 km per uur. Dat is bijna twee keer zo snel als een normale fiets en dat vergt veel van het reactievermogen. Doe het daarom in het begin kalm aan en houd er rekening mee dat andere weggebruikers uw snelheid onderschatten.

  • Blijf oefenen

Sommige ouderen hebben al enkele jaren niet meer gefietst en kopen dan een e-bike. Zij missen recente fietservaring. Dat kan, samen met de hogere snelheid, gevaarlijk zijn. Blijf dus wel oefenen en doe dat met een e-bike eerst op rustige wegen en op rustige tijdstippen.

  • Inhalen = omkijken

Op een e-bike haal je regelmatig gewone fietsers in. Dat is wennen. Kijk altijd over je schouder of de weg vrij is. Wie dat lastig vindt omdat hij uit balans of uit koers raakt: laat een spiegel monteren.

  • Rustig de bocht door

Met trapondersteuning is de kans op vallen in de bocht groter. Houd daarom in de bocht de trappers stil en ga pas na de bocht weer trappen.

  • Ken je route

Kies in een bekende omgeving de veiligste route. Stap bij moeilijke en drukke kruispunten en oversteken desnoods af en steek met de fiets aan de hand over.

  • Kies je tijdstip

Vermijd zo veel mogelijk de ochtend- en avondspits en ook de tijdstippen dat grote scholen in de buurt uitgaan.

  • Maak een proefrit

Kies een fiets niet alleen op basis van een test, maar maak ook een lange proefrit om te ervaren of de fiets lekker rijdt.

Zelf proberen?

Op de E-bike praktijkdagen van de Fietsersbond krijgt u informatie over veilig fietsen met de e-bike en oefent u in de praktijk om mogelijk gevaarlijke situaties te herkennen en ermee om te gaan. De E-bike praktijkdagen worden gehouden op initiatief van gemeenten, ouderenbonden, welzijnsinstellingen e.d.

Meer informatie en data: www.fietsersbond.nl. Zoeken op ‘fietsschool’.

Lees alles over de e-bike op www.fietsen.123.nl/elektrisch en www.fietsen.123.nl/ebike

Bron: Nieuwsbrief Plus Online

 

 

Zing-Zo limerick – “Zingen in de auto”

Wie vindt het niet heerlijk om te swingen?
In de auto lekker te zingen?
Zo hard als je kunt
Is ieder gegund
Ik kan me dus echt nooit bedwingen!

Mensen zien me vast soms wiebelen
Misschien gaat het bij hen ook kriebelen
Voor mij is muziek
Een soort gymnastiek
Laat mensen maar om mij giebelen…

sing2

Voor nog meer Zing-Zo’s klik je HIER dan kom je terecht bij Melody waar nog meer deelnemers te vinden zijn. 

Verhuisdrift… (1)

Hoe wij als bloggers elkaar toch kunnen inspireren, dat vind ik nou zo leuk!

Harrij (blogt niet meer) heeft al 15 logjes volgetikt met prachtige gedichten over alle huizen waar hij en zijn vrouw de laatste 21 jaar in gewoond hebben. De 16e zit er ook aan te komen, want ze gaan dus nog een keer verhuizen…

Zover ga ik niet, voor wat betreft de gedichten dan. Ik heb veel bewondering voor mensen die daar goed in zijn maar ik ben er geen ster in. Ik ben al blij als ik een limerick of een Sinterklaasgedicht in elkaar gedraaid krijg.

Maar toch wil ik wel een serie logjes wagen aan de woningen waar ik met ‘man’ heb gewoond tijdens ons 44-jarig huwelijk. 

Het zijn uiteindelijk 9 verhuizingen geworden… dus worden het ook 9 logjes over onze verhuisdrift!

wij-gaan-verhuizen


Ons eerste huisje was een 2-kamer woning in de Reinwardtstraat in Amsterdam-Oost op de eerste etage. 

We hadden geen balkon aan de achterkant, alleen schuiframen in de slaapkamer en in de keuken. Aan de straatkant een klein Frans balkonnetje met openslaande deuren en aan beide kanten daarvan een raam. Nico had het huisje heel mooi opgeknapt, zelf ook een wandmeubel en een stereomeubel gemaakt van wengé. We hadden flink gespaard en konden het leuk inrichten. Het werd een modern geheel met veel kleuren die toen, in 1971, in de mode waren. We kozen voor:

  • Witte wollen vloertegels
  • Een grote stoel met hoge rugleuning op draaipoot met roze wollen bekleding
  • 2 kleine groene ribcord draaistoelen
  • Een ronde glazen salontafel
  • Een bijpassende Indiase poef
  • Paarse gordijnen
  • Eetkamerstoelen van wengé met groene ruitbekleding
  • Een grote wengé tafel op roestvrijstalen poten
  • Een wit wollen tafelkleed

Het was van alles wat, maar toch paste het allemaal perfect bij elkaar. We hadden alles bij een grote meubelzaak in Zwanenburg gekocht, ook de lampen, het bed, de linnenkast, een keukenbuffetkast en de kapstok.
We trouwden en vertrokken uit ons ouderlijk huis. We hadden heel veel planten en meestal, ondanks dat we niet veel geld hadden, bloemen in huis.
We waren echt apetrots. Met onze 21 en 20 jaar hadden we het toch mooi voor elkaar vonden we.

Toen ik zwanger was van onze zoon werd er een muurtje gezet in de L-vormige kamer om een babykamer te creëren, er kon net een commode en een ledikantje in staan. En de woonkamer werd dus nog een beetje kleiner. Uiteindelijk was het gewoon allemaal veel te krap en gingen we op zoek naar een ander huis.

Op de dag dat ik bij de Woningbouwvereniging ging informeren voor een flat in de Bijlmer, stortte de standaard van het babybadje in toen ik (toen nog Nicky) in bad deed… Een geweldige timing vind je niet? Ik hield mijn zoon van 4 maanden aan één arm omhoog en al het water uit het badje stroomde over de mooie wollen tegels en de daaronder liggende houten vloer. Wat een ellende. Als ik nog getwijfeld zou hebben of ik wel echt wilde verhuizen, dat eerste huisje was nou eenmaal heel speciaal, was die twijfel meteen weg. Alsjeblieft zeg… hoe eerder hoe beter. We hadden er 2 jaar en 8 maanden gewoond.

We kregen een 4-kamerflat toegewezen op de 1e etage (eigenlijk de 2e want gelegen boven de woonstraat zoals de overdekte galerij toen werd genoemd) en binnen een week hadden we de sleutel. De huur was 300,00 gulden meer, dus een flinke aderlating, maar we hebben het toch gedaan en kregen ook nog een beetje huursubsidie. We wilden zo snel mogelijk verhuizen en de nieuwe huurders voor het kleine huisje stonden al snel op de stoep. We wilden toen wat overname hebben voor alles wat eraan gedaan was. Nico was niet goed in onderhandelen en toevallig was Fred op bezoek, een vriend van ons. Hij heeft toen een uurtje voor mijn man gespeeld, hilarisch achteraf, ik was het echt al lang vergeten, maar hij herinnerde mij er laatst aan. Hij was goed in onderhandelen en we kregen uiteindelijk het bedrag dat we wilden hebben.

Reinwardtstraat 13

Reinwardtstraat in Amsterdam-Oost

Helaas heb ik weinig foto’s van de inrichting en al helemaal niet hier voorhanden. Maar wel één van het begin van de straat. Ons huisje lag ongeveer 7 woningen van de hoek, aan de linkerkant van de straat… op nummer 13. Boven IJzerhandel De Vijl.
Het pand is helaas gesloopt en opnieuw opgebouwd. Ziet er mooi uit, maar voor mij toch jammer. Ik herken het niet meer als ik er voor sta.

Goh, het heeft me nooit gestoord dat huisnummer, maar wie weet hoe het nu zou zijn als het nummer 11 of 15 was geweest…😉

 

 

Bruin worden…

Geschreven voor de WE300 opdracht van Plato.
Het woord van maart/april is EVENAREN en dat woord mag
dus niet gebruikt worden in het verhaal…

ZonnenZo… eindelijk zat Esther in het zonnetje. Haar werk in huis was klaar, dat stomme huishouden ook. Maar ja het moest toch gebeuren. De kinderen waren naar school, nu was het even haar tijd.

Ze hield van de warmte van de zon en wilde dolgraag bruin worden. Alleen lukte het nooit zo best. Hoe kon het toch dat haar witte velletje maar geen kleur kreeg terwijl de huid van haar vriendin Astrid bijna zwart was als ze een week op vakantie was geweest.
Bij Esther lag er dan alleen een rose waas overheen. En dan al die sproeten. Ze had een dikke huid, dat was het natuurlijk. Die zon kon er gewoon helemaal niet doorheen komen. Dat zou dus nooit veranderen.

Dat bakken in de zon was eigenlijk ook helemaal niks voor haar.  Ze moest altijd een bezigheid hebben. Lezen deed ze wel graag, maar dan werd haar gezicht weer niet bruin want dat hield ze dat boek er constant voor. Naar muziek luisteren dan. Daar had ze eigenlijk ook niet zoveel geduld voor en trouwens, ze kon dan ook echt niet stil blijven liggen. Dan lag ze maar te wiebelen met haar voeten, tenen en handen en er wiebelde vast nog veel meer mee. Als ze op het strand lag kon ze altijd wel even een praatje maken met wat andere zonaanbidders, maar in haar postzegeltje zat ze alleen.

Opeens kreeg ze een idee, er bestond toch ook nog zoiets als ‘bruin-zonder-zon-crème’? Snel zocht ze op haar telefoon naar wat merken en prijzen. Ze hoefde helemaal niet in de zon te liggen. Hoe gemakkelijk kon ze het zichzelf maken. Ze rende naar binnen, kleedde zich snel aan en stapte op haar fiets naar de apotheek. Wel erg duur, die crème, maar ze zou nét zo bruin worden als Astrid.

Huishouden…

Huishouden

Boodschappen doen en koken, dat gaat nog, maar het huishouden, het is écht mijn hobby niet hoor. Ik kan veel leukere dingen bedenken om te doen.
–  Maar… ik doe het natuurlijk wel…

Eigenlijk heb ik er nooit van gehouden, vroeger thuis al niet, maar ik moest toch meehelpen.
–  Dus… dat deed ik uiteraard ook…

In mijn eigen huisje toen ik pas getrouwd was, deed ik het wel graag, het was klein en ik was er zo doorheen.
–  Dus… toen deed ik het met plezier…

Toen mijn kinderen geboren waren wilde ik veel liever met hen wandelen, spelen en lekker met hen bezig zijn, dan dat ik zin had om te stoffen, stofzuigen, dweilen, wc schoonmaken, ramen lappen etc.
–  Maar ja… ik deed het natuurlijk wel…

Toen we veel honden hadden, had ik natuurlijk veel meer werk dan voorheen. Ik was thuis dus toen hield ik me aan een redelijk schema.
–  Dus… toen was ik er meer mee bezig dan ooit…

Toen ik weer werkte moesten de gewone huishoudelijke taken op zaterdag worden gedaan, ik was eerst altijd overal tegelijk mee bezig en zomaar, opeens was alles dan klaar.
–  Dus… toen deed ik het wat chaotisch…

Eenmaal verhuisd naar een appartement met/zonder tuin nam ‘man’ het op zaterdag over. Hij had veel minder te doen rondom het huis dus vond hij dat hij ook wel zijn steentje bij kon dragen.
Oef… wat voelde ik me in het begin schuldig als ik de stofzuiger hoorde als die vroege vogel aan de slag ging, terwijl ik nog lekker in bed lag.
–  Maar… dat wende wel snel eerlijk gezegd…

Toen we gestopt waren met werken nam hij het ook in de week van me over, ik had wel een aantal taken die ik wilde blijven doen, toilet, badkamer, wassen, strijken en dat werkte goed.
–  Dus… ik deed dus echt nog wel wat…

En nu, ja nu moet ik alles alleen en dus zelf doen. Oh… en daar heb ik soms zó geen zin in, dan kan ik mezelf niet achter mijn laptop vandaan rukken, maar ja, het zal toch moeten gebeuren allemaal. Ik heb dus een 2e stofzuiger gekocht zodat ik niet elke keer die ene van boven naar beneden hoef te slepen en terug. Ik ruim alles meteen achter mij op als ik ergens mee bezig ben geweest, zodat alles ook echt netjes blijft, voor het geval je het niet weet, want dat scheelt veel werk achteraf.
–  En… het lukt me nog prima ook…

Nu op GC heb ik het gemakkelijk, één ruimte die schoon en opgeruimd moet worden gehouden + de badkamer. Heerlijk, ik houd gewoon tijd over.
–  Dus… vandaag dit logje…

Hoewel ik het huishouden niet leuk vond heb ik altijd gedaan wat ik mezelf vanaf het begin beloofd had, namelijk… alles netjes schoon- en bijhouden…
–  Maar…never nooit een slaaf van mijn huis worden…

Vraagje…
Wie van jullie houdt echt van het huishouden doen, wie heeft een hulp in de huishouding en voor wie is het, net als voor mij, toch wel een noodzakelijk kwaad…?